Γράφει η Ε.
Πρώτη εβδομάδα: Όλα ξεκίνησαν με ένα αίτημά σου. Σου έστειλα και μιλήσαμε μέρες ατελείωτες. Έχεις τόση πλάκα, τελικά. Θέλω τόσο πολύ να σε συναντήσω.
Δεύτερη εβδομάδα: Χθες βγήκαμε για πρώτη φορά. Ήσουν τόσο καλός μαζί μου. Με έκανες να γελάω. Είσαι τόσο όμορφος όταν χαμογελάς. Με φίλησες. Με έκανες να σε ερωτευτώ.
Τρίτη εβδομάδα: Έχουμε μαλώσει. Δε μιλάμε πια. Είμαι διακοπές και το μόνο που σκέφτομαι είσαι εσύ. Γιατί σε νοσταλγώ τόσο; Γιατί μου λείπεις; Σε ξέρω τόσο λίγο.
Τέταρτη εβδομάδα: Σου έστειλα. Αυτό το βραδινό μεθύσι άξιζε τον κόπο, τελικά. Βρεθήκαμε ξανά. Ήσουν και πάλι άψογος. Με έκανες χαρούμενη.
Πέμπτη εβδομάδα: Συνεχίζουμε να βλεπόμαστε κι όμως δε φαίνεται να νιώθουμε τα ίδια πράγματα. Πλέον δε μου στέλνεις όπως μου έστελνες. Ανησυχώ. Νιώθω ότι η μέρα που θα τελειώσουν όλα πλησιάζει γρήγορα. Φοβάμαι πολύ.
Έκτη εβδομάδα: Τα πράγματα αρχίζουν να φτιάχνουν. Ξαφνικά δείχνεις μεγάλο ενδιαφέρον. Είμαι ευτυχισμένη. Σε θέλω τόσο πολύ. Κάθε σου μήνυμα χαρίζει χαμόγελα στα χείλη μου. Πιστεύω σε εμάς. Θέλω να πιστέψω.
Έβδομη – όγδοη – ένατη εβδομάδα: Είμαι τόσο χαρούμενη. Δε θέλω να σε χάσω. Γιατί να σε χάσω; Μου είπες πως θα με περιμένεις. Σε εμπιστεύτηκα. Μου χάρισες το καλύτερο καλοκαίρι. Τα καλύτερα γενέθλια. Σ’ ευχαριστώ. Για όλα.
Δέκατη εβδομάδα: Όλα τελείωσαν. Είπες πως θα με περιμένεις. Γιατί δεν το έκανες; Δεν είσαι εδώ να δεις πώς έχω γίνει. Άδικα μεθύσια, με κλάματα για φινάλε. Κι αναρωτιέμαι, γιατί να τα χρειάζομαι όλα αυτά; Λες και στρέφομαι αυτοβούλως προς έναν δρόμο που ξεκάθαρα δε θα με συμπαθώ. Πλέον βγαίνω με άλλον. Μη θυμώσεις. Οι άνθρωποι κάνουν πολλά για να ξεχάσουν. Συγχώρεσέ με.
Τέσσερις μήνες μετά: Πλέον μαθαίνω νέα σου από φίλους και γνωστούς. Δεν ξέρω αν με σκέφτεσαι πια. Δεν ξέρω αν μου αξίζει να με σκέφτεσαι. Θέλω να σε δω. Θέλω να σου μιλήσω. Μα ξέρω πως μια συγνώμη δεν αρκεί. Κι όμως έχεις μεγάλη καρδιά κι ας την κρύβεις καλά μέσα σου. Μία σου συγχώρεση μου φτάνει και ας μη σε δω ποτέ ξανά. Αντίο και συγνώμη για όλα. Μου λείπεις. Κάθε μέρα μου λείπεις.
