Πώς έμαθα να ξεχωρίζω την αγάπη από το σ3ξ – Η αληθινή ιστορία του πρώτου μου έρωτα

Να σου πω και κάτι;

Ποιος δε θυμάται τον πρώτο του έρωτα; Τον εφηβικό. Αυτόν τον έρωτα που δε μοιάζει με κανέναν άλλο. Δε θα είσαι ποτέ ξανά στο λύκειο, ανέμελος, χωρίς καμία ευθύνη και καμία σκοτούρα στο κεφάλι σου πέρα από το διάβασμα. Είναι αυτή η υπέροχη ηλικία που όλα τα ζεις στο τέρμα. Όλα τα συναισθήματα είναι τόσο έντονα που χαράζονται βαθιά μέσα στην καρδιά σου για πάντα. Γι’ αυτό είναι ανεπανάληπτα και δεν μπορούμε να τα συγκρίνουμε με κανένα συναίσθημα που θα νιώσουμε στο μέλλον.

Κανένας έρωτας δε μοιάζει με εκείνον. Είναι η πρώτη αγάπη. Η παντοτινή, για όσους την ένιωσαν. Αν κάποιος δεν το έχει νιώσει, δε σημαίνει ότι του λείπει κάτι. Ίσως να φαίνεται υπερβολικό σε κάποιους, αλλά έτσι είναι ο έρωτας: υπερβολικός σε όλα του. Μπορεί και να καθορίσει όλη τη μετέπειτα πορεία στις σχέσεις ενός ανθρώπου.

Μια αληθινή ιστορία μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε πώς ένα έφηβο κορίτσι βίωσε τον μεγάλο έρωτα, τον πρώτο μεγάλο έρωτα.

«Όταν τον είδα πρώτη φορά στο σχολείο, δεν πίστευα πως υπάρχει τόση ομορφιά. Καστανόξανθα μαλλιά, λευκό δέρμα και τα πιο ωραία γαλάζια μάτια που έχω δει στη ζωή μου. Και φυσικά το στυλ του αλήτικο. Ο άπιαστος, που όλες τον κοιτούν αλλά εκείνος δε θέλει καμία. Χαμογελαστός και ευγενικός με όλους.

Για καλή μου τύχη, ήμασταν συμμαθητές στο Λύκειο, οπότε ήταν εύκολο να αρχίσουμε να κάνουμε παρέα. Τα μάτια μου έβγαζαν καρδούλες όταν τον κοιτούσα. Πολύ γρήγορα όλοι κατάλαβαν ότι μου άρεσε αυτό το αγόρι, και εκείνος το είχε καταλάβει. Παρόλο που δεχόμουν πειράγματα από τους υπόλοιπους, εκείνος ήταν πολύ διακριτικός. Με πλησίαζε διστακτικά και δέναμε σιγά σιγά.

Κάθε βράδυ τον ονειρευόμουν και έκλαιγα επειδή δεν ήμασταν μαζί. Δεν πίστευα ότι θα μπορούσε να με πληγώσει. Κι όμως, μια μέρα η αυτοπεποίθησή μου και η παιδικότητά μου δέχθηκαν ένα ισχυρό πλήγμα.

Μέσα στο μάθημα επικοινωνούσαμε οι δυο μας με μικρά χαρτάκια. Εκεί αποφάσισε να εκφράσει τα συναισθήματά του. Μου είπε πως του αρέσω, αλλά δεν ξέρει αν είμαι αρκετά όμορφη για εκείνον. Το σοκ που έπαθα δεν το έχω ξεχάσει ακόμα. Πόνεσε τόσο πολύ η εφηβική μου καρδιά, που πίστευα πως όσα κλάματα και να τρέξουν από τα μάτια μου, δε θα το ξεπεράσω ποτέ.

Είχα θυμό μέσα μου. Θυμό για εκείνον. Θυμό για μένα που δεν ήμουν αρκετή. Την επόμενη χρονιά, λόγω της κοινής μας παρέας, ήρθαμε πάλι κοντά. Μιλούσαμε, γελούσαμε και περνούσαμε αρκετό χρόνο μαζί. Η ατάκα του δεν είχε φύγει από το μυαλό μου, όμως το ενδιαφέρον του για μένα φαινόταν ειλικρινές.

