Γράφει η Χρύσα Μαρίνου.
Μη με κρατάς σε απόσταση.
Φρόντισε να μη μεσολαβεί πολύς χρόνος μέχρι να σε δω. Γιατί παίρνει τα ηνία το μυαλό και το μυαλό έρχεται σε ρήξη με το κορμί. Μιλάει άλλη γλώσσα, πώς το λένε;
Με κάνει πιο ρομαντική, πιο ονειροπόλα κι ερωτευμένη με τον έρωτα. Πλάθει σενάρια και κάνει τη φαντασία μου να οργιάζει. Καλή κι αυτή δε λέω. Αλλά σαν τα εκατομμύρια κύτταρα που χορεύουν σ’ ένα μόνο άγγιγμα της σάρκας, δεν έχει.
Άσε τα κορμιά μας να μιλήσουν. Να μιλήσουν και να κάνουν παιχνίδι χωρίς να τα διακόψει καμιά εγκεφαλική λειτουργία. Άσε να πάρουν λίγο τον έλεγχο οι αισθήσεις και να ισοπεδώσουν κάθε λογική. Κάθε ανασφάλεια. Κάθε δεύτερη σκέψη που μπορεί να κάνω εκείνη την ώρα, από το αν με θεωρήσεις εύκολη αν θα σου κάτσω μέχρι αν φαίνονται τα περιττά κιλά που έχω πάρει τελευταία.
Ασήμαντες λεπτομέρειες ικανές να με κάνουν να επιβραδύνω και να σταματήσω. Ξέρεις γιατί; Γιατί μου δίνεις πολύ χρόνο στη διάθεσή μου να σκεφτώ. Μην το κάνεις!
Σταμάτα επιτέλους το μυαλό μου από οποιαδήποτε σκέψη, κάν’ το να πάψει να τρέχει. Δεν ήρθα στο σπίτι σου για να λύσουμε sudoku. Να νιώθω θέλω αδειάζοντας το κεφάλι μου από κάθε σκέψη. Να κάνω την προσπάθεια να σκεφτώ και να μην μπορώ. Να είναι ακατοίκητο κι ανύπαρκτο την ώρα που είμαι μαζί σου. Μπορείς;
Εκμεταλλεύσου το χρόνο που με έχεις μπροστά σου, επικεντρώσου σε μένα κι επιστράτευσε όλα τα μέσα για να ρίξεις τις άμυνές μου. Εκεί θέλω να σε δω. Κάνε με να μη θέλω να φύγω, να μην σκέφτομαι το μετά, να μην έχω άλλη επιλογή από το να αφεθώ. Κάνε με να μην μπορώ να κάνω αλλιώς.
Το μεγαλύτερο οχυρό μου είναι το μυαλό μου. Κι από κει δε σταματάει ποτέ να μου μιλάει η φωνή της λογικής, ακόμα και στις πιο ακατάλληλες στιγμές. Παραπλάνησέ το λοιπόν, επιβράδυνέ το και κάνε αυτή τη φωνή να το βουλώσει, μπορείς;
Να χάσω προσωρινά τη διανοητική μου διαύγεια και να παραδοθώ σε αυτό που μου προκαλούν τα χέρια σου και το στόμα σου. Μπορώ; Να θολώσει το μυαλό μου και να παραπατάω σαν μεθυσμένη από τα φιλιά σου χωρίς να έχω πιει σταγόνα αλκοόλ. Εκεί σε θέλω.
Τι να το κάνω να μου πλέκεις το εγκώμιο από μακριά; Τι να το κάνω να βάζεις φωτιά στη φαντασία μου όταν δεν μπορείς να κάνεις το ίδιο στο κορμί μου;
Γι’ αυτό σου λέω, επιδίωξε να βρισκόμαστε όσες πιο πολλές φορές μπορείς. Να κλέψουμε χρόνο από τις φαντασιώσεις που κάνουμε χώρια ο ένας με τον άλλον για να τον αφιερώσουμε στην πραγματοποίησή τους τρώγοντας ο ένας το κορμί του άλλου. Να βρισκόμαστε θέλω για να δώσουμε την ευκαιρία και το χρόνο στα κορμιά μας να αποκτήσουν οικειότητα. Για να σπάσει ο πάγος που μεγαλώνει απειλητικά ανάμεσά μας από την απόσταση που έχει μεσολαβήσει από την τελευταία μας συνάντηση. Για να γεφυρωθεί το χάσμα φαντασίας και πραγματικότητας.
