Γράφει η Βασιλική Δανέλλη.
Άραγε αλλάζουν οι άνθρωποι; Και αν ναι, γιατί; Ποιοι είναι οι παράγοντες που θα μπορούσαν να συμβάλλουν στη ριζική –ή έστω μερική– αλλαγή ενός ατόμου;
Είναι γνωστό ότι οι περισσότεροι από εμάς εντασσόμαστε σε μια νόρμα. Είτε εκούσια είτε ακούσια έχουμε ενταχθεί σε κάποια. Το ένστικτο, η ψυχοσύνθεση και η ιδιοσυγκρασία μας μάς οδηγούν εκεί. Γιατί να θέλει όμως κάποιος να φύγει από εκεί; Είναι δυνατόν να αρέσει σε κάποιον το ξεβόλεμα απ’ τη νόρμα του; Ποιος μπορεί να αλλάξει τους άγραφους κανόνες που συγκροτούν την προσωπικότητά του; Απόψεις, συμπεριφορές και εν συνεχεία, χαρακτήρα; Υφίσταται η συλλήβδην μεταμόρφωση ενός ανθρώπου;
Είναι σχεδόν αδύνατο, υποστηρίζει το μεγαλύτερο ποσοστό της κοινής γνώμης. Γιατί να το θέλει κάποιος; Υποτίθεται ότι καθημερινά παλεύουμε να αναδείξουμε, στον εαυτό μας αλλά και στους γύρω μας, την καλύτερη έκφανση της εξωτερικής και εσωτερικής μας υποστάσεως.
Ένα πράγμα όμως μπορεί να επιφέρει σημαντικές ως και θεαματικές αλλαγές στη ζωή ενός ανθρώπου. Κι αυτό είναι η αγάπη. Η μία και μοναδική, η αναλλοίωτη, η αυθεντική. Τα αυθεντικά συναισθήματα γενικότερα. Εκείνα που δένουν τους ανθρώπους και μας μετατρέπουν σε οικογένεια, καλούς φίλους, αγαπημένους συντρόφους.
Η έμπρακτη αγάπη είναι η πιο συναισθηματικά έντονη εκδοχή της και ίσως αυτή με τις περισσότερες δυσκολίες. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έχουμε να κάνουμε μ’ ένα άτομο που δεν το ξέρουμε τόσο καλά ειδικά στην περίπτωση μιας ερωτικής περιπέτειας ή στην αρχή μιας γνωριμίας.
Έχει τις δυσκολίες της η αγάπη κι αυτοί που το αντιλαμβάνονται περισσότερο είναι αυτοί που επηρεάστηκαν απ’ αυτό το συναίσθημα, είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο. Μόνο αν αισθανθείς βαθιά μπορείς ν’ αλλάξεις, να ξεβολευτείς, να βγεις απ’ τη νόρμα σου, να κάνεις υποχωρήσεις, να μπεις στη θέση του άλλου, να ρίξεις τον εγωισμό σου, να εκτεθείς, να γίνεις ευάλωτος.
Πραγματεύομαι συναίσθημα, όχι λογική. Είναι δύο μηχανισμοί της ανθρώπινης ύπαρξης που άλλοτε εφάπτονται και άλλοτε αποτελούν ένα αγεφύρωτο χάσμα μέσα μας. Τα άτομα που έχουν πληγωθεί απ’ τα συναισθήματα μεταμορφώνονται. Άλλωστε, ποιος είδε τον έρωτα με το αληθινό του πρόσωπο εκτός από εκείνους που πληγώθηκαν; Εκείνοι μόνο άλλαξαν.
Και κάπου εδώ παρατάσσονται κι όλες οι παράλογες –σύμφωνα με τη λογική– συμπεριφορές και πράξεις που με την πάροδο των ετών μεταλαμπαδεύονται και παγιώνονται στις ζωές όλων μας. Εννοείται ότι δε θα μπορούσε να μην αναφερθεί ο εγωισμός κι η ζήλια που πυροδοτούν τα προβλήματα ανάμεσα στις σχέσεις των ανθρώπων. Απότοκο αυτών των δύο εννοιών είναι η αδικία που μπορεί να διαποτίσει τη σχέση. Και φυσικά σ’ αυτό το σημείο αντιστρατεύεται κι η αντίδραση που έπεται της δράσης, όπως κι ο αντίλογος που έπεται του λόγου.
Ο αδικημένος, λοιπόν, θα αδικήσει, όπως κι ο πληγωμένος θα πληγώσει. Κάθε πράξη έχει και το δικό της τίμημα στα πλαίσια της αγάπης. Κι αυτό πάντα δημιουργεί έναν ακατάπαυστο, φαύλο κύκλο.
Με την πάροδο του χρόνου αντιλαμβάνεσαι τα λάθη και τις υπερβολές σου. Είτε όμως προσπαθήσεις να το αλλάξεις αυτό είτε όχι, θα υπερισχύει πάντα η σκοτεινή πλευρά του εαυτού σου και θα σε στοιχειώνει. Θα σε στοιχειώνουν τα άτομα που δεν προσπάθησαν ποτέ να σπάσουν τις νόρμες τους για εσένα. Τα άτομα που μπήκαν στη ζωή σου κατόπιν δικής σου επιλογής κι έγκρισης και εσύ παρακολουθείς τη στασιμότητα που σε κάνει να βουλιάζεις μέσα στις ίδιες σου τις επιλογές.
Δεν αλλάζουν οι άνθρωποι. Ίσως είναι και στοιχείο της ανθρώπινης φύσης. Ίσως είναι στοιχείο της φυσικής νομοτέλειας. Εσύ όμως δεν το αποδέχεσαι, εθελοτυφλείς και περιμένεις αργά και βασανιστικά το τέλος που γνωρίζεις ότι παραμονεύει στη γωνιά.
Eίναι καιρός ν’ αναγνωρίσεις την αξία σου και να κατεργαστείς το διαμάντι που κρύβεις μέσα σου. Όσο εγωιστικό και αν ακούγεται πρέπει να βάζουμε τον εαυτό μας πάνω απ’ όλα. Μόνο με τον αυτοσεβασμό εξευγενίζουμε την ύπαρξή μας, προστατεύουμε την αξία μας και δεν επιτρέπουμε σε ό,τι είναι δυσαρμονικό μ’ αυτή να μας επηρεάσει.
Φύγε, λοιπόν, απ’ τη σχέση που σε υποβιβάζει και σε αδικεί, διώξε τους τοξικούς ανθρώπους από τη ζωή σου και ζήσε την με τον δικό σου μοναδικό τρόπο έχοντας γύρω σου ανθρώπους που είναι πρόθυμοι ν’ αλλάξουν για εσένα ή έστω να τσαλακωθούν λιγάκι.
Επιμέλεια κειμένου: Αναστασία Νάννου
