Μαριονέτες είμαστε μωρό μου. Αόρατες γραμμές μας κρατάνε στη ζωή και μια μοίρα κινεί τα νήματα καθοδηγώντας τις πράξεις μας. Όλα είναι προδιαγεγραμμένα κι εμείς νομίζουμε πως καθορίζουμε οι ίδιοι τη ζωή μας. Λάθος μας. Κι αυτό που θεωρούμε τύχη δεν είναι παρά οι μέρες που η μοίρα είναι στα καλά της και μας προσφέρει απλόχερα τη χαρά αντί να σπέρνει τον όλεθρο στις ζωές μας. Μη γελιέσαι. Αυτή έχει το πάνω χέρι.
Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε απ’ το πεπρωμένο ό,τι και να κάνουμε. Έτσι έμαθα εγώ. Όσο κι αν νομίζουμε πως κάνουμε κουμάντο στη ζωή μας, αυτή είναι που μας σπρώχνει στο χείλος του γκρεμού ή στη σωτηρία μας. Σαν έχει τις καλές της γίνεται γενναιόδωρη και μας προσφέρει απλόχερα όλα τα καλά και μια ονειρική ζωή. Αλλά σαν έχει φουρτούνες στην καρδιά, γίνεται σαν θάλασσα σε τρικυμία και καταβροχθίζει τα πάντα.
Μην τη φοβάσαι όμως, δεν της αρέσει αυτό. Να την κολακεύεις και να της λες γλυκόλογα· οι λιποτάκτες δεν της αρέσουν. Θέλει να τους βασανίσει και να τους βγάλει νικητές για νιώθει αυτή καλά, πως έκανε κάτι και τους αφύπνισε απ’ το βαθύ ύπνο της παράδοσης.
Εγώ δεν τη φοβάμαι. Κάθε που με συναντά την καλωσορίζω σαν φίλη απ’ τα παλιά. Πίνουμε τον καφέ μας, λέμε τα νέα μας κι αυτή επειδή με βλέπει τόσο θετική μου χαρίζει και μένα μια ηλιαχτίδα χαράς στα σκοτάδια μου. Δεν έχω παράπονο. Μπορεί να μη μου δίνει πολλά αλλά είναι αρκετά για τώρα.
Μου το εκμυστηρεύτηκε, ξέρεις… Θέλει να με δει να διεκδικώ όσα θέλω και να μην αφήνομαι παραδομένη στα νήματά της σαν τις άλλες μαριονέτες. Θέλει να δίνω τη δική μου παράσταση, αυτούσια. Εκείνη φυσικά είναι πάντα εκεί να με σηκώνει σαν πέφτω, να μου τραβά λίγο τα σχοινιά και να στέκομαι στο ύψος μου.
Μονάχα που κάποιες φορές μου θυμώνει και λυπάμαι, είναι για το καλό μου όμως. Μ’ αγαπά στο βάθος και με προσέχει σαν δικό της παιδί. Με αφήνει να κάνω τα λάθη μου να διδαχτώ απ’ αυτά. Και σαν κάνω το σωστό και δεν τα παρατώ μου χαρίζει εσένα για επιβράβευση.
Στο είπα, με αγαπάει πολύ, γι’ αυτό και σε έφερε στη ζωή μου, να μου δώσει μια στάλα δροσιάς να ξεδιψάσω. Την αγαπώ κι εγώ και τη σέβομαι πολύ. Ξέρει αυτή. Είναι πίσω στα παρασκήνια και μας καθοδηγεί για να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό στη σκηνή της ζωής.
Γι’ αυτό σου λέω, αφέσου σ’ αυτή και θα σε οδηγήσει στο σωστό μονοπάτι. Μην προσπαθήσεις να της ξεφύγεις γιατί θα γίνει σκληρή και θα σε ποδοπατήσει. Δεν ξεφεύγουμε απ’ το κάρμα, όσο κι αν θέλουμε.
Δείξε της στοργή κι αυτή θα γίνει φύλακας άγγελος να σε προσέχει. Θα μου το κάνει σαν χάρη, μου το εκμυστηρεύτηκε. Όσο μακριά και να είμαστε, αυτή θα είναι κοντά να σου κρατά τα νήματα και να σε βοηθά να περνάς τα εμπόδια. Έτσι νιώθω κι εγώ ασφαλής πως θα είσαι καλά έστω και μακριά μου.
Πρέπει να φύγω, ήρθε και πάλι να με βρει, να μου αφαιρέσει για λίγο τα νήματα να ξεμουδιάσω, μέχρι να ξεκινήσει η επόμενη παράσταση.
Επιμέλεια Κειμένου Έλενας Βασιλείου: Πωλίνα Πανέρη