Τι να το κάνω που έχεις τη δύναμη να με κάνεις να σε φαντάζομαι όπως θέλω, όταν δεν είσαι στην πραγματικότητα έτσι; Δε θέλω να είσαι πλέον αποκύημα της φαντασίας μου, ένα σενάριο που περιμένει να παιχτεί. Αρκετό υλικό έχω μαζέψει εν απουσία σου. Φτάνει!
Θέλω την παρουσία σου να πλημμυρίζει το δωμάτιο και να εξιτάρει τις αισθήσεις μου κι όχι μόνο το μυαλό μου. Θέλω να νιώσω την τεταμένη ατμόσφαιρα μεταξύ μας. Θέλω να ζήσω κάθε αμηχανία του πρώτου, του δεύτερου και των επόμενων φιλιών. Κάθε δειλό άγγιγμα που με το χρόνο και μέσω της επανάληψης μετατρέπεται σε τολμηρό.
Θέλω να γνωρίσει επιτέλους το στόμα σου κάθε εκατοστό του κορμιού μου και να πάψω να νιώθω αυτή την εφηβική συστολή μαζί σου. Θέλω να νιώσω κάθε κομμένη ανάσα, δική μου και δική σου, στην προσπάθειά σου να με ξεκλειδώσεις, να με κάνεις να ανοιχτώ και να σου παραδοθώ. Να σου παραδοθώ χωρίς να έχω προλάβει να το σκεφτώ. Να λέω «όχι» και να εννοώ «κι άλλο».
Πώς περιμένεις να γίνουμε ένα αν με έχεις στο περίμενε; Αν κάνεις μέρες και βδομάδες να με δεις;
Κρατώντας με σε απόσταση, με κάνεις αλλιώς να σε φαντάζομαι κι αλλιώς να είσαι στην πραγματικότητα. Με αναγκάζεις και δεν το θέλω να ζω σε ένα φανταστικό επίπεδο τρέφοντας πλατωνικά αισθήματα και κάνοντάς με αφόρητα νευρική κι αμήχανη από κοντά. Θα τρέμω να σου αγγίξω το χέρι ενώ εγώ θα θέλω να σου κλείσω το στόμα. Ρομαντισμός και πράσινα άλογα!
Εγώ προτιμώ να σε νιώθω μέσα από τις αισθήσεις μου, εσένα ακριβώς όπως είσαι. Να σε έχω μπροστά μου αδυνατώντας να πάρω τα μάτια μου από πάνω σου. Να σε αγγίζω και να με διαπερνάει ηλεκτρικό ρεύμα. Να ακούω τη φωνή σου να πάλλεται στα αυτιά μου σαν την πιο όμορφη μελωδία, απομονώνοντας καθετί άλλο από το περιβάλλον γύρω μου. Να σε μυρίζω κι η μυρωδιά σου να μου σπάει τα ρουθούνια, όχι μόνο όσο είμαι εκεί, αλλά κι όταν θα ‘μαι στο σπίτι γιατί θα’ χει μείνει πάνω στα ρούχα και στο δέρμα μου. Να σε γεύομαι και να αποκτώ για πρώτη φορά γεύση.
Όλες οι αισθήσεις οξυμένες, έτοιμες να μου παραλύσουν τον εγκέφαλο. Αυτό συμβαίνει όταν βρισκόμαστε γι’ αυτό φρόντισε να γίνεται τακτικά. Μην αφήνεις να περνάει πολύς καιρός γιατί το πάθος μου ξεφουσκώνει και γίνεται ξανά εγκεφαλικό κι άντε πάλι από την αρχή!
Πεζό, σαρκικό κι απτό πάθος ζητάω.
Μπορείς να μου το δώσεις;
