Γράφει η Μαργαρίτα.
Μουσικοί. Άνθρωποι μοναδικοί, περίεργοι, ενδιαφέροντες, πολυάσχολοι, δύσκολοι. Πλάσματα σπάνια οι λεγόμενοι «καλλιτέχνες». Έχουν ιδιαιτερότητες κι είναι ξεχωριστοί. Η ζωή τους όλη το αντικείμενο ασχολίας τους -είτε αυτό είναι όργανο είτε αυτό λέγεται φωνή.
Ζουν για τη μουσική που γράφουν, που δημιουργούν, που αγαπούν. Είναι άνθρωποι με διαφορετικό τρόπο σκέψης. Τύποι cult, μου είχε πει ένας μια φορά. Η μουσική στη ζωή τους είναι ένα μακρινό ταξίδι που δε σταματούν ποτέ μέσα σε αυτό να ανακαλύπτουν και να εξερευνούν γνωρίζοντας ανθρώπους σαν κι αυτούς, αλλά και διαφορετικούς.
Ερωτεύονται, απογοητεύονται, πληγώνονται, όπως όλοι οι άνθρωποι, όμως αφιερώνονται κυρίως στη μουσική τους γιατί ξέρουν ότι αυτή δε θα τους εγκαταλείψει ποτέ κι είναι ό,τι πιο πολύτιμο είχαν, έχουν και θα έχουν. Ένας μουσικός ποτέ δε σταματάει να ζει, να ονειρεύεται και να ελπίζει, διότι πάντα θα έχει κίνητρο τη μουσική του. Είναι ευτυχισμένος με αυτήν και δε ζητά τίποτα παραπάνω, παρά μόνο κάποιον που θα δεχτεί να τον ακολουθήσει και να ταξιδέψει μαζί του σε αυτό τον παραμυθένιο κόσμο του.
Είναι ευχάριστοι άνθρωποι οι μουσικοί, με δύσκολη καθημερινότητα και πολλές θυσίες -δε λέμε ότι αγάπη σημαίνει θυσία; Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τους μουσικούς∙ θυσιάζονται και δίνονται ολοκληρωτικά σε αυτό που αγαπούν, πράγμα που σημαίνει ότι αν δεν έχεις συνηθίσει στη ζωή σου ένα τέτοιο άτομο, μάλλον θα πρέπει να προσαρμοστείς στα δεδομένα του.
Πλάι σε έναν μουσικό θα πρέπει να έχεις πάντα στο μυαλό σου ότι θα χρειαστεί να τον μοιραστείς να τον στερηθείς, ειδικά όταν πρόκειται για ερωτικό σύντροφο κι ίσως και να του αφιερωθείς ολοκληρωτικά. Είναι δύσκολο το επάγγελμά του όσο ωραίο, ενδιαφέρον, συναρπαστικό κι αν ακούγεται. Ένας καλλιτέχνης έχει δύσκολη καθημερινότητα και δεν μπορεί να αφιερωθεί ο ίδιος σε κάποιον εκτός απ’ τη μουσική του.
Αν δεν είσαι καλλιτέχνης, δύσκολα συνυπάρχεις μαζί του, αυτό άλλωστε ισχύει και στην καθημερινότητα, σωστά; Σύμφωνα με τη δική μου λογική κάθε άνθρωπος για να μπορέσει να συνυπάρξει πρέπει να βρει κάποιον όμοιό του. Φυσικά και δεν εννοώ copy paste, αναφέρομαι σε άτομα με παρόμοια ενδιαφέροντα κι αντίστοιχες προσδοκίες.
Ένας καλλιτέχνης δύσκολα αντέχει με έναν «απλό» άνθρωπο, γιατί όσο να ‘ναι οι καλλιτέχνες κουβαλούν ένα μυστήριο κι αν επιχειρήσεις να τους ανακαλύψεις, θα δυσκολευτείς, θα περάσεις όμως τέλεια.
Έτσι, λοιπόν, οι καλλιτέχνες δένουν καλύτερα με καλλιτέχνες, αφού οι άνθρωποι εκτός χώρου δε γνωρίζουν και δε θα καταλάβουν ποτέ την καθημερινότητά τους και τον τρόπο σκέψης τους. Θα είναι μια ζωή στα παράπονα, ενώ δυο άνθρωποι ξεχωριστοί αλλά ταυτόχρονα κι ίδιοι ανακαλύπτουν καλύτερα ο ένας τον άλλον, έχουν κατανόηση καθώς η καθημερινότητά τους είναι παρόμοια και γενικότερα έχουν επίγνωση της κατάστασης.
Δυο τέτοιοι άνθρωποι είναι πραγματικά ευτυχισμένοι, μοιράζονται ίδια και διαφορετικά πράγματα, γνωρίζουν καλύτερα απ’ τον καθένα τον άνθρωπό τους και καταλήγουν ευτυχισμένοι. Ξέρουν πως έχουν ζήσει τη ζωή τους όπως μπόρεσαν και πως απ’ τη στιγμή που αυτή περιλάμβανε μουσική ήταν όσο πιο ξεχωριστή γινόταν.
Άλλωστε οι μουσικοί γνωρίζουν πάντα τον τρόπο να εκφράζουν τα συναισθήματά τους. Άλλος γράφοντας ένα τραγούδι, άλλος κοιτώντας σε βαθιά στα μάτια και τραγουδώντας στίχους που με τον τρόπο του σε κάνει να τους τραγουδάς κι εσύ από μέσα σου. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι, πάντως να ξέρεις ένα πράγμα: οι καλλιτέχνες στην εποχή μας είναι άτομα υποτιμημένα όσον αφορά στη δουλειά τους.
Πολλοί τους απαξιώνουν, ελάχιστοι τους καταλαβαίνουν κι έτσι οι περισσότεροι καταλήγουν να μην κάνουν τίποτα στη ζωή τους. Έμειναν, δηλαδή, άνεργοι, ή σε μια δουλειά που ποτέ δεν ήθελαν, ή σε κάτι άσχετο που αναγκάστηκαν να κάνουν, αφού δεν είχαν άλλη επιλογή.
Ένας καλλιτέχνης θα βρει τον δρόμο του, δεν έχει ανάγκη. Έναν στόχο έχει και θα τον πετύχει∙ να μοιράσει το χάρισμα που του έδωσε η φύση και θα το καταφέρει με κάθε τρόπο. Είναι επίμονοι άνθρωποι οι μουσικοί, αποφασιστικοί και βαθύτατα συναισθηματικοί. Βρίσκουν συντροφιά στη μουσική τους, όταν νιώθουν μοναξιά κι είσαι τυχερός αν σε επιλέξουν για συνοδοιπόρο. Μουσικός σημαίνει εγγύηση κι άνθρωπος αληθινός.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
