Μερικές στιγμές είναι ικανές για να τα αλλάξουν όλα. Ήταν η περιέργεια που την οδήγησε. Μία απόφαση στιγμής ήταν ικανή να γκρεμίσει ολόκληρο τον κόσμο της. Μετά από εκείνο το πρωί η ζωή της Ηλιάνας δε θα είναι ποτέ η ίδια.
Ποτέ δεν ήταν μία ιδανική οικογένεια. Είχαν τα προβλήματά τους, όπως όλες οι οικογένειες εξάλλου. Από πάντα θυμάται τα νεύρα, το θυμό και την αδιαφορία του πατέρα της, τόσο προς εκείνη όσο και προς τη μητέρα της. Αυτή ήταν η καθημερινότητά τους. Αλλά αυτό που θα ακολουθούσε ήταν πολύ μεγάλο για να μπορέσει να το διαχειριστεί.
Τι κάνεις όταν υποψιάζεσαι ότι ο πατέρας σου έχει παράλληλη σχέση; Σίγουρα δεν μπορείς να κάνεις σαν να μη συμβαίνει τίποτα πάντως. Κι αν είναι μόνο η ιδέα σου; Είναι από τις λίγες φορές που απλά εύχεσαι να έχεις κάνει λάθος.
Το να ψάξεις το κινητό του πατέρα σου είναι μία κίνηση που θέλει πολύ θάρρος. Όχι τόσο σαν πράξη, αλλά στο πόσο έτοιμος θα είσαι στο να αντιμετωπίσεις το αποτέλεσμα. Τι περιμένεις να βρεις; Κι αν αυτό που ψάχνεις είναι αυτό που δεν ήθελες κατά βάθος να βρεις;
Δεν ξέρω τι περίμενε να βρει η Ηλιάνα, σίγουρα πάντως όχι αυτό που τελικά βρήκε. Όχι μόνο αυτό που φοβόταν έγινε πραγματικότητα, αλλά ήταν ακόμα πιο σκληρό κι από όσο το είχε φανταστεί. Ο πατέρας της είχε παράλληλη σχέση με κάποιον άντρα. Κι εκείνη πλέον το ήξερε.
Διπλό σοκ. Δεν ξέρω τι από τα δύο είναι πιο «εύπεπτο» ότι ο πατέρας σου έχει παράλληλη σχέση ή ότι αυτή η παράλληλη σχέση είναι με άντρα; Ο συνδυασμός τους πάντως δεν είναι κάτι που μπορείς εύκολα να αγνοήσεις.
Όταν απογοητεύεσαι από τον έρωτα μπορεί να πληγωθείς αλλά κάποια στιγμή θα το ξεπεράσεις. Όταν απογοητεύεσαι από φίλους, θα απογοητευτείς, θα πονέσεις αλλά θα μπορέσεις να προχωρήσεις παρακάτω. Τι γίνεται όμως όταν αυτό που θα σε απογοητεύσει είναι η ίδια σου η οικογένεια; Οι έρωτες περνάνε, οι φίλοι έρχονται και φεύγουν, η οικογένεια είναι παντοτινή.
Η οικογένεια είναι το μόνο μέρος που μπορείς να γυρίζεις όταν σε απογοητεύσουν όλα τα υπόλοιπα. Όταν σε απογοητεύσει η οικογένειά σου; Τι κάνεις; Πού πας;
Ίσως θα προτιμούσε να μην το είχε μάθει ποτέ ώστε να μη χρειαστεί ποτέ να το αντιμετωπίσει. Πλέον όμως δε μπορούσε να σταματήσει να το ξέρει. Κάτι έπρεπε να κάνει με αυτή την πληροφορία. Αλλά τι;
Κάπως έτσι αποφάσισε να μιλήσει στον ίδιο. Ήθελε μία εξήγηση, μια δικαιολογία ή έστω μία συγγνώμη. Μία ακόμα θαρραλέα κίνηση που ακολούθησε από μία ακόμη μεγάλη απογοήτευση.
Όχι μόνο δε ζήτησε συγγνώμη, δεν έδωσε εξήγηση ή οποιαδήποτε άλλη δικαιολογία αλλά δεν ένιωσε καν ένοχος. Υποστήριξε πως για όλα ευθύνονται οι σεξουαλικές ορμές. Έτσι απλά, χωρίς συγγνώμη. Όχι, η κόρη σου δε θέλει να ξέρει ούτε για πάθος της στιγμής, ούτε για «μόνο σεξ»! Θέλει να ξέρει το λόγο.
Μίλησε στον πατέρα της για να πάρει τις απαντήσεις που ήθελε και η απάντηση που της έδωσε ήταν χειρότερη ακόμα και από την ερώτηση που αναγκάστηκε να κάνει. Πόσο υπερεκτιμημένη είναι η «συγγνώμη» στον 21ο αιώνα τελικά.
Μπορεί αυτή η συγγνώμη που δεν ειπώθηκε ποτέ να είχε σώσει τη σχέση τους. Ο πατέρας που υποτίθεται αποτελεί το αντρικό πρότυπο για την κάθε κόρη, για την Ηλιάνα πλέον ήταν ένας ξένος. Στα 20 της βρέθηκε να αμφισβητεί την αθωότητα των παιδικών της χρόνων, την αξία της οικογένειας αλλά και τους ανθρώπους.
Πονάει πολύ όταν σε απογοητεύουν τα άτομα που εμπιστεύεσαι πιο πολύ απ’ όλους. Μένεις μόνος. Και έτσι, χωρίς κανέναν σύμμαχο, πρέπει να αντιμετωπίσεις τον κόσμο.
Συντάκτης: Δώρα Αναστασίου
