Τον γνώρισα πριν δεκατρείς περίπου Ιουλίους. Φορούσε ένα κόκκινο αμάνικο, στυλ γιλέκο.
Τον αντιπάθησα αμέσως. Από το πρόσωπο φαινόταν πως ήταν περπατημένος. Πέντε χρόνια μεγαλύτερος, με τατουάζ, περίεργα μαλλιά και κλίση στο τότε δημοφιλές break dance. Και είρωνας. Το στυλ άνδρα που καμία μάνα δεν θα ήθελε για την ανήλικη κόρη της.
Την άλλη μέρα πήγα για μπάνιο με την κολλητή μου και διαπίστωσα προς μεγάλη μου έκπληξη πως είχε πιάσει φιλίες με τον εν λόγω και την παρέα του. Και δεν ήταν μόνο αυτό. Τα είχε μπλέξει κιόλας ο κύριος με μια γνωστή μου.
Για κάποιον απροσδιόριστο λόγο, ένιωσα ένα τσίμπημα ζήλιας. Και κάθε μέρα που τον έβλεπα, στη θάλασσα, να παίζει ρακέτες με την αλμύρα να λεκιάζει το μαυρισμένο του σώμα, τόσο βυθιζόμουν σε ένα συναίσθημα πρωτόγνωρο.
Τι ήταν; Αφού τον είχα αντιπαθήσει. Γιατί ήθελα τώρα να βρίσκομαι διαρκώς κοντά του; Και γιατί τα πάντα μου φώναζαν πως δεν έπρεπε; Ο τύπος άλλωστε για κάποιον λόγο τραβούσε σαν μαγνήτης τις γυναίκες.
Δεν μίλησα σε κανέναν για όσα άλλαζαν μέσα μου. Τα άφησα να ωριμάσουν και κάποια μέρα βεβαιώθηκα. Τον είχα ερωτευτεί. Δεν μπορούσα να δώσω άλλη λογική εξήγηση.
Πέρασαν μερικοί μήνες και άρχισε να με προσεγγίζει επικίνδυνα. Είχε πλέον χωρίσει με την προηγούμενη σχέση του. Αποφάσισα να ενδώσω στο επίμονο φλερτ του. Και δεν το μετάνιωσα ποτέ ως τώρα.
Δεν έχω ξανανιώσει μεγαλύτερο σεισμό από αυτόν του πρώτου φιλιού με τον άνθρωπο που είσαι ερωτευμένος μαζί του. Ήταν θυμάμαι απόγευμα, προς το ηλιοβασίλεμα. Τι πιο ιδανικό! Όταν κατέβηκα από το μηχανάκι του, με πλησίασε, με έσφιξε στην αγκαλιά του και με φίλησε.
Πρώτο μου φιλί μαζί του, πρώτο μου φιλί γενικά. Δεν θα μπορούσε να ήταν καλύτερο. Έχετε πάθει ποτέ ίλιγγο; Αν ναι, αναμοχλεύστε το πώς αισθανθήκατε και πολλαπλασιάστε το επί του χίλια. Προσθέστε και ένα ανακάτεμα στο στομάχι που όμοιό του δεν ξανανιώσατε και voila. Η συνταγή ενός επιτυχημένου πρώτου φιλιού.
Από τότε αφέθηκα στον έρωτα του. Με παρέσυρε σε μονοπάτια, ξένα για μένα ως εχθές. Κολυμπήσαμε σε θάλασσες που φοβόμουν, διασκεδάσαμε, μετρήσαμε ανατολές. Κι έπειτα ήρθε ο χειμώνας. Και οι δρόμοι μας χώρισαν. Φανταριλίκι και πανελλήνιες. Ήταν υπεράνω των δυνάμεών μας.
Χαθήκαμε. Και πέρασαν δυο χρόνια. Δυο χρόνια με σχέσεις πλατωνικές, να βαδίζουν πάντα στον δρόμο της σύγκρισης. Κανείς δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτόν που σε έκανε να νιώσεις πως σου κόβονται τα πόδια.
Αλλά ο Θεός αγαπάει τους ερωτευμένους. Μας έφερε και πάλι κοντά ένας αλαλαγμός συγκυριών. Οι γραμμές μας τελικά δεν ήταν παράλληλες αλλά τέμνουσες. Είχα κατέβει Αθήνα για βολτίτσα και περιμένοντας σε ένα φανάρι, πέρασε εκείνος με το αυτοκίνητο. Από όλη την Αθήνα, την συγκεκριμένη στιγμή βρήκε εκείνο το φανάρι να με πιάσει.
Μια κουβέντα παραπάνω με τον περιπτερά και μια πολύχρωμη κυρία που μου κλείσε τον δρόμο, με έφεραν και πάλι μπροστά του. Και λιποθύμησα.
Άνοιξα τα μάτια, δίχως να ξέρω που βρίσκομαι. Ζαλισμένη ακόμα από την πτώση είδα το πρόσωπό του και νόμιζα πως έχω παραισθήσεις. Απομάκρυνε τον κόσμο με έβαλε στο αυτοκίνητό του και χαθήκαμε στην πόλη.
Αποκοιμήθηκα στην διαδρομή και με ξύπνησε το γλυκό φιλί του. Συνήλθα νομίζοντας πως βρίσκομαι σε παραμύθι. Ξέρετε, εκείνο με τον ιππότη που έρχεται και σε σώζει την κατάλληλη στιγμή.
Ναι, ο έρωτας χωράει παραμύθι. Και όσο καιρό είμαι μαζί του δεν θα μπορούσα να έχω ζήσει πιο ωραίο παραμύθι. Και όποιος λέει πως οι μεγάλοι έρωτες δεν φοράνε νυφικό, λέει ψέματα.
Τα παραμύθια μπορούν όντως να έχουν happy ending. Σας το διαβεβαιώνουμε εμείς.
Ζήσαμε μαζί όλες τις φάσεις της ζωής μας και ακόμα βρίσκουμε λόγους να ερωτευόμαστε καθημερινά. Κάπου στην πορεία ήρθε και η αγάπη. Μα ποτέ δεν χάθηκε ο έρωτας. Γιατί ακόμα βλέπουμε ο ένας στον άλλο τον νέο που γνωρίσαμε.
Δεν αφήνουμε την ζωή μας να πνιγεί στην ρουτίνα και να βαλτώσει. Κάνουμε ακόμα εξορμήσεις, βγαίνουμε τα βράδια και κρατιόμαστε από το χέρι. Το «μωρό μου» δεν αντικαταστάθηκε από τα ονόματά μας και δεν σταματήσαμε ποτέ να κάνουμε έρωτα.
Ίσως όλα αυτά σας ακούγονται too good to be true, μα αρκεί να δείτε το βλέμμα μας όταν κοιτάμε ο ένας τον άλλο για να πιστέψετε.
Και έχουμε και οι δύο να σας πούμε ένα πράγμα. Αν βρείτε τον έρωτα, αφήστε τα όλα και ζήστε τον!
