Γράφει η Ιωάννα.
Από μικρή αναρωτιόμουν πώς επιλέγουμε τους ανθρώπους μας, πώς διαλέγουμε το σύντροφό μας. Υπάρχει κάποιο κριτήριο; Υπάρχει κάτι που μας οδηγεί στο να μας αρέσει κάποιος; Πώς διαλέγουμε αυτό που λέμε το «ιδανικό» για μας κι απ’ τη στιγμή που το βρίσκουμε, πώς ξέρουμε ότι είναι, αλήθεια, ο κατάλληλος;
Μέχρι που γίνεται μέσα σου ένα κλικ και δε χωράνε πια αμφιβολίες ότι υπάρχει κάποιος άλλος για σένα, αλλά αυτός είναι ο ένας και μοναδικός, αυτός που μπορείς να βασιστείς πάνω του, να νιώσεις ότι θα είναι εκεί για σένα ό,τι κι αν συμβεί, στα εύκολα και στα δύσκολα.
Μέχρι που τελικά το συναντάς και το νιώθεις σαν συναγερμό μέσα σου. Γνωρίζεις τι σημαίνει να νοιάζεσαι για κάποιον πιο πολύ κι απ’ τον ίδιο σου τον εαυτό. Να έχεις κάποιον δίπλα σου και να νοιάζεσαι για εκείνον. Μπορεί, όμως, αυτό όμως το κλικ να είναι μονόπλευρο, να δίνεις όλο σου το είναι κι ο άλλος να μην είναι μαζί σου είτε επειδή δε γνωρίζει τι νιώθεις για εκείνον είτε γιατί δεν μπορεί να ανταποδώσει τα ίδια συναισθήματα.
Τι γίνεται, τελικά, όταν αυτό το κάτι είναι μονόπλευρο ή, χειρότερα, όταν δεν μπορείς να εκφράσεις τα συναισθήματά σου στον άλλον; Όταν δεν μπορείς να επικοινωνήσεις όσα νιώθεις και να τα μοιραστείς με τον άλλον; Όταν ουσιαστικά γίνεσαι εσύ ο ίδιος το εμπόδιο στο όνειρο, σε αυτά που πραγματικά επιθυμείς.
Να μην μπορείς να έχεις κάποιον δίπλα σου, μόνο και μόνο γιατί είναι δικό σου πρόβλημα. Όταν ξεπεράσεις αυτή σου τη φοβία και μπορέσεις να εκφράσεις τα συναισθήματά σου στον άλλον, νιώθεις ότι έχεις πετύχεις τον μεγαλύτερό σου στόχο. Να καταφέρεις να εκφραστείς και να σου δώσεις την ευκαιρία να διεκδικήσεις δίπλα σου αυτόν που θέλεις, τον άνθρωπο που πιστεύεις πως μπορεί αν σε φέρει ένα βήμα πιο κοντά στην ευτυχία σου. Γιατί για κάποιος ο έρωτας είναι η ολοκλήρωσή τους.
Λοιπόν, αυτό που πρέπει να θυμάσαι είναι να εκφράζεσαι και να μην αφήνεις ποτέ τον φόβο της απόρριψης να σε κρατάει μακριά από όσα ποθείς. Δεν υπάρχει πιο λυτρωτικό συναίσθημα απ’ το να μην κρατάς μέσα σου ανείπωτα κι ωραιότερο δώρο για τους ανθρώπους απ’ το να τους εξομολογηθείς τα αισθήματά σου.
Οπότε μη δειλιάζεις, δεν έχεις καμιά δικαιολογία. Πες πώς νιώθεις και μην ξεχνάς πως έχουμε μόνο μία ζωή και κάποιες ευκαιρίες δίνονται μόνο μία φορά. Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει σε αυτή τη ζωή. Κάποιες φορές δεν μπορούμε να επιστρέψουμε σε καταστάσεις και να πούμε όσα κάποτε σιωπήσαμε από φόβο. Οι άνθρωποι φεύγουν απ’ τη ζωή μας κι ίσως να μην μπορέσουμε ποτέ να τους πούμε αυτά που θέλουμε, αν το αφήσουμε για αύριο.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
