Από την Εύα Π.
Όλοι κυνηγάμε κάτι σε κάθε στάδιο της ζωής μας. Υποσυνείδητα ή συνειδητά, παλεύουμε να έχουμε αυτό που μας λείπει. Χρήματα, δόξα, καταξίωση, καριέρα, έρωτα. Τον έρωτα της ζωής μας. Είτε πιστεύουμε σ’ αυτόν είτε όχι, τον αναζητούμε ενδόμυχα- χωρίς καν να το καταλαβαίνουμε πολλές φορές. Κάθε φορά που κοιτάμε ένα ζευγάρι που επιδίδεται σ’ ερωτικές περιπτύξεις, αδιαφορώντας για τον τόπο και τον χρόνο, η ερώτηση έρχεται μέσα μας απρόσκλητη. Υπάρχει τελικά αυτό που λέμε ο ένας και μοναδικός έρωτας;
Οι απόψεις διίστανται. Υπάρχουν άνθρωποι που ορκίζονται ότι τον έζησαν. Ένιωσαν τη φωτιά να καίει τα σπλάχνα τους, το μυαλό τους να στριφογυρίζει σε κάθε ανάμνηση με την πεποίθηση ότι αυτός είναι ο έρωτας της ζωής τους. Τι τους κάνει τόσο σίγουρους; Φαντάζομαι, αν δεν το νιώσεις ο ίδιος δεν το καταλαβαίνεις κι ίσως ελαφρώς το περιγελάς. Αστειεύεσαι με την ονειροπόλησή τους, πεπεισμένος ότι όλ’ αυτά είναι απόρροια μιας ολόκληρης βιομηχανίας ταινιών, γιορτών ,εμπορίου. Ευλογημένος νιώθεις, σχεδόν, που δεν μπαίνεις σε τέτοια καλούπια. Σαν να έχεις ξεφύγει από μια τεράστια συνωμοσία που άλλοι δεν αντιλαμβάνονται κι εσύ βρήκες την άκρη του νήματος.
Μα αν είσαι τυχερός, ίσως πολύ τυχερός, έρχεται η στιγμή που το βλέμμα σου σταματάει σ’ έναν άνθρωπο και δε μετακινείται. Σαν μαγνήτης σε τραβάει σε μια δίνη λαχταράς κι ανυπομονησίας. Συνάμα με φόβο κι απορία για τον άγνωστο κόσμο που ανοίγεται μπροστά σου, αντιδράς παράξενα και ξένα. Δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου στο πλάσμα που αντικρίζεις στον καθρέφτη. Τα χαμόγελα κι η λύπη αποκτούν άλλο νόημα, η κυκλοθυμία αγγίζει τα όριά σου κι η επιθυμία σου έχει αμετάβλητο κέντρο πια. Αγωνιάς για πράγματα που δε σε ένοιαζαν, συγκινείσαι για εκείνα που σου περνούσαν αδιάφορα. Σε κινεί το αίσθημα κι οι φωτισμένες οθόνες που σε καλημερίζουν το πρωί.
Ο έρωτας της ζωής σου σε περνά από δοκιμασίες όπου γεύεσαι ήττες και νίκες. Καμία μέρα δεν είναι ίδια με την άλλη, γιατί είσαι δεμένος πια με μια κοινή μοίρα. Προσευχήσου μόνο να το ζήσεις. Όσο πάει, όπου πάει κι όπως πάει. Όμως ζήσε με κάθε κύτταρο του κορμιού σου. Ρούφηξε κάθε δράμι οξυγόνου του χώρου του, μύρισε κάθε καινούργιο άρωμα κι αίσθηση. Πέσε στα πατώματα κι άνοιξε τον εαυτό σου σαν βιβλίο μπροστά στα πόδια του. Χωρίς φόβο κι ανασφάλεια. Γιατί είσαι τυχερός. Πάνω στην κινούμενη άμμο της ζωής μας, κάποιος σου άπλωσε το χέρι. Φρόντισε να μην τ’ αφήσεις.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
