Πλέον τα κάνει όλα μηχανικά. Ακόμη κι αυτές τις σακούλες απ’ το σουπερμάρκετ δεν τις νιώθει στα χέρια της. «Αντράκι», μουρμουρίζει κι ανοίγει την πόρτα του σπιτιού της. Αντράκι την αποκαλεί πάντα ο άντρας της. Παλιά την κολάκευε ο τίτλος της. Τώρα δεν θέλει ούτε να τον ακούει. Κουράστηκε να τρέχει για όλα, να τα κάνει όλα, να τα προλαβαίνει όλα.
Δέκα χρόνια παντρεμένοι. Πέρασαν από πάνω τους καρδιοχτύπια, έρωτας, άνοδοι, πτώσεις, αγάπη. Ήρθε και κόλλησε στη πέτσα τους η ρουτίνα και δε λέει να φύγει. Η αδιαφορία στο βλέμμα του, την σκοτώνει. Τα λόγια της βρίσκουν μονίμως τοίχο κι εκείνη νιώθει μόνη. Πιο μόνη από ποτέ.
Οι εξετάσεις της φανέρωσαν ένα πρόβλημα υγείας που έπρεπε να αντιμετωπιστεί άμεσα. Χειρουργείο, της είπαν με μια απάθεια που τσάκιζε κόκκαλα. Όλα θα πήγαιναν καλά. Θα είχε τον άντρα της στο πλευρό της να τη γεμίζει κουράγιο και δύναμη. Γελάστηκε. Το «αντράκι» έπρεπε να τα βγάλει πέρα μόνο του για άλλη μια φορά. Τώρα που τον είχε περισσότερη ανάγκη από ποτέ, έπρεπε να αποδείξει πως άξιζε τον τίτλο της.
Στα τσακίδια να πάνε όλα, σκεφτόταν τη μέρα που πέρασε τη πόρτα του νοσοκομείου. Αγχωμένη και φοβισμένη για τη συνέχεια, καμία όμορφη σκέψη δε θα μπορούσε να την κάνει να χαμογελάσει.
Σε ένα αποστειρωμένο δωμάτιο τον γνώρισε. Ήταν γιατρός. Η οικειότητα που ένιωσε κοντά του την έκανε να αισθανθεί απροσδόκητα όμορφα. Στάθηκε στο πλευρό της σαν φύλακας άγγελος. Το χιούμορ του την έκανε να ξεχαστεί και η αφοσίωσή του στο πρόσωπό της δεν την άφησε ασυγκίνητη. Μετά από πολλά χρόνια κέρδιζε την προσοχή ενός άντρα. Μετά από πολλά χρόνια ξύπνησε η γυναικεία φύση της.
Με το εξιτήριο στο χέρι η γνωριμία τους θα γινόταν μια ευχάριστη ανάμνηση. Το σπίτι της κι ο άντρας την περίμεναν να γυρίσει για να πάρει η καθημερινότητα τη συνηθισμένη της ροή. Κι έτσι θα γινόταν αν δεν χρειαζόταν εκείνο το έγγραφο απ’ το νοσοκομείο που νοσηλεύτηκε. Το τηλεφωνικό κέντρο είχε βλάβη για άλλη μια φορά κι εκείνη καιγόταν για εκείνο το χαρτί. Μήπως θα μπορούσε να ζητήσει από εκείνον μια εξυπηρέτηση; Η σκέψη τριγυρνούσε στο κεφάλι της για ώρες.
Ναι, θα μπορούσε. Εκείνος της είχε δώσει όλο το θάρρος για να το κάνει. Του έστειλε ένα ακίνδυνο μήνυμα στο facebook. Τυπικά κι ευγενικά. Η απάντηση ήταν ευγενική και χαρούμενη. Ποτέ δεν κατάλαβε πως βρεθήκανε να μιλάνε για την έλξη που ένιωσαν απ’ τη πρώτη στιγμή. Τα πληκτρολόγια πήραν φωτιά και τα υπονοούμενα διαδέχονταν το ένα το άλλο. Στιγμή δεν κόμπιασε. Όλοι της οι ενδοιασμοί έφυγαν απ’ το παράθυρο καθώς εκείνη άνοιγε την πόρτα σε ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή της.
