Γράφει Ταόριμ
Έχετε σκεφτεί ποτέ πόσο αλλάζει ο έρωτας τις ζωές μας;
Ακόμη και όλοι εμείς οι υπέρμαχοι της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας και του δικαιώματος των κεκτημένων μας μέσα στις σχέσεις, εκείνοι οι φανατικοί του «δε στερούμαι», έρχεται κάποια στιγμή στο πέρασμά μας από αυτόν τον κόσμο που χαλαρώνουμε την ιδεολογία μας για χάρη ενός μεγάλου έρωτα.
Ξέρετε όμως τι είναι αυτό που το κάνει να αξίζει τόσο; Ότι όταν τελικά το κάνουμε, γίνεται συνειδητά και εν γνώσει μας.
Ωραία και υπέροχη η ζωούλα μας μέχρι τώρα. Και οι μόνες εξηγήσεις που είχαμε να δώσουμε -κι αυτό αν το θέλαμε κι όποτε μας έκανε κέφι- ήταν στους φίλους μας, άντε και λίγο στην οικογένειά μας. Πού πάμε, τι κάνουμε, πώς τα περνάμε. Και τι καλά που τα είχαμε όλα στρωμένα. Μέχρι τη στιγμή που εκείνο το αγγελάκι το φτερωτό που το βλέπαμε ως καρτούν μέχρι τώρα στις φωτογραφίες και το κοροϊδεύαμε σαν να μην υπάρχει αύριο, έρχεται τώρα να πάρει το αίμα του πίσω και να μας κοροϊδέψει αυτό! Να μας αποδείξει πως είναι υπαρκτό και τελικά λιγότερο αστείο απ’ ό,τι μας φαινόταν.
Και κάπως έτσι σιγά-σιγά αρχίζουν όλα να είναι αλλιώς. Συνειδητοποιούμε πως χωρίς να πιεζόμαστε, αρχίζουμε να θέλουμε να μοιραζόμαστε κομμάτια της ζωής μας με τον σύντροφό μας. Θυμόμαστε όλες εκείνες τις μικρές απίστευτες καθημερινές λεπτομέρειες που μας κάνουν γραφικούς όταν τις περιγράφουμε, μόνο και μόνο για να ξέρει το ταίρι πώς είναι η ζωή μας τις ώρες που είμαστε αλλού. Κι έτσι αναπόφευκτα, αλλά πάντα συνειδητά, κάνουμε τον άλλον κομμάτι της. Επίκεντρο ή και κύκλο γύρω από εμάς. Και κάπως αυθόρμητα όταν σκεφτόμαστε όλα όσα θέλουμε να κάνουμε, συνειδητοποιούμε πως είναι κι ο άλλος μέσα στα σχέδιά μας. Και να κάτι ζωγραφισμένα χαμόγελα και πεταλούδες όταν αντιλαμβανόμαστε πως όλο αυτό μας αρέσει, πως έχει μια γοητεία αυτή η εξομολογητική νέα κατάσταση. Και όσο ο άλλος είναι δεκτικός τόσο πιο κοντά ερχόμαστε μεταξύ μας.
Η ζωή μας και η καθημερινότητά μας γίνονται μικρά-μικρά καρέ που τρέχουμε να τα φανερώσουμε ο ένας στον άλλον. Ό,τι αντιλαμβανόμαστε και οτιδήποτε κάνουμε. Και όλο αυτό είναι καινούριο στα κεφάλια μας, αφού πρώτη φορά στη ζωή μας δεν το βλέπουμε ούτε για καταπίεση, ούτε για απαίτηση του άλλου. Ένα στοιχείο του έρωτα που γνωρίζουμε τώρα. Είναι η ανάγκη μας να νιώθουμε πως ο άλλος είναι μέσα στη ζωή μας. Πως συμμετέχει ακόμη και αν δεν είναι εκεί. Ήρθε μόνο του, σαν ένστικτο, φούντωσε και εξελίσσεται όσο περνάει ο καιρός.
Έχει μια γλύκα τελικά το να ρωτάς, έχει μια αθωότητα σχεδόν παιδική το να λες «έλα να σου πω τι έγινε σήμερα». Έχει τη λαχτάρα του το να ακούς τον άλλο να γίνεται εξομολογητικός. Ο έρωτας έχει άπειρους λόγους να σε κάνει να φωνάζεις «σ αγαπώ» αλλά κάπου εδώ προσδιορίζεις τον πρώτο κι έχεις να εντοπίσεις τώρα άπειρους μείον έναν. Όταν είσαι ερωτευμένος κάνεις πράγματα που μέχρι τώρα ήταν έξω από εσένα. Συμπεριφέρεσαι βλέποντας τον εαυτό σου να πέφτει και να σηκώνεται. Και σκέψου τώρα να μην τα είχαμε όλα αυτά.
Σκέψου δηλαδή τώρα να ήμασταν μέσα σε μια σχέση χωρίς ένταση, ή ακόμη σκέψου το ενδεχόμενο να ήμασταν τελείως μόνοι. Σκέψου μας να καθόμασταν στο σπίτι μας να τρώμε μπέργκερ και να γκρινιάζαμε γιατί όλα πήγαν στραβά άλλη μία μέρα. Ή ακόμη χειρότερα, σκέψου να μοιραζόμασταν το μπέργκερ με κάποιον που το μόνο που θα τον ένοιαζε θα ήταν αν ξέχασαν να βάλουν το καραμελωμένο κρεμμύδι. Γιατί και ο ερωτευμένος θα τα φάει τα μπέργκερ του, αλλά θα πει «αγάπη μου, να πάρουμε ό,τι πάρεις» ή «έλα να τα φάμε στο κρεβάτι». Και ‘κει δε θα μας νοιάξει ούτε το καθαρό που μόλις στρώσαμε σεντόνι, ούτε που θα φάμε με τα δάχτυλά μας. Θα το απολαύσουμε και θα νιώσουμε πως είναι το ωραιότερο πράγμα που έχουμε φάει στη ζωή μας.
Σε μεταμορφώνει ο έρωτας. Μη σκεφτείτε λεπτό να τον αφήσετε να προσπεράσει γιατί τάχα θα σας αλλάξει, ή γιατί θα σταματήσετε να είστε εσείς μέσα από αυτόν. Ζήστε τον σαν την πιο όμορφη καινούργια εμπειρία της ζωής σας. Κάντε ό,τι λέει η ψυχούλα σας. Αλλάξτε όσα είχατε, αλλά μόνο γιατί το θέλετε, γιατί βρέθηκε ο άνθρωπος που έφερε τούμπα τις απόψεις σας.
Και ξέρετε κάτι. Ακόμη και αν τίποτα στο τέλος δεν πάει καλά, ακόμη και αν είναι ένας έρωτας κύκλος που θα ανοίξει κάποια στιγμή, να θυμάστε πως θα έχετε τόσα να θυμάστε, που ακόμη και εκείνο το μπέργκερ στο κρεβάτι, θα σας έχει γίνει συνήθεια που θα λατρεύετε για το υπόλοιπο της ζωής σας.
