Γράφει η Πηνελόπη.
Κάποιες φορές νιώθω ότι όλος ο κόσμος είναι εναντίον μας. Οι φίλοι, οι συγγενείς, ο χρόνος, οι συγκυρίες, η μοίρα ακόμη κι οι εαυτοί μας. Το δικό μας «εμείς» το πολέμησαν με σθένος οι κακές συγκυρίες, όλοι όσοι δε μας ήθελαν μαζί και γέμιζαν το μυαλό μας με φόβους κι οι μεταξύ μας παρεξηγήσεις και καχυποψίες, όλες αυτές οι αμφιβολίες που μεγάλωναν την απόσταση ανάμεσά μας.
Αφήσαμε ανθρώπους και καταστάσεις να μπουν ανάμεσά μας, να επηρεάσουν τη σχέση μας. Λυγίσαμε πολλές φορές και είπαμε «παραιτούμαι» όμως ο ένας σήκωνε τον άλλο για να κρατήσει τη σχέση αυτή για λίγο ακόμα. Άλλες φορές από εγωισμό και κούραση χωρίζαμε για λίγο, συμφωνώντας πως είναι το καλύτερο και για τους δυο. Όμως, πάντα επιστρέφαμε κόντρα σε όλα τα προγνωστικά που ήθελαν το δικό μας «εμείς» να γίνεται κομμάτια.
Και αυτό που τώρα θέλω είναι μόνο να υποσχεθούμε ο ένας στον άλλο ότι δε θα αφήσουμε τίποτα και κανέναν να μπει ποτέ ξανά ανάμεσά μας. Θα κλείσουμε τα αυτιά στα φλύαρα κακόβουλα σχόλιά τους, θα κλείσουμε τα μάτια στις αμφιβολίες και τις καχυποψίες που μας τυραννούν και δημιουργούν φαντάσματα που μας στοιχειώνουν. Δε θα τους κάνουμε τη χάρη, δε θα τα παρατήσουμε στην πρώτη στραβή, δε θα πληγώσουμε στον πρώτο καβγά για να μη θίξουμε τον εγωισμό μας.
Εμείς, μωρό μου, θα είμαστε αλλιώς. Μόνο εμείς, μόνο για μας. Μόνο οι δυο μας, εσύ κι εγώ κι ας είναι όλα εναντίον μας κι ας είναι όλοι απέναντι. Θα συζητάμε τα πάντα, θα σβήνουμε την κάθε αμφιβολία που θα δημιουργούν οι έξω γιατί αυτό που έχουμε εμείς είναι πιο δυνατό απ’ τις φωνές τους και θα κρατάμε ο ένας πιο σφιχτά το χέρι του άλλου για να αντέξουμε στις καταιγίδες.
Δεν στο έχω πει ποτέ μέχρι σήμερα, όμως πραγματικά πιστεύω σε μας και στα αισθήματά σου για μένα. Πιστεύω ότι μαζί μπορούμε να είμαστε ανίκητοι, ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε και θα το κάνουμε, θα δεις. Οι μόνοι υπολογίσιμοι εχθροί μας οι εαυτοί μας όταν γεμίζουν με φόβο κι ανασφάλειες.
Είναι πολύ δύσκολο, μωρό μου, να με βλέπεις τόσο λίγο και να με αγαπάς τόσο πολύ. Το ξέρω. Νιώθω ακριβώς την ίδια αδυναμία, βιώνω την ίδια κατάσταση με σένα, για σένα. Κάποτε νευριάζω, τα βάζω μαζί σου, με τον εαυτό μου όμως όταν ηρεμώ, θυμάμαι ξανά ότι δεν έχω επιλογή. Σ’ αγαπώ κι αυτή είναι η μόνη αλήθεια πίσω από καθετί που λέω και κάνω. Ακόμα κι όταν λέω μέσα στον πυρετό του καβγά ότι σε μισώ.
Σ’ αγαπώ και σου υπόσχομαι τώρα εδώ ότι δε θα αφήσω τίποτα και κανέναν να μπει ξανά ανάμεσά μας. Εσύ;
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
