Γράφει η Ελπίδα.
Είναι ένα από αυτά τα βράδια πάλι, που κάθομαι και συλλογίζομαι τί ακριβώς κάνω λάθος. Πού δε συμπεριφέρομαι δεόντως και γιατί λαμβάνω αυτή τη στάση από σένα. Το έχω ξαναπαίξει το παιχνίδι στο παρελθόν και τότε έχασα ολότελα, με διέλυσε. Όμως δεν πτοήθηκα. Όταν μου προσέφερες και πάλι γενναιόδωρα μια θέση, τη δέχτηκα δίχως δεύτερη σκέψη. Σπάω το κεφάλι μου να κατανοήσω την απόφασή μου. Προσπαθώ να βγάλω άκρη μαζί σου όμως, διάολε, είσαι ό, τι πιο μπερδεμένο έχω συναντήσει.
Και το πρόβλημα είναι ότι μου αρέσει αυτό. Με γεμίζει και με τρελαίνει. Με θυμώνει αλλά το αποζητώ όλο και περισσότερο. Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι έχω εθιστεί στο διαρκές παιχνίδι σου. Μου λείπει όταν σταματάει, δε θέλω να είναι όλα εύκολα και σίγουρα μεταξύ μας. Άλλες φορές, πάλι, κουράζομαι από τα πισωγυρίσματα και την ψυχρότητά σου και προσπαθώ να σε δικαιολογήσω για τη στάση σου ψάχνοντας λάθη δικά μου.
Το μυαλό μου στροφάρει χιλιάδες φορές το δευτερόλεπτο κι όσο κι αν με βοηθάει γενικά, με σένα παίζει παιχνίδια και μου βγάζει γλώσσα. Τα ‘θελες και τα ‘παθες μου λέει.
Είναι μέρες, ή καλύτερα νύχτες που θέλω να σηκώσω λευκή σημαία και να αποχωρήσω από τη σκακιέρα σου. Θέλω να απομακρυνθώ από την κατάσταση που όλοι περιγράφουν ως ανώφελη και δε θέλω να προσπαθήσω άλλο. Με κάνεις να μην ξέρω τι θέλω, γαμώτο. Θα ήθελα τόσο να μου έδινες ξεκάθαρες απαντήσεις από τη μία και την ίδια στιγμή θέλω να συνεχίσω τις κινήσεις μου.
Δεν ξέρω γιατί φέρεσαι έτσι. Από τη μια γίνεσαι γλυκιά καθημερινότητά μου κι από την άλλη με γειώνεις με αδιαφορία κι ατάκες γεμάτες πικρία. Έχουμε λίγο χρόνο και τον σπαταλάς αποφεύγοντας την επαφή μαζί μου. Κάνεις σχέδια χωρίς εμένα κι αναλώνεσαι σε τρίτους. Πες μου σ’ευχαριστεί να σηκώνω τα χέρια ψηλά;
Ξέρω ότι γουστάρεις την προσοχή μου κι εγώ εν γνώσει μου στη δίνω απλόχερα γιατί καλώς ή κακώς νοιάζομαι. Ξέρεις κάτι; Περνάω υπέροχα μαζί σου και ανεξαρτήτως συνθηκών δε θέλω να το χάσω. Παλεύουμε για να δούμε ποιανού το «εγώ» θα κερδίσει, ποιανού η υπεροχή θα επικρατήσει. Όσο κι αν θέλω να σου επιβληθώ ταυτόχρονα αποζητώ και έλεγχο από σένα. Έχω τρελαθεί άραγε; Ποιος ξέρει; Άλλωστε δε με νοιάζει. Θέλω να βρίσκομαι υπό την επήρειά σου.
Δε θέλω να παίζω όμως για πάντα. Μια-δύο παρτίδες ακόμα θα αντέξω. Δεν μπορώ να τροφοδοτώ εσένα και τον εγωισμό σου με το ενδιαφέρον μου, γιατί όσο κι αν το γουστάρω, σιγά- σιγά με εξαντλεί και με αδειάζει. Κάποια στιγμή θέλω να αποφασίσεις τι θέση θα μου δώσεις στη ζωή σου. Δε θα αντέξω μπερδεμένες καταστάσεις.
Γι’ αυτό συνέχισε τις κινήσεις σου μόνο προς το παρόν. Σαχ. Απειλούμαι. Γνωρίζεις πολύ καλά τι κάνεις. Ψάχνω να βρω πως τα καταφέρνεις πάντα. Να ξέρεις πως στο σωστό παιχνίδι ρισκάρεις τη βασίλισσά σου για να τη σώσεις όμως στο τέλος. Αυτή είναι το πιο δυνατό σου πιόνι. Μια ακόμη κίνησή σου, η αδιαφορία, μου τρώει το προτελευταίο πιόνι. Δε μου αφήνεις επιλογές. Άλλη μια, η έλλειψη ξεκάθαρης στάσης με στριμώχνει στη γωνία. Ρουά ματ. Για άλλη μια μέρα κέρδισες.
Η «βασίλισσά» σου -όχι το πιόνι- δέχτηκε άλλο ένα πλήγμα. Τη θυσίασες πάλι στο έλεος της ανάγκης σου για αυτοεπιβεβαίωση. Πρόσεξε, είναι επιλογή σου αν θα τη χάσεις. Δεν αντέχω ακόμα πολύ. Ίσως ακόμα μια παρτίδα.