Οι συνομιλίες τους έγιναν όλο και πιο συχνές κι εκείνοι ανυπόμονοι έψαχναν τρόπους να κάνουν τα λόγια πράξεις. Δεν ήταν εύκολο. Το δικό του βεβαρυμένο πρόγραμμα και οι δικές της συζυγικές υποχρεώσεις, τους κρατούσαν χώρια. Τα νεύρα δεν άργησαν να φανούν. Εκείνος φάνηκε να κάνει πίσω. Ίσως θα έπρεπε να κόψουν κάθε επικοινωνία. Ίσως θα έπρεπε να αποφύγουν την πολυπόθητη συνάντηση. Μόνο προβλήματα θα μπορούσε να τους φέρει αυτή η ιστορία.
Δεν μπορούσε να διανοηθεί πως θα έβγαινε απ’ τη ζωή της. Από εκείνον αντλούσε δύναμη. Οι καλημέρες του και οι καληνύχτες του, της ήταν απαραίτητες. Αυτός ο άντρας τη γέμιζε αυτοπεποίθηση κι ενέργεια. Εξαιτίας του άντεχε την αποπνικτική καθημερινότητα της. Δε θα δεχόταν να τον χάσει έτσι εύκολα. Πάλεψε με ό,τι όπλο διέθετε να τον κρατήσει κοντά της και τα κατάφερε.
Ένα βράδυ σαν όλα τα άλλα τίποτε δεν φανέρωνε τι θα ακολουθούσε. Μιλούσαν και γελούσαν όπως κάθε άλλη φορά. Πάνω στη τρέλα της στιγμής αποφάσισαν να βρεθούν. Ο χρόνος έχασε την αίσθησή του. Μέσα με μία ώρα τα πόδια της την έφεραν στη πόρτα του. Την υποδέχτηκε με ένα λαμπερό χαμόγελο κι αφέθηκαν ο ένας στα χέρια του άλλου.
Τα σώματα πήραν φωτιά και τα μυαλά τους ενώθηκαν σε έναν λυτρωτικό χορό. Όλα ήταν έντονα και παθιασμένα. Ο οργασμός του την τάραξε. Κανένας δεν της είχε δοθεί όπως εκείνος αυτή τη βραδιά. Κι όπως όλα τα όμορφα πράγματα, έτσι κι αυτό κράτησε λίγο.
Με τον ιδρώτα νωπό στα σεντόνια άρχισε να της απαριθμεί τους λόγους που έπρεπε να διακόψουν. Την έστησε στον τοίχο κι άρχισε να την πυροβολεί. Της μίλησε για τη γκρίνια της, για την κυκλοθυμία της και για τα αυθαίρετα συμπεράσματα που βιαζόταν να βγάλει. Δεν ήθελε σχέσεις και συναισθηματικούς δεσμούς. Μια ιστορία απ’ το παρελθόν τον καθιστούσε ανίκανο να δεθεί με κάποια γυναίκα. Στάθηκε αφοπλιστικά ειλικρινής απέναντί της κι έδωσε τέλος στη σύντομη ιστορία τους.
Τέλος; Δεν μπορούσε να το χωρέσει το μυαλό της. Μα πώς; Τόσοι μήνες, τόσα λόγια για ένα κρεβάτι; Δεν μπορεί να είναι αλήθεια. Το μυαλό της έπλαθε σενάρια. Σίγουρα κι εκείνος την είχε ερωτευτεί και φοβόταν τα ίδια του τα συναισθήματα. Καμία άλλη εκδοχή δεν της φαινόταν σωστή. Ίσως από εγωισμό, ίσως κι από έρωτα πάλεψε να τον φέρει κοντά της. Μάταια.
Ήξερε απ’ την αρχή πως συναινούσε σε ένα ψέμα. Ήταν ένα ψέμα, όμως, που την έκανε να αντέχει την αλήθεια της. Ένα ψέμα που την έκανε να νιώσει και πάλι ζωντανή. Εξαιτίας του έπαψε να είναι αντράκι. Αντέχει τις μέρες με την οικογένειά της και χαρίζει τις νύχτες της στον εαυτό της. Τότε στέκεται αμίλητη, χαμένη σε σκέψεις περιμένοντας ένα μήνυμα που δεν έρχεται ποτέ.
«Έλα μαζί μου κι όπου βγει..» ελπίζει να της πει κι εκείνη θα τα παρατούσε όλα για χάρη του.
Ήταν η ιστορία της Άγνωστης για τη στήλη Your Stories Reloaded. Στείλε κι εσύ τη δική σου ιστορία εδώ.
Συντάκτης: Κατερίνα Χήναρη
