Γράφει η Λίνα.
Βρέθηκα στο ίδιο μέρος, την ίδια ώρα, την ώρα που δύει ο ήλιος. Στο ίδιο ακριβώς σημείο, εννιά μήνες μετά. Είμαι μια εντελώς διαφορετική γυναίκα. Δεν ήμουν σίγουρη ότι οι άνθρωποι αλλάζουν. Νόμισα ότι ίσως και να ’ναι ακατόρθωτο. Να όμως που ήρθε ο ίδιος μου ο εαυτός να με διαψεύσει.
Πες το κλικ του μυαλού, πες γύρισε ένας διακόπτης, πες ότι βγήκε ο άλλος μου εαυτός. Η δύναμη που υπάρχει μέσα μας είναι τεράστια. Δεν είμαι πια η ίδια. Άλλαξαν οι σκέψεις μου, ο τρόπος που βλέπω τα πράγματα, ο τρόπος που τ’ αντιμετωπίζω. Άλλαξε η διάθεσή μου, απέκτησα όρεξη για τη ζωή που πριν δεν είχα καν φανταστεί. Έγινα πιο κοινωνική, πιο αισιόδοξη. Έμαθα τι θα πει να γελάς με την καρδιά σου. Πήρα αποφάσεις, έθεσα νέα όρια. Έγινα στήριγμα γι’ ανθρώπους ενώ πριν έψαχνα εγώ μονίμως από κάποιον να πιαστώ. Γνώρισα ανθρώπους και μέχρι και τα γούστα μου διαφοροποιήθηκαν. Είμαι πλέον πιο δεκτική στο να δοκιμάσω πράγματα καινούρια.
Είμαι μια άλλη κι είμαι περήφανη. Αναγνωρίζω πόσα πέτυχα μόνη και παίρνω δύναμη γιατί ξέρω ότι ακόμη έχω πολύ δρόμο μπροστά μου. Δεν επαναπαύομαι, ούτε επαίρομαι. Μόνο εύχομαι να διατηρήσω αυτή τη δύναμη που έχω τώρα. Βρέθηκα στο ίδιο μέρος, την ίδια ώρα, εννιά μήνες μετά. Παρέα με τον καινούριο μου εαυτό.
Όμως με ακριβώς τα ίδια συναισθήματα. Φοβερό δεν είναι; Την ώρα που ο ήλιος έδυε, μέσα στην απόλυτη ησυχία και τη γαλήνη της θάλασσας, εμένα τα μάτια μου θόλωσαν. Θυμήθηκα ακριβώς τις σκέψεις μου εκείνη την ημέρα του καλοκαιριού. Θυμήθηκα τα πεφταστέρια που είδα και την ευχή που έκανα. Την ίδια κάθε φορά. Θυμήθηκα πώς ένιωθα και τη συζήτηση που κάναμε εκείνο το βράδυ. Έχει αλλάξει ο κόσμος μου όλος κι εσύ είσαι ακόμα εκεί. Χωμένος για τα καλά στην καρδιά μου.
Δεν ξέρω αν τα συναισθήματα έμειναν εντελώς αναλλοίωτα. Όμως ξέρω ότι έκανα με την ίδια ένταση την ίδια ευχή. Να μην έρθεις για ένα βράδυ πάλι, ούτε για δύο. Να έρθεις για κάθε βράδυ και για κάθε πρωί. Να μείνεις. Σήμερα είναι τα γενέθλιά σου. Έχει πολύ καιρό που το παιδεύω στο μυαλό μου. Θυμάμαι με τι λαχτάρα ήρθα πέρσι να σου ευχηθώ. Την αμηχανία, την τρελή επιθυμία να σε δω και να ‘μαι η πρώτη που θα σου πει χρόνια πολλά. Φέτος δε μπορώ να κάνω το ίδιο. Δε θα μπορέσω να σε δω, ακόμα κι αν στο ζητήσω. Τέτοια μέρα θα την περάσεις με άλλους, στα φανερά. Το κρυφό δεν έχει θέση εδώ.
Σκέφτηκα να σου στείλω ένα γράμμα σπίτι σου. Αστείο ε; Αμφιβάλλω για το πόσο θα σε άγγιζε, για το αν κάτι θ’ άλλαζε. Κι ούτε θα ‘θελα να πέσει σε λάθος χέρια. Σε καμιά περίπτωση δε θέλω να χαλάσω το παραμικρό στη ζωή σου, όσο κι αν με πονάει. Είναι επιλογή σου και το σέβομαι. Να στείλω ένα τυπικό χρόνια πολλά δεν είναι του στυλ μου. Δεν είναι εγώ κι ούτε ανταποκρίνεται στα συναισθήματά μου. Από την άλλη, ίσως και να φοβάμαι να σ’ αφήσω να καταλάβεις το βάθος τους.
Γι’ αυτό σου γράφω από ‘δώ. Δεν ξέρω καν αν θα το δεις. Αν το δεις, είμαι βέβαιη πως θα καταλάβεις. Θέλω μέσα από την καρδιά μου να σου ευχηθώ να ‘σαι ευτυχισμένος, με ή χωρίς εμένα. Όλες σου οι επιθυμίες να πραγματοποιηθούν. Να ‘σαι γερός, να ‘χεις τη δύναμη να κυνηγάς τα όνειρά σου κι όταν αποτυγχάνεις να τ’ αρχίζεις όλα απ’ την αρχή. Να μην τα παρατάς, να ζει μέσα σου πάντα η ελπίδα κι η αισιοδοξία. Να εκπέμπεις πάντα αυτό το μοναδικό φως.
Να ‘χεις πολλή αγάπη, μέσα σου και γύρω σου. Οι άνθρωποι που θα ‘ναι δίπλα σου να ‘ναι η χαρά σου, το στήριγμά σου. Να σ’ αγαπούν και να σε νοιάζονται άνευ όρων. Να συναντήσεις και ν’ αποκτήσεις οτιδήποτε θα σε κάνει χαρούμενο κι ολοκληρωμένο άνθρωπο. Κι όταν έρθει η στιγμή να κάνεις τον απολογισμό σου, να κοιτάξεις πίσω σου με χαμόγελο. Τα κέρδη σου να ‘ναι πιο πολλά. Κι αν όχι πιο πολλά, να ‘ναι πιο δυνατά απ’ τις απώλειές σου. Και να θυμάσαι πως θα ‘μαι κι εγώ κάπου εδώ τριγύρω. Να σε προσέχω και να σε χαίρομαι έστω από απόσταση. Χρόνια σου πολλά, ψυχή μου.
Επιμέλεια κειμένου Λίνας: Ελευθερία Παπασάββα
