Γράφει η Χριστίνα.
Θέλω να κλείσω τα μάτια μου κι όταν τ΄ανοίξω ξανά, να βρίσκομαι σ’ ένα δωμάτιο μαζί σου. Να γίνει κάτι μαγικό και να σταματήσει ο χρόνος. Να πάψει να κυλάει απ’ τη στιγμή που θα βρεθώ πλάι σου. Και σου υπόσχομαι, θα εκμεταλλευτώ το κάθε δευτερόλεπτο. Αυτό ζητάω μόνο, αυτό έχω ανάγκη.
Ξέρω πως είναι αδύνατο να συμβεί, όμως αυτό δε σημαίνει πως δεν μπορώ να ονειρεύομαι. Γνωρίζω πως δεν μπορώ να σ’ έχω, αλλά αυτό δε μου απαγορεύει να σε φαντάζομαι πλάι μου. Άλλωστε, μόνο αυτό μου ‘χει μείνει πια και χαίρομαι γιατί δεν μπορεί κανείς να μου το στερήσει.
Το ‘χω σκεφτεί άπειρες φορές. Εσύ κι εγώ, σ’ ένα δωμάτιο. Μικρό ή μεγάλο, φωτεινό ή σκοτεινό, λίγο με νοιάζει. Το μόνο που θέλω να υπάρχει μέσα είναι το σώμα σου, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Να ‘μαστε οι δυο μας, μόνοι μας, χωρίς να βλέπουμε κανέναν άλλον και χωρίς ν’ ακούμε τίποτα. Να σταματήσει να κυλάει ο χρόνος, εκείνη ακριβώς τη στιγμή.
Μόνο αυτό επιθυμώ, να βρεθώ μαζί σου σ’ ένα δωμάτιο, να κλείσω την πόρτα πίσω μου και ν’ αφεθώ στα χέρια σου. Να γαντζωθώ πάνω σου και ν’ αφήσω τη μυρωδιά σου να ποτίσει το σώμα μου. Ν’ αντικρίσω ξανά εκείνο το βαθύ, γεμάτο ζεστασιά βλέμμα σου. Να το κρατήσω για πάντα στο βάθος του μυαλού μου και να μην το ξεχάσω ποτέ.
Να σε σφίξω πάνω μου τόσο δυνατά, που να μην μπορείς να πάρεις ανάσα. Να σε σφίξω τόσο, που να νιώσεις την αγωνία μου, για όλες εκείνες τις φορές που σ’ ήθελα πλάι μου και δε σ’ είχα. Για όλες τις στιγμές που θα θέλω να μοιραστώ μαζί σου στο μέλλον και δε θα μπορώ. Και ξέρω πως θα ‘ναι πολλές.
Μα τώρα, το μόνο που ‘χω ανάγκη είναι αυτό. Εσύ κι εγώ, μαζί. Για λίγο, για όσο. Ούτε που με νοιάζει. Ας είναι και μία μονάχα στιγμή, εμένα μου αρκεί. Μου φτάνει για να πάρω κάτι από σένα.
Έλα, για μια στιγμή μονάχα. Έλα, χωρίς να κοιτάξουμε το μετά. Έλα, για να νιώσω ξανά εκείνη την ανατριχίλα που ένιωθα πάντα, αντικρίζοντας το βλέμμα σου κι εκείνο το ρίγος που με διαπερνούσε κάθε φορά που μ’ άγγιζες.
Κι ύστερα ας χαθείς, όπως κάνεις πάντα. Από μένα κι απ’ τη ζωή μου. Μπορείς να γυρίσεις σε ξένες αγκαλιές και στην ασφάλεια που σου προσφέρουν. Το ίδιο θα κάνω κι εγώ. Θα συνεχίζω να ξυπνάω σ’ άλλη αγκαλιά, όμως η σκέψη μου θα βρίσκεται εκεί.
Σ’ εσένα, στο δωμάτιό μας και στις στιγμές που δε θα ζήσουμε ποτέ.
