Γράφει η Μαργιαντέμι
Από μικρή πίστευα ότι θα έρθουν πολλά στη ζωή μου. Κακουχίες, αποτυχίες, στεναχώριες. Ποιος περιμένει μια ζωή στρωμένη με ροδοπέταλα; Γενικά είναι αναμενόμενο πως θα υπάρξουν στιγμές που θα νιώσουμε αδύναμοι, θα αισθανθούμε αμήχανα και γι’ αυτό κατασκευάζουμε άμυνες, ώστε να μπορέσουμε να τις χρησιμοποιήσουμε και να τα βγάλουμε πέρα σε δύσκολες στιγμές. Μα ούτε που θα μου περνούσε από το μυαλό ότι θα με έφερνε σε αμηχανία ένα επτάχρονο κορίτσι όταν με ρώτησε «εσύ ποιον αγαπάς;».
Δε θα προσπαθήσω να σου πω ψέματα, ούτε να κρυφτώ πίσω απ’ τις λέξεις. Εσένα σκέφτηκα, εσένα και ό,τι υπάρχει γύρω σου. Τη δουλειά σου, την πόλη σου, τα μάτια σου, τη μυρωδιά σου. Παρόλα αυτά απάντησα «κανέναν, δεν είναι για εμένα οι έρωτες μικρή». Μα από ένα παιδί πώς μπορείς να κρυφτείς; «Πάντως πρέπει να είναι όμορφος, γιατί χαμογέλασες», μου είπε και δεν απάντησα. Δεν ξέρω αν είσαι όμορφος, δεν ξέρω καν τι είναι αυτό που μου αρέσει σε εσένα. Σου είχα πει πως σ’αγαπάω σ’ ένα γράμμα, μα δε με πίστεψες. Δύο εκδοχές υπάρχουν. Ή εννοούσα κάθε γαμημένο γράμμα της λέξης ή δεν πίστευα ούτε συλλαβή. Επέλεξες να μη μάθεις ποτέ κι εγώ αναγκάστηκα να μην σου εξηγήσω ποτέ. Αλλά απάντησέ μου, αν δε σ’ αγαπάω, γιατί γυρίζεις στο μυαλό μου κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ και γιατί ακούω τη φωνή σου ξανά και ξανά στ’ αφτιά μου;
Δε θα με ρωτήσεις γιατί απάντησα «κανέναν» στη μικρή; Όπως και να ‘χει εγώ θα σου πω. Γιατί αν πεις κάτι σ’ ένα παιδί είναι σαν μια μικρή υπόσχεση. Αν έλεγα την αλήθεια σ’ εκείνη, θα περίμενε και αλλά από εμένα, και από τη στιγμή που δεν είσαι εδώ, δεν είχα τίποτα να της πω. Ίσως κάποια άλλη φορά να είμαι περισσότερο θαρραλέα και να καταφέρω να της πω την αλήθεια, δίνοντας της την «υπόσχεση» που ζητάει.
Ξέρεις ποιο είναι το αστείο όμως; Που προσπαθώ να πείσω τον ίδιο μου τον εαυτό ότι δεν πρόκειται να γυρίσω πίσω. Ότι δεν πρόκειται να κλάψω και να πέσω στα πάτωμα ξανά για σένα. Προχώρησα καθόλου μπροστά; Ξέρω όμως πως μια μέρα θα σε μισήσω πάρα πολύ. Όσο τίποτα άλλο στην ζωή μου. Δε θα θέλω να ακούω ούτε τυχαία το όνομά σου. Γιατί; Γιατί με κάνεις να ψάχνω αλλού αυτά που ήθελα να ζήσουμε μαζί μια μέρα. Να ‘ξερες πόσο περιμένω αυτή την μέρα, να ‘ξέρες πόσο θέλω εσένα πίσω. Ό,τι έρθει πρώτο. Και αν η μέρα που θα σε μισήσω έρθει πριν από εκείνη που θα μπορέσω να σε φιλήσω, τότε θα είναι οριστικό. Θα έχουν αλλάξει τα πάντα μέσα μου. Και θα ‘χω δίπλα μου κάποιον που θα είναι εσύ, χωρίς να είσαι εσύ!
