Μια ιστορία έρωτα που κορυφώνεται στις 14 Φλεβάρη. Ακολούθησέ τη μαζί μας βήμα-βήμα.
Γράφει η Ειρήνη Μπισιώτη.
Είναι Δευτέρα βράδυ. Αρχή μιας ατέλειωτης εβδομάδας υποχρεώσεων κι αποφασίζω να γιορτάσω το τέλος αυτής της ημέρας στο αγαπημένο μου μπαράκι. Καθώς στροβιλίζω το κρασί στο χέρι μου, παρατηρώ τον κόσμο γύρω μου σαν ένα παιδί που μόλις τώρα ανακαλύπτει τον κόσμο. Περιεργάζομαι τις κινήσεις των ανθρώπων, τα βλέμματά τους, τ’ αγγιγματα, τα γέλια τους, αισθάνομαι την αύρα τους κι ακολουθώ τις σκιές τους.
Μέσα στη βαβούρα το βλέμμα μου συναντά ένα ζευγάρι. Τόσος κόσμος γύρω μου κι εκείνοι κλέβουν την παράσταση. Αναρωτιέμαι, τι είναι αυτό που τους κάνει μοναδικούς, ποιο είναι το φως τους. Ποιο μαγικό συστατικό έχει προστεθεί σ’ αυτή την εικόνα; Μοιάζουν αέρινοι, ίσως και λιγάκι απόκοσμοι. Υπάρχει μια ενέργεια γύρω τους, δεν τους ακουμπά κανείς. Κι είναι η σαγήνη του ενός προς τον άλλον που αφήνουν μόνο να υπάρξει.
Το ρήμα σαγηνεύω μεταφορικά σημαίνει παγιδεύω, ενώ έχει και τη σημασία «πιάνω ψάρια». Σκέφτομαι εσένα, χάνω για λίγο τη συγκέντρωσή μου. Τη σαγήνη για να την καταλάβεις, χρειάζεται πρώτα να τη γευθείς με όλες σου τις αισθήσεις. Σκέφτομαι εσένα ξανά. Πώς να σου την περιέγραφα;
Αν είχε άρωμα θα ήταν ξυλώδες με νότες από σανταλόξυλο κι ένα κρυφό μπαχαρικό το οποίο θα σου έδινε την αίσθηση του μυστηρίου. Αν είχε γεύση θα ήταν ένα παλαιωμένο ουίσκι το οποίο σε κάθε γουλιά του σε μεθάει. Η αφή της θα ήταν ένα μεταξένιο ρούχο το οποίο γλιστράει από το χέρι σου σε κάθε άγγιγμά του, ενώ έχει μία μελωδία με νότες τζαζ. Η σαγήνη σε ταξιδεύει. Είναι δυο μάτια κι ένα βήμα που σε ακινητοποιεί, που σε κινεί, είναι το μόνο για το οποίο υπάρχεις.
Η σαγήνη είναι ενέργεια η οποία προέρχεται από μέσα σου και μου, είναι ο τρόπος που αρχίζει για μένα ο άλλος να γίνεται σημαντικός. Βγαίνει προς τα έξω με κύματα η έλξη που αισθάνομαι για κάποιον. Είναι μια εσωτερική διαδικασία η οποία αντικατοπτρίζει όλη την εικόνα που έχω για τον εαυτό μου όταν σε φλερτάρω, που έχεις για τον εαυτό σου όταν με πλησιάζεις. Είναι η μάχη μας ο ένας απέναντι στον άλλον, μια καποέιρα χορευτική και δυναμική μαζί.
Κι όσο κι αν θελήσω κι εγώ να την εξηγήσω, πιστεύω πως όλα είναι μάταια όταν επιθυμήσεις να σαγηνεύσεις έναν άνθρωπο. Είναι μια τέχνη η οποία δε μαθαίνεται από καμία σχολή, κανένα σεμινάριο, κανένα μάθημα. Είτε υπάρχει αυτή η φλόγα και σιγοκαίει, είτε έχεις επιλέξει να την κρατήσεις σβηστή. Δε χρειάζεσαι κανένα φανταχτερό αξεσουάρ, εσώρουχο ή ρούχο. Το μόνο πραγματικά απαραίτητο είναι ν’ αφεθείς στη στιγμή όποια κι αν είναι αυτή. Να εστιάσεις στο πρόσωπο που σ’ ενδιαφέρει είτε είναι κοντά σου είτε στην άλλη άκρη του χώρου κι απλώς να δημιουργήσεις έναν άξονα μεταξύ σας.
Είμαι εγώ και κοιτάζω εσένα; Κάπως χάθηκα ξανά. Περνάει η ενέργειά σου και τρυπάει, σαν ρεύμα, τις αισθήσεις μου. Πάλλονται από τις ταλαντώσεις τα κύματα και οι συχνότητες χωρίς να έχουμε αγγιχτεί ακόμη. Χωρίς καν να έχουμε έρθει κοντά σωματικά, έχουμε ήδη έρθει κοντά ενεργειακά.
Το παιχνίδι όμως για να έχει ενδιαφέρον χρειάζεται κι εσένα κι εμένα. Χρειάζεται το ζευγάρι του μπαρ να ίπτανται από την ενέργεια που εκπέμπουν. Για να ξεκινήσεις να παίζεις, χρειάζεται να έχεις έχεις ακούσει το καμπανάκι που σημαίνει την έναρξη του ματς. Το διαπεραστικό σου βλέμμα, η ερωτική σου φωνή η οποία στ’ αυτιά μου θα ηχήσει σαν κάλεσμα, η μυρωδιά των μαλλιών μου καθώς περνάω ξυστά σου, η γεύση από το ποτό μου η οποία είναι εθιστική και θέλεις κι άλλο κι άλλο.
Και το παιχνίδι δεν αλλάζει ποτέ, μόνο κυλάει και παίρνει μορφές και σχήματα, σαν τις χορευτικές φιγούρες. Είναι η στιγμή που καταλαβαίνεις ότι την πάτησες και καθόλου δε σε αφορά. Κάπως έτσι κι εκείνο το ζευγάρι του μπαρ. Ο ένας ζούσε για τον άλλον σ’ ένα παιχνίδι πέντε αισθήσεων. Σε κάθε λέξη, κάθε στροφή κάθε κοίταγμα, κάθε γουλιά που έβλεπες να χορταίνει τα στόματα, υπάρχει τώρα η ανάγκη για παραπάνω. Για λίγο ακόμη.
Κοιτάζω τον καθρέφτη απέναντι. Είσαι εσύ. Κι είμαι εγώ. Το παιχνίδι μόλις ξεκίνησε.
Θέλουμε και τη δική σου ιστορία!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου