Δεν είμαι εδώ.
Αυτές οι τρεις λέξεις δηλώνουν πως έχω κουραστεί να παλεύω για την παρουσία μου στη ζωή σου. Δεν είμαι πια εδώ, λοιπόν, κι ας βλέπεις απέναντί σου το το είδωλό μου. Ένα σώμα δε σημαίνει τίποτα όταν στέκεται έτσι σκέτο. Καιρός να μάθεις να διαβάζεις τα μάτια μου, καιρός να μάθεις να ερμηνεύεις και τις πράξεις σου.
Δε λέω, ήσουν πάντα εκεί που οι άλλοι ήθελαν να είσαι, πάντα το καλό παιδί με το πλατύ χαμόγελο. Κι όταν χαμογελάς, ακόμα κι όταν πονάς, όταν δεν αφήνεις κανέναν να δει το πόνο σου, ξεχνάς τελικά πως όντως υποφέρεις, σαν να πιστεύεις κι εσύ τον ρόλο σου. Δε λέω, ήσουν εκεί για όλους. Μόνο που δεν ήσουν ποτέ εδώ. Εγώ όμως, ήμουν καιρό εδώ, περίμενα, ήμουν εκεί που ήσουν κι εσύ χωρίς να το ζητήσεις. Περίμενα, έχοντας έναν μικρό ενοχλητικό πόθο, έχοντας την ανάγκη να πιστέψω πως θα συμβεί αυτό που θέλω. Πόσο εύκολα ξεγελάμε τους εαυτούς μας περιμένοντας, πόσο πιο εύκολα ξεχνάμε να προχωράμε όταν έχουμε μάθει για καιρό να είμαστε στάσιμοι, ακίνητοι.
Δεν είμαι εδώ. Στο λέω, στο γράφω, μόνο που να, νομίζω δεν μπορώ να στο δείξω καθαρά. Μην περιμένεις από εμένα εξηγήσεις, όμως, μην έχεις ούτε την παραμικρή ψευδαίσθηση πως θα επιβεβαιώσω τις αμφιβολίες σου ή θ’ απαντήσω στις απορίες σου. Κι αυτό μπορείς να το θεωρήσεις την πιο δικαιολογημένη μου μικροπρέπεια. Κι ας μου χαμογελάς λίγο πιο πονηρά, λίγο πιο παιχνιδιάρικα. Αυτή τη φορά τα παιχνίδια σου δε θα πιάσουν. Σαν πολύ δεν κράτησε η παρτίδα; Τόσο που ξέχασα ότι παίζουμε. Κι έτσι, απλώς μια μέρα σώθηκε η ενέργεια και στέρεψαν οι ζωές. Γύρισα τότε σ’ αυτόν που νόμιζα για συμπαίχτη μου, μα κοιτούσε αλλού. Κι έτσι, αναρωτήθηκα τι σκατά συνεχίζω και παίζω, αφού δεν έχω ούτε συμπαίχτη, ούτε αντίπαλο, μα ούτε και ζωές.
Για τέτοια διλήμματα δεν είμαστε πια, όχι γιατί δε μου αρέσουν τα παιχνίδια, αλλά γιατί αν δεν το χαίρεσαι, καλύτερα να το παρατήσεις. Δεν είναι θέμα ανταγωνισμού η προσοχή σου και δε θα έπρεπε να είναι. Δε θα προσποιηθώ ότι τη βρίσκω, ότι με εξιτάρει να ζηλεύω, ότι κρατάει τη σχέση ζωντανή και πως αν δε σε κάνει ο έρωτάς σου να αμφιβάλλεις τότε κάτι δεν πάει καλά και σε έχει δεδομένο. Να θέλει ο άλλος να είναι εδώ, να το επιλέγει, αυτό είναι το ζητούμενο. Κι εσύ απλώς ήθελες κάποιον να σε κυνηγά όσο θα φεύγεις.
Όχι δεν είναι τακτική να κερδίσω την προσοχή σου, γιατί δε γουστάρω πια να έχω την προσοχή σου. Δώσ’ την λοιπόν κι εσύ όπου θες, μαζί με τα χαμόγελά σου, τα άγγιγματά σου, τα φιλιά σου και πάρε πίσω όση επιβεβαίωση σου έλειψε από μένα. Κούφια θα είναι, να ξέρεις, γιατί όλ’ αυτά κρατάνε στιγμές, ενώ εγώ ήμουν εκεί για όλο το έργο. Ελπίζω το κυνήγι σου να σου δώσει όσα ζητάς. Εγώ δε θα είμαι εδώ αυτή τη φορά. Έχασα λίγο εμένα για να ζήσω με σένα κι αυτό το χρεώνω ως το μεγαλύτερό μας λάθος. Οπότε, ώρα να το διορθώσουμε.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
