Γράφει η Έλλη.
Έχεις σκεφτεί ποτέ τι είναι αυτό που κάνει εμάς τους ανθρώπους να θέλουμε κάποιον, να ερωτευόμαστε; Τι είναι εκείνο που μας τραβάει στον άλλο, ποιο είναι το πραγματικό κοινό που έχουν όλοι οι πρώην μας;
Κάθισα και το σκέφτηκα, που λες. Το σκέφτηκα καλά. Έχω διαβάσει πολλά βιβλία κι άρθρα στο παρελθόν, έχω αφιερώσει ώρες ατελείωτες να βλέπω βίντεο εξειδικευμένων γκουρού των σχέσεων κι αυτό που πάντοτε μου τραβούσε την προσοχή ήταν αυτό το “hard to get”. Αυτό ήταν το νούμερο ένα μυστικό που σου έδιναν. Τόσο πολύ μιλούσαν γι’ αυτό, που πια δεν ήταν μυστικό. «Μα, αυτό δεν είναι εγώ», έλεγα στον εαυτό μου. Πώς ήταν δυνατόν να περίμενε κανείς να είμαι ο εαυτός μου σε μια σχέση και ταυτόχρονα να παίζω ένα τόσο περίπλοκο και σύνθετο παιχνίδι, όπως το προαναφερθέν;
Εγώ, βλέπεις, είμαι από εκείνες τις τύπισσες που λατρεύουν το κυνήγι. Δε μπορώ τα εύκολα θηράματα, τους πέφτουλες, εκείνους που με θέλουν. Πάντοτε κυνηγούσα το δύσκολο, το αδύνατον, εκείνο που όλοι πίστευαν ότι δε θα χτύπαγα. Δεν το έκανα γι’ αυτούς, προς θεού. Το έκανα καθαρά για ‘μένα. Με εξιτάρει, βλέπεις, το λιοντάρι. Τα ελάφια είναι για τους δειλούς.
Και κάπως έτσι άρχισα να το σκέφτομαι, όπως σου είπα και πριν. Κατέληξα, λοιπόν, στο ότι αυτό που μου άρεσε περισσότερο απ’ την εμφάνιση ή τον χαρακτήρα του άλλου ήταν η πρόκληση. Μου άρεσε το φλερτ, μου άρεσε το παιχνίδι. Δεν το έπαιζα δύσκολη, πάντα ήμουν ξεκάθαρη. Μάρκαρα περιοχή κι έμπαινα στο γήπεδο με τα χίλια, εντυπωσιάζοντας κάθε αρσενικό που βρισκόταν στην περιοχή, με μάτια, όμως, μόνο για εκείνο το ένα, το πιο άπιαστο. Κι όταν το κατακτούσα και το έκανα να με θέλει εξίσου, το δοκίμαζα. Το πέρναγα απ’ τα τεστ που δεν το είχα περάσει στην αρχή, από εκείνα τα τεστ που όλες οι άλλες έβγαζαν απ’ το μανίκι τους στα πρώτα δέκα δευτερόλεπτα, απορρίπτοντας τον υποψήφιο εραστή τους ή όχι.
Βλέπεις, το να το παίζω δύσκολη ήταν το αναμενόμενο. Όποιος με πλησίαζε ήξερε ακριβώς τι να περιμένει -το είχε ξαναδεί το έργο, άλλωστε, ουκ ολίγες φορές. Και κάπου καταντούσε βαρετό και για εκείνον αλλά και για μένα. Γιατί, οκ, καταλαβαίνω ότι αυτό που ξεχώριζε τον «καλό» απ’ τον «κακό» υποψήφιο ήταν η προσπάθεια που κατέβαλλε στο να με ρίξει. Τι με ξεχώριζε εμένα, όμως, από τις υπόλοιπες που ακολουθούσαν την ίδια τεχνική; Το πόσο σκύλα θα ήμουν;
Ναι, όλοι οι ειδικοί θα σου πουν ότι κανένας δε θέλει τη γκόμενα στο πιάτο. Είναι στο DNA του αντίθετου φύλου, βλέπεις, το να προσπαθεί, το να μάχεται γι’ αυτό που θέλει να κατακτήσει. Αλλά, αν με ρωτήσεις, δεν υπάρχει καμία μάχη αν ο άλλος κρατάει στα χέρια του το σενάριο. Αν ξέρει τι θα πει, πώς θα φερθεί, πότε θα χαμογελάσει. Και τα ξέρουν καλά αυτά, γιατί όταν μια γυναίκα ενδιαφέρεται, δεν πρόκειται να κρατηθεί· θα το δείξει.
Για σκέψου, όμως, τι γίνεται όταν τον άλλον τον πιάσεις στον ύπνο. Όταν έρχεται κρατώντας το πολύτιμο σενάριο στα χέρια του για να σου μιλήσει κι εσύ αλλάζεις ολόκληρη την παράσταση. Όταν αντί να περιμένεις να σε κεράσει ποτό, τον κερνάς εσύ. Όταν αντί να περιμένεις να σε λούσει με κομπλιμέντα, τον λούζεις εσύ. Όταν του δείχνεις τον δυναμισμό σου, ξέροντας τι ακριβώς θέλεις, κι εκείνος μένει αποσβολωμένος να κοιτάει έναν παίχτη που παίζει καλύτερα από τον ίδιο. Και μην ακούς αυτά που λένε, ότι δήθεν τρομάζει ή ξενερώνει η αυτοπεποίθηση. Έχω αράξει αρκετά με παρέες για να ξέρω ότι δεν έχουν καλύτερο από κάποιον που έρχεται και τους λέει στα ίσα τι σκέφτεται. Έχουν βαρεθεί πράγματι τα παιχνίδια, βλέπεις. Αυτό είναι το μυστικό. Το “hardtoget” σκετσάκι έχει χάσει τη μαγεία του, είναι ντεμοντέ.
Βέβαια, οι ισορροπίες σε όλο αυτό το παιχνίδι που σου παρουσιάζω εδώ είναι πολύ λεπτές. Όταν πας σε κάποιον και του λες στα ίσα τι σκέφτεσαι, του δίνεις ένα δώρο, τον διευκολύνεις. Κι εδώ κρύβεται, φίλη μου η μαγκιά. Στο μετά. Ναι, μεν, δείχνεις ότι ενδιαφέρεσαι, αλλά αμέσως μετά παίρνεις πίσω την πρόταση, δείχνοντας ότι έχει ημερομηνία λήξης. Ναι, φίλε μου, του λες, σου δίνω αυτό εδώ το μοναδικό κουπόνι. Αν δεν το χρησιμοποιήσεις έξυπνα, όμως, θα το πάρω όσο είναι ακόμα ζεστό απ’ τα χέρια σου και θα το δώσω σε κάποιον άλλο. Γιατί, οκ, μου αρέσεις, αλλά σε αυτήν τη γη ζουν 7 δις. άνθρωποι. Τι σε κάνει να νομίζεις ότι μόνο εσύ είσαι ικανός να μου τραβήξεις την προσοχή; Κι αυτό, κυρίες μου και κύριοι, είναι το μυστικό της επιτυχίας, το μυστικό της έλξης.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
