Γράφει η Ρ.
Είναι τόσο ωραίο να ταξιδεύεις, τόσο ωραίο να μένεις σε διαφορετικά μέρη, για δουλειά, για σπουδές για οτιδήποτε. Βλέπεις καινούρια πράγματα γνωρίζεις σημαντικούς ανθρώπους, το καθετί κι η κάθε καινούργια γνωριμία έχει να σου προσφέρει κάτι, κάτι μοναδικό.
Περνάνε, έτσι, οι μέρες σου, οι μήνες και τα χρόνια σου και νιώθεις ευτυχισμένος, γεμάτος εμπειρίες. Είσαι, όμως, στα αλήθεια; Είσαι πραγματικά ευτυχισμένος; Τότε είναι που αρχίζουν τα δύσκολα, όταν αναρωτιέσαι πού ανήκεις κι όταν είσαι χωρισμένος στα δύο ή στα τρία ή σε όσα ακόμη μέρη θες και δεν μπορείς να αποφασίσεις πού πρέπει να μείνεις, από πού πρέπει να φύγεις και πού είναι η καρδιά σου, πού το μυαλό σου και πού η ζωή σου.
Όταν ξαφνικά οι άνθρωποι της ζωής σου είναι διασκορπισμένοι, οι ευκαιρίες εργασίας είναι κι αυτές το ίδιο κι αυτό που ονομάζεις «σπίτι» σου είναι στο κενό. Ψάχνεις να βρεις τη σταθερότητά σου και βρίσκεις σημάδια της μόνο κι αυτά σου φωνάζουν «εδώ έλα», όμως, εσύ ξέρεις ότι αν πας κάτι άλλο θα χάσεις.
Μετά σκέφτεσαι ότι πάντα έτσι είναι, κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις, ποτέ δεν τα ‘χεις όλα, ποτέ δεν τα χάνεις όλα. Τους ανθρώπους, όμως, πώς να τους βάλεις σε κουτάκια λογικής; Τους θέλεις κοντά σου και θες και τη ζωή που έχεις μαζί τους, γιατί η ζωή είναι μικρή και δεν αντέχεις να χάνεις στιγμές πολύτιμες. Και τότε πάλι η απόσταση, πάντα αυτή η απόσταση! Δεν είναι τα χιλιόμετρα ούτε ο χρόνος, είναι η κοινή ζωή που χάνεις με κάποιους κι η κοινή καθημερινότητα με τους δικούς σου κάποιους, με αυτούς που εσύ επέλεξες και σε επέλεξαν.
Και τότε ξεκινάει η κοινή ζωή με τους άλλους που και πάλι σε ευχαριστεί, αλλά ένα μέρος σου είναι αλλού κι αυτό σε πονάει και δε σ’ αφήνει να αφεθείς ποτέ ολοκληρωτικά, να νιώσεις πως ανήκεις κάπου, γιατί αυτό του «κάπου» σου δεν είναι μόνο ένα, είναι όπου υπάρχουν άνθρωποι που αγαπάς.
Δευτερόλεπτα, ώρες και στιγμές, τοπία, αναμνήσεις από φώτα και μυρωδιές είναι συνέχεια στο μυαλό σου. Και τελικά όσο κι αν σε βασανίζει αυτό, ίσως κατά βάθος είσαι τυχερός γιατί ο κόσμος σου είναι ένα ταξίδι πραγματικό αλλά κι ένα ταξίδι συναισθημάτων.
Αλλιώς, τι νόημα θα είχε;
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
