Μια ιστορία έρωτα που κορυφώνεται στις 14 Φλεβάρη. Ακολούθησέ τη μαζί μας βήμα-βήμα.
Σου δίνω τις σκέψεις μου, καλές και κακές, μπορείς να τις πάρεις. Λαμπερές και σκοτεινές, σκέψεις λογικές και παράλογες, εικασίες τρομακτικές και συνάμα αστείες. Σου δίνω το κλειδί ν’ ανοίγεις και να τις παρακολουθείς, να κατανοείς καθετί που σε κανέναν άλλο δε βγάζει νόημα. Να γελάς μαζί τους κι όσο αντέχεις να πονάς. Να μπορείς να προβλέψεις την επόμενη κι όταν ξαφνιάζεσαι, μπορείς και να μου θυμώνεις. Δε θα μπορείς να τις καθορίζεις, δεν είναι δίκαιο αυτό, μα θα δεις πως με το πέρασμα του χρόνου πόσο μοιάζουν με τις δικές σου.
Θα πάρω λίγες από τις στιγμές σου. Κάποιες όμορφες, κάποιες λιγότερο καλές. Μπορούμε να τις περάσουμε αγκαλιά, μα δεν ξέρω κατά πόσο θα είχε νόημα αυτό. Εννοώ πως μ’ αυτόn τον τρόπο οι στιγμές θα πάψουν να είναι καθαρά δικές σου, θα γίνουν δικές μας κι εγώ σαν γνήσιος εγωιστής, θέλω κάτι που ανήκει αποκλειστικά σε σένα. Δικά μας θα κάνουμε τα άλλα, αυτά που δεν είχαμε ποτέ στην κατοχή μας. Δώσε μου λοιπόν στιγμές που είχες φυλάξει μόνο για σένα. Μέσα στη μέρα και τη νύχτα σου. Στη θλίψη και τη χαρά σου. Στους ρυθμούς της καθημερινότητας μα και στις διακοπές σου.
Τη Δευτέρα και το Σάββατο. Τα χαράματα και το μεσημέρι. Να σε δω σε όλες τις εκφάνσεις σου, να προσπαθήσω να σε γνωρίσω. Κι ύστερα πάρε τους φόβους μου και κάνε τους ό,τι θέλεις. Πάλεψε να τους εξοντώσεις κι εκείνους, της εγκατάλειψης, της απόρριψης, της μοναξιάς· δυνάμωσέ τους. Δε με τρομάζει αυτό, το περιμένω. Το έχω αποδεχθεί. Μόνο ν’ ασχοληθείς με όλους. Ακόμη και μ’ εκείνους που θεωρείς ηλίθιους, δίχως καμία υπόσταση. Μην αγνοήσεις κανέναν, είναι κομμάτι μου που αξίζει να γνωρίσεις. Θα σε βοηθήσει μελλοντικά, δεν μπορώ να σου πω περισσότερα τώρα. Να θυμάσαι όμως πως πρόκειται για θέμα ευαίσθητο. Φέρσου όπως αρμόζει.
Κι εγώ θα πάρω τις ανασφάλειές σου. Κάποιες θα τις δυναμώσω, ίσως κι άθελά μου, είναι αδύνατον όμως να μη σε πληγώσω. Με τις υπόλοιπες θα μαλώσω, ξέρεις πόσο τις μισώ όταν σε ταλαιπωρούν. Θα αναμετρηθώ με όλες, μία μία, και θα προσπαθήσω να τις πείσω να σου φέρονται καλύτερα. Δε σου αξίζουν κι αλήθεια, ξέρω πως θα με προβληματίσουν. Μα θα προσπαθήσω να τις τρομάξω μέχρι κάπως να υποχωρήσουν.
Και θα σου δώσω τον θυμό μου. Για αιτίες που κάποτε έχουν νόημα κι άλλες φορές κανένα. Για όλα όσα έκανα κι εκείνα που ήλπιζα πως μαζί θα κάναμε, μα δεν έκατσε τελικά. Γι’ αυτά που περίμενες να καταλάβω, μα εγώ αγνόησα. Για όλες τις φορές που αντί να σου δείξω τι πραγματικά νιώθω για σένα, αποφάσισα να σου δείξω τι θα ήθελε ο τρομαγμένος εαυτός μου να νιώθω για εσένα. Για την κάθε μέρα που περνάει κι αντί να τη ζω, την παρατηρώ λες και θα γράψω την περίληψη στο τέλος. Για όσες μέρες επέτρεψα να φύγουν χωρίς να είμαι δίπλα σου, έστω κι ενοχλητικά.
Κι αν για αντάλλαγμα μου δώσεις τη συγχώρεση, θα σου δώσω την αγάπη. Ξέρεις, αυτή που ποτέ δεν μπόρεσα να προσδιορίσω επακριβώς, απέναντί σου. Και που πια νομίζω δεν απασχολεί κανέναν από τους δυο. Κι αν μου τη δώσεις πίσω διπλά, εγώ θα σου δώσω και πάλι τον φόβο μου, για να μην ξεχνιέσαι. Ίσως με έναν τρόπο διαφορετικό, που θα σε πιέσει. Αυτά έχω, αυτά μπορώ να σου δώσω. Ίσως με τον καιρό να ανακαλύψουμε μαζί κι άλλα.
Κι εγώ θα πάρω ό,τι μ’ αφήσεις.
Θέλουμε και τη δική σου ιστορία!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Ολίνα
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
