Γράφει η Βάσω.
Η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση πανικού και το ένα έκτατο διαδέχεται το άλλο. Απεργίες, πορείες και πάει λέγοντας. Η αλήθεια είναι ότι η πολιτική δεν ήταν το δυνατό μου σημείο και σε τέτοιες συζητήσεις δήλωνα απολιτίκ κι είχα το κεφάλι μου ήσυχο. Σ’ αυτή τη συγκυρία όμως δεν μπορούσα να μην ενημερωθώ για τα βασικά, να μάθω έστω τους τίτλους των κεντρικών δελτίων.
Έφτιαξα λοιπόν καφέ κι είδα το δελτίο των οκτώ μιλώντας στο facebook παράλληλα, γιατί κάποιες συνήθειες δεν κόβονται τόσο εύκολα. Τελείωσαν οι ειδήσεις των οκτώ, πήγα για ύπνο μ’ ένα τεράστιο ψυχοπλάκωμα και μια άλλη μέρα ξεκίνησε.
Το πρωινό ξύπνημα δεν είναι το δυνατό μου σημείο με αποτέλεσμα να τρέχω μ’ ένα καφέ στο χέρι σαν την τρελή για να προλάβω το μάθημα του στριμμένου καθηγητή εννέα το χάραμα. Προς έκπληξή μου συνάντησα στην καγκελόπορτα το κλασικό πανό που γράφει το ακόμα πιο κλασικό «ΚΑΤΑΛΗΨΗ».
Αφού έβριζα κανένα μισάωρο τη μαύρη μου την τύχη που χάλασα το ύπνο μου πήγα να δω τι γίνεται άλλωστε είχα πάρει απόφαση να γίνω ενεργός πολίτης.
Για την ενημέρωσή μου διάλεξα τον πλέον αρμόδιο, τον αρχηγό της παράταξης που απαριθμεί τουλάχιστον τρία αρχικά γράμματα. Δεν τον ήξερα σχεδόν καθόλου αφού τα στέκια μας είναι τελείως διαφορετικά αλλά αυτόν βρήκα μπροστά μου αυτόν ρώτησα. Με το που τον είδα από κοντά συνειδητοποίησα πόσο λάθος έκανα που δεν είχα εντρυφήσει στη θεωρία του Μαρξ και στην πολιτική του Λένιν.
Το εκπληκτικό όμως δεν ήταν η φάτσα του, που άνετα μπορούσε να κοσμεί το εξώφυλλο του «status» αλλά ο τρόπος που μίλαγε. Μιλούσε τόσο παθιασμένα για τα αιτήματά τους που ασυναίσθητα συμφώνησα μαζί του. Όχι μόνο συμφώνησα, αλλά σκαρφάλωσα την καγκελόπορτα, άφησα το ζεστό μου σπιτάκι, το μαλακό μου πάπλωμα και για τρία μερόνυχτα αγωνιζόμουν στην σχολή για τα αιτήματά τους. Μπορεί να μην είχα καλοριφέρ αλλά είχα μόνιμη θέση στο sleeping bag του.
Το ίδιο πάθος που είχε για την ιδεολογία του είχε και για τον έρωτα. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι κάποιος τόσο δυναμικός, μπορούσε ταυτόχρονα να είναι ο πιο ρομαντικός και τρυφερός άνθρωπος που ήξερα. Μου έφερνε καφέ κάθε πρωί και με σκέπαζε με κουβέρτες κάθε βράδυ αφού είχαμε καταστρώσει μέσα σε καπνούς και μπίρες το σχέδιο που θα άλλαζε τον κόσμο.
Έληξε η κατάληψη μαζέψαμε κι εμείς τα σκεβρωμένα από την υγρασία κορμιά μας και πήγαμε σπίτια μας να συνεχίσουμε την καθημερινότητά μας, ο καθένας τη δική του. Πίστευα ότι αυτό που έγινε μεταξύ μας έληξε μαζί με την κατάληψη και θα έμενε μια ωραία ανάμνηση στον προαύλιο χώρο του πανεπιστημίου, αλλά συνεχίστηκε με μεγαλύτερο πάθος και πολύ διάβασμα.
Μέσα σε δύο μήνες είχα μάθει απ’ έξω κι ανακατωτά το «κεφάλαιο» του Μαρξ και το «θεός και κράτος» του Μπακούνιν. Βοήθησε βέβαια στην πρόοδό μου το γεγονός ότι είχα αυτόν να μου κάνει ιδιαίτερα μαθήματα πάνω στο κρεβάτι μετά το σεξ. Αν μου έλεγαν πριν τρεις μήνες ότι θα έβρισκα το «κρατισμός κι αναρχία» το πιο αφροδισιακό βιβλίο που έχω διαβάσει θα τους ρωτούσα τι είχαν πιεί.
Ωραίο είναι το διάβασμα, ωραίες οι πορείες, ωραίες κι οι αφισοκολλήσεις αλλά για λίγο όταν γίνονται αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας σε κουράζουν, με κούρασαν κι εμένα όταν έφυγε ο ενθουσιασμός.
Πηρέ λοιπόν τις αφίσες του και τα σπρέι του κι έφυγε για να αλλάξει τον κόσμο. Μου το είχε πει άλλωστε δε θα άλλαζε αυτός, ο κόσμος θα άλλαζε για εκείνον. Το «θεός και κράτος» και το «κεφάλαιο» μου τα άφησε μαζί με τα φυλλάδια της παράταξης που έγινε και δικιά μου. Θα τον ξαναδώ σε κάποια πορεία. Αυτό αφομοιώθηκε στην καθημερινότητά μου.
Επιμέλεια Κειμένου Βάσως: Κατερίνα Κεχαγιά