Η πρώτη φορά που τα χείλη του άγγιξαν τα δικά μου ήταν μέσα στο μάθημα των θρησκευτικών. Η καρδιά μου ήταν έτοιμη να σπάσει. Ακόμα θυμάμαι τη μυρωδιά του. Φυσικά, ο καθηγητής μας ζήτησε πολύ ευγενικά να βγούμε έξω. Με κράτησε από το χέρι και βγήκαμε. Το πρώτο μας κανονικό φιλί ήταν ανακατεμένο με καπνό από τσιγάρο και τσίχλα με άρωμα κανέλλας.

Έμαθαν όλοι πως επιτέλους ήμασταν μαζί. Τέρμα τα δάκρυα τα βράδια στο μαξιλάρι. Μόνο γλυκά και πονηρά όνειρα, τηλέφωνα και μηνύματα ως το πρωί. 152 μέρες. Περίεργο, ε; Κι όμως, τόσο άντεξε αυτή η σχέση. Εκείνος ήθελε περισσότερα, κι εγώ δεν ήξερα τι είναι αυτά τα περισσότερα.

Κανείς δε μας μιλούσε για το σ3ξ. Δεν ήξερα πώς μπορεί να είναι μια τέτοια εμπειρία. Φοβόμουν. Φοβόμουν ότι δεν ήμουν αρκετή για εκείνον. Και εκείνος με άφησε. Με άφησε ακόμα μια φορά. Πάλι κλάματα και πάλι μια καρδούλα χίλια κομμάτια. Και ένοχος δεν ήταν ούτε εκείνος, ούτε εγώ. Αυτή τη φορά ο ένοχος ήταν το σ3ξ, που δεν ήξερα τι ήταν και που δεν μπορούσα να καταλάβω σε τι μας χρειαζόταν.

Η επόμενη χρονιά μας βρίσκει πάλι στην ίδια τάξη. Η παρέα που είχε χαθεί το καλοκαίρι, από τον χωρισμό μας και μετά, ενώθηκε ξανά. Ο θυμός μέσα μου φούντωνε, όπως και η ανάγκη μου να είμαι κοντά του. Ήθελα να τον βλέπω, να ακούω τη φωνή του, το γέλιο του. Να κοιτάζω τα μάτια του και να μυρίζω το άρωμά του.

Πάντα υπήρχε ένας αισθησιασμός ανάμεσά μας. Σε κάθε κίνηση και σε κάθε μας βλέμμα. Όταν με άγγιξε ξανά, το σώμα μου δεν ξαφνιάστηκε. Οι συνθήκες για να βρεθούμε δημιουργήθηκαν γιατί το ήθελα πολύ. Μια εκδρομή, ένα δωμάτιο και η ατμόσφαιρα να ηλεκτρίζεται όλο και περισσότερο σε κάθε μας άγγιγμα. Στη φαντασία μου ήταν ήδη ο πρώτος μου εραστής, αλλά στην πράξη δεν ήξερα πώς θα είναι.

Όταν μου το πρότεινε, σάστισα. Σκέφτηκα πως αυτή ήταν η μοναδική μας ευκαιρία. Πως δε θα μπορούσα ποτέ ξανά να βρεθώ σ3ξουαλικά μαζί του. Η πράξη αδιάφορη. Τα συναισθήματα παράφορα. Τα δικά μου, γιατί τα δικά του ήταν ανύπαρκτα. Τελείωσε το σχολείο και χαθήκαμε.

Μετά από μερικά χρόνια, μου είπε, μεταξύ σοβαρού και αστείου, πως θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε στη θέση μου. Για εκείνον θα ήταν το ίδιο.

Τι με έμαθε όλο αυτό; Να αντιμετωπίζω το σ3ξ μόνο σαν πράξη και να το διαχωρίζω από το συναίσθημα. Δε με νοιάζει τι ήμουν για αυτόν, με νοιάζει τι ήταν και τι είναι αυτός για μένα.»

Και να σου πω και κάτι; Την αγάπη τη νιώθεις για σένα. Αγάπα πρώτα εσένα και χάρισε τον εαυτό σου όπου νιώθεις ότι αξίζει. Ο πρώτος έρωτας θα είναι πάντα σε μια γωνίτσα στην καρδιά σου.