Όλα ξεκίνησαν σαν ένα λάθος. Φαινομενικά λάθος. Μια τετριμμένη ιστορία, ένα τρίτο πρόσωπο σε μια ευτυχισμένη κατ’ εικόνα σχέση, ένα συνηθισμένο καλοκαιρινό βράδυ. Όλα για μια μοιραία νύχτα. Κι ύστερα άλλη μία κι ακόμη μία…
Πέρασαν οι μήνες, πέρασαν οι νύχτες, έφυγε το καλοκαίρι με την ανεμελιά και τα ελαφρυντικά που κουβαλά, ήρθε το φθινόπωρο κι ύστερα ο χειμώνας, όπως πάντα αμίλεικτες οι εποχές, δεν αφήνουν περιθώρια να παγώσεις τον χρόνο. Άνοιξη πια και το τρίτο πρόσωπο εκεί, μια σχεδόν πολλά υποσχόμενη σχέση, μια παράλληλη αγάπη. Αρχικά σε δίλημμα, αμφιταλαντεύεται μεταξύ λογικής και συναισθήματος, ηθικής κι ανηθικότητας, πνίγεται στην κουταλιά που το ίδιο γέμισε νερό. Όμως μέσα του ξέρει. Στο μυαλό του τριγυρίζουν τα διάφορα κλισέ «αν άξιζε ο πρώτος έρωτας δε θα υπήρχε δεύτερος», «στους δύο τρίτος δε χωρά». Αλλά, έλα που και να μη χωρούσε, στριμώχτηκε με το ζόρι και τώρα δεν μπορεί να κάνει πίσω.
Κι έτσι, παίρνει την απόφαση, αφήνει τα σίγουρα, ακούει την καρδιά του, παρασύρεται από τη μαγεία- υπάρχει άραγε μαγεία; Και τότε, τη στιγμή που στέκεται στα πόδια του πεπεισμένο πως έκανε το σωστό, το τρίτο πρόσωπο αρχίζει να έχει αμφιβολίες. «Πώς μπορώ να εμπιστευτώ το άτομο που έχω απέναντί μου;», «Τι μέλλον μπορεί να έχει μια σχέση που ξεκίνησε κρυφά;». Κι οι σκέψεις αυτές, εκτός από αναμενόμενες και δικαιολογημένες, είναι τόσο ρεαλιστικές που αφοπλίζουν. Πώς να τις αντικρούσει;
Μα αν το ζεις και το αισθάνεσαι, μέσα σου ξέρεις ότι ο άνθρωπος που έχεις απέναντί σου, τα μάτια που σε νίκησαν εκείνο το καλοκαίρι, είναι το πιο σωστό σου λάθος, είναι η αιτία που τα παράτησες όλα για ένα μέλλον που έχεις φανταστεί χωρίς κανείς να σου δίνει την παραμικρή εγγύηση γι’ αυτό. Κι όμως, ρίσκαρες. Με αυθόρμητα αγγίγματα, με βόλτες και καφέδες φανερά. Αδιαφορώντας για τα αδιάκριτα βλέμματα.
Και τώρα, δικάζεις κάποιον με την κατηγορία πως θα σε πληγώσει ανεπανόρθωτα, κάποιον που το μόνο που θέλει είναι να σε κάνει να γελάς, κάποιον που δε δίστασε να ρισκάρει και ν’ αλλάξει το δεδομένο του για σένα, κάποιον που ο έρωτας για το πρόσωπό σου μούδιασε τη λογική και την εξαφάνισε. Πριν τον χαρακτηρίσεις ανάξιο εμπιστοσύνης, δες την αγάπη που έχει να σου προσφέρει, δες τα μικρά πράγματα που κάνει καθημερινά για να γκρεμίσει τα τείχη σου, δες πως το ρίσκο το παίρνετε μαζί. Εκεί θα βρεις το νόημα, εκεί κρύβεται η αλήθεια.
Ίσως τελικά να μην είναι τόσο λάθος μια τέτοια ιστορία αγάπης. Ίσως δυο άνθρωποι που θα καταφέρουν να ζήσουν πέραν του δεδομένου τους ρισκάροντας τα πάντα, να αξίζουν δικαιωματικά τον έρωτα, ως παράσημο μάχης. Παρά το λάθος timing, τις κακές συγκυρίες και τις αντιξοότητες.
Να τον μετράς συνολικά τον άνθρωπό σου, να αξιολογείς σωστά τις προσπάθειές του. Τα λάθη είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης- όλοι έχουμε τις ευάλωτες στιγμές μας. Μέσα από εκείνες ίσως βρεθεί το χαμένο κομμάτι, αυτό που θα καλύψει το κενό. Δεν μπορείς να περιορίσεις, δεν μπορείς να βάλεις σε κουτάκια τις αποφάσεις όταν αφορούν αυτά που νιώθεις. Δεν υπάρχει έρωτας χωρίς ρίσκο. Κι όσοι ξέρουν και το παίρνουν υπό την ευθύνη τους, είναι κι εκείνοι που τελικά κερδίζουν και το μεγαλύτερο βραβείο.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
