Γράφει η Κ..
Κάνω προσπάθεια να χαμογελάσω το πρωί. Προσπαθώ να βρω χίλια δυο για να με απασχολώ, να τραβάω τη σκέψη μου μακριά σου. Κάπου- κάπου τα καταφέρνω. Ο ύπνος απαιτεί ηρεμία στην ψυχή και τάξη στο μυαλό γι’ αυτό τελικά τόσοι και τόσοι ταλαιπωρούνται και δεν μπορούν να κοιμηθούν- το άκουγα αλλά δεν το είχα καταλάβει.
Δεν μπορώ να κοιμηθώ, νιώθω ότι πνίγομαι στο σπίτι. Απογοητεύτηκα πολλές φορές μα τώρα είχα μια σιγουριά -ανόητη σιγουριά- ότι θα πάνε όλα καλά. Τι γελοία φράση «όλα θα πάνε καλά» λες και μας το χρωστάει η ζωή. Κανείς δε μας χρωστά να μας τα φέρει όλα βολικά, εμείς μόνο μας το χρωστάμε.
Προσπαθούσα ώρες ατελείωτες να σκεφτώ τι και πώς θα το πω για να μη σε ξενερώσει, να μην κάνω κάποιο λάθος και σε χάσω. Έβαλα τον εαυτό μου να ψάχνει συνεχώς τι θα μπορούσε να σε κάνει να πιστέψεις ότι είμαι αυτό που έψαχνες μια ζωή, έκανα τον εαυτό μου να ταιριάζει στην εικόνα που πίστευα ότι είχες για την τέλεια σύντροφο. Αυτή ίσως ήταν και η μεγαλύτερη ήττα στη δική μας ιστορία.
Δεν είμαι εγώ γεννημένη για έρωτες, αφού δεν το ‘χω πώς να το κάνουμε. Δεν ξέρω καν τι ακριβώς σημαίνει να είσαι ερωτευμένος, ξέρω μόνο ότι ήθελα να σε βλέπω να γελάς και να με κοιτάς στα μάτια, ήθελα να σε ακούω να μου μιλάς και να νιώθω το άγγιγμά σου. Κάτι για θυσίες και συμβιβασμούς έχω ακούσει, αλλά εγώ δε θέλω να θυσιάσω τίποτα, ούτε να συμβιβαστώ με τίποτα και ίσως γι’ αυτό δεν τα πάω καλά με όλο αυτό το πανηγύρι.
Σιγά-σιγά όσο ο καιρός περνά, κοιμάμαι περισσότερο τα βράδια -βάζω την τηλεόραση να παίζει, μα τώρα λέω να δοκιμάσω και χωρίς αυτή. Αρχίζω να μ’ αγαπάω και να με προσέχω πιο αληθινά, προσπαθώ να μου θυμίζω συχνά ότι δεν είναι κακό να μη θέλεις να θυσιάσεις τα πάντα για έναν έρωτα, δεν είναι κακό να μη θέλεις να μπεις σε καλούπια. Είναι, όμως, κακό να χάσεις τον εαυτό σου για να κερδίσεις κάποιον άλλον, είναι κακό να γίνεις αυτό που θέλει και να ξεχάσεις τελείως τι ήταν αυτό που ήθελες εσύ- χωρίς να φταίει, χωρίς να στο ζητήσει, να πας εσύ και να παίξεις έναν ρόλο και μάλιστα χωρίς επιτυχία.
Ίσως όντως, δεν είμαι γεννημένη για έρωτα αλλά ξέρω ότι σίγουρα θα έρθει κάποτε να με βρει -δεν τη γλιτώνω δηλαδή- και τότε δε θα χρειαστεί να χάσω τον εαυτό μου για να τον κρατήσω· θα θέλει να μείνει ούτως ή άλλως. Προσπαθώ- και θα τα καταφέρω, το ξέρω- να μη στεναχωριέμαι που τα σκατώσαμε έτσι. Εσύ διάλεξες αυτό που ήθελες και δε συμβιβάστηκες και τώρα ξέρω ότι πρέπει να κάνω και εγώ το ίδιο. Οπότε αντίο αγάπη μου, τα κάναμε σαλάτα.
