Γράφει η Μαγδαληνή.
Με παραλαμβάνεις σαράβαλο· είμαι υποτασική κι έχω χονδροπάθεια στο δεξί μου γόνατο και τενοντίτιδα στον δεξιό αντίχειρα. Στις αλλαγές του καιρού η χρόνια ψύξη μου στην πλάτη είναι στα ζενίθ της. Σωματικά όντως πλησιάζω την απόσυρση κι ας είμαι νέα, ψυχικά έχω τόση δύναμη που θα σε κάνω να αναρωτηθείς «είναι αυτός ο άνθρωπος -ο μέσα- ο ίδιος με τον εξωτερικό;». Μου αρέσει να γκρινιάζω για τα σωματικά μου προβλήματα, τις πιο πολλές φορές το κάνω εσκεμμένα για να πάρω αγάπη και μια αγκαλιά ή χαριτολογώντας, μα ακόμα και να το κάνω ασυναίσθητα δε θα με δεις ποτέ σε παρόμοια κατάσταση για τα ψυχολογικά ζητήματα.
Δε θα σου γκρινιάξω που δε σήκωσες το τηλέφωνο, ούτε που άργησες να απαντήσεις το μήνυμά μου. Ακόμα κι αν κάνεις κάτι πολύ ακραίο, εκεί κι αν είναι που έχω υπομονή να συζητήσουμε. Έχω δουλέψει με τον εαυτό μου, τα όρια και τις αντοχές του. Ο συναισθηματικός μου κόσμος ήταν κάτι που διαταράσσονταν συχνά στο παρελθόν. Τον τάιζα με φρούδες ελπίδες γιατί δεν ήμουν έτοιμη να ασχοληθώ πραγματικά μαζί του. Μα από τότε έχει περάσει μια σειρά από ανθρώπους-σταθμούς που σημάδεψαν την αμαξοστοιχία μου το μικρό χρονικό διάστημα που διήρκεσε η φορτοεκφόρτωση συναισθηματικού εμπορεύματος.
Άλλοι με τάραξαν κατά τη διαμονή μου, κάνα δυο που με βοήθησαν να εξελιχθώ. Όπως και να ‘χει εσένα δε σε αφορά κανείς τους, κι αυτό όχι μόνο γιατί ανήκεις σε μια πολλά υποσχόμενη κατηγορία, αλλά κυρίως γιατί εγώ είχα φροντίσει να με προμηθεύσω καλύτερα δίνοντας στον εαυτό μου τελεσίδικο. Θα δουλεύω συγχρόνως τις όποιες πληγές προκύπτουν πριν γίνουν τραύματα, δεν έχει άλλη εθελοτυφλία κι εγωισμό. Όλα θα τα ξεπερνάμε μαζί.
Μπορώ να σου εγγυηθώ πως θα είμαι βράχος· στις αποφάσεις μου, στα συναισθήματά μου, στο χαρακτήρα μου. Από σωματικής σκοπιάς ίσως να μην μπορώ να κάνω πολλά χιλιόμετρα και να μείνω σε κάποια ανηφόρα, αλλά στον πνευματικό τομέα μπορώ να οδηγώ ακόμα κι όταν κουραστείς, ακόμα κι αν χρειαστεί για μερικά μέτρα να σε κουβαλήσω έως ότου ανακτήσεις τις δυνάμεις σου. Με εξόπλισα με βαρύ υλικό και μ’ ένα ράφι αμέτρητης χωρητικότητας όπου φυλώ τ’ αυτόγραφα εγχειρίδια επιβίωσης. Τα είχα γράψει τον καιρό της περισυλλογής και της προετοιμασίας του εδάφους που προορίζεται να γίνει γη μας.
Ναι, έχω κρατήσει μέσα μου μια φλούδα γης για την καλλιέργεια του «εμείς», κι έχω εγχειρίδια για τις ιδανικές συνθήκες για ορθότερη καλλιέργεια. Έχω σκοπό να τα επιμελούμαι εξονυχιστικά όσο ο χρόνος γράφει στο κοντέρ του «μαζί» μας, κι αυτό γιατί έχω την τάση να παρατηρώ. Παρατηρώ τον κόσμο μας αλλά και το πως ήταν ο κόσμος σου πριν, ώστε να μη νιώσεις στιγμή πως δεν είναι το ίδιο φιλόξενα μ’ αυτό που είχες συνηθίσει τον εαυτό σου. Δε θέλω να σου φανεί απότομη η αλλαγή, η πρόσθεση των κόσμων μας. Ούτε όμως να σου πέσει βαριά, ούτε και λίγη, γιατί ό,τι έχω θα ‘ναι και δικό σου και ξαφνικά θα μπορείς να περιπλανιέσαι σε δύο κόσμους ενωμένους.
Ελπίζω να μη σε τρομάξει ο πληθωρισμός μου, να μη νιώσεις απειλή, αλλά να μ’ αγκαλιάσεις και να νιώθεις οικεία να εξερευνάς και τη μεριά μου.
