Γράφει η Όλγα.
Και ξαφνικά, μπουμ! Γίνεται η έκρηξη μέσα στο κεφάλι σου και ταρακουνιέσαι ολόκληρος. Σαν να ξυπνάς από λήθαργο. Τρέχεις στο μπάνιο και κοιτιέσαι στον καθρέφτη «ποιος είναι αυτός, διάολε;».
Εσύ είσαι. Εσύ που κατάντησες κάποιος άλλος για χάρη άλλων. Έβαλες στην άκρη τις επιθυμίες σου, τα όριά σου κι όλα εκείνα που σε χαρακτηρίζουν ως άνθρωπο. Έγινες κάποιος άλλος για να ευχαριστήσεις ανθρώπους που δε σου έστειλαν ούτε καν ένα μήνυμα για να ευχηθούν καλή χρονιά. Άξιζε; Φυσικά κι όχι, αλλά μη μετανιώσεις. Το ήθελες, το γούσταρες, το έκανες. Τέλος! Πάμε παρακάτω τώρα.
Δε σ’ αρέσει αυτό που έγινες, είναι στο χέρι σου όμως να το αλλάξεις. Σήκω, άνοιξε τα παράθυρα να μπει καθαρός αέρας, βάλε τέρμα τη μουσική που γουστάρεις, μαγείρεψε το αγαπημένο σου φαγητό, πήγαινε καμιά βόλτα στα αγαπημένα σου μαγαζιά, συνάντησε φίλους που έχεις ξεχάσει, αγόρασε κάτι που ήθελες τόσο καιρό.
Μπες στο αμάξι με προορισμό μια παραλία, αφού τόσο σου ‘χει λείψει η θάλασσα. Γύρνα σπίτι ό,τι ώρα θελήσεις. Ντύσου, ετοιμάσου και βγες. Πιες, φλέρταρε και χόρεψε σαν να μη σε βλέπει κανείς. Γέλα με την ψυχή σου. Τα ξημερώματα πάρε στο χέρι τα παπούτσια σου και φάε βρόμικο στην αγαπημένη σου καντίνα.
Στο τέλος γύρνα σπίτι σου συντροφιά με τον εαυτό σου, πέταξε τα ρούχα στο πάτωμα κι απλώσου στο κρεβάτι σου όσο θες. Το πρωί που θα ξυπνήσεις θυμήσου ότι η ζωή είναι στιγμές κι εσύ χθες είχες πολλές και πέρασες υπέροχα. Στο διάολο ό,τι σε χαλάει, ό,τι σου μαυρίζει τις νύχτες και τις μέρες.
Το μήνυμα που περίμενες θα έρθει κάποια στιγμή, αλλά μην μπεις καν στον κόπο να το ανοίξεις. Δεν έχει να σου πει κάτι διαφορετικό, πόσο μάλλον να σου δώσει! Δύσκολο είναι, το ξέρω. Γιατί θα σου λείψει αυτό που νόμιζες ότι είχες. Νόμιζες, όμως, τίποτα δεν είχατε. Τι να τους κάνεις τους ανθρώπους που σε θυμούνται μόνο όταν δεν έχουν τι να κάνουν! Δε σε χρειάζονται, δεν τους χρειάζεσαι κι εσύ.
Ζήσε την κάθε σου μέρα από ‘δω και πέρα μόνο για σένα. Ταξίδεψε, γνώρισε ανθρώπους και μέρη. Μάθε να σε αγαπάς. Δεν έχεις ανάγκη από άλλους προσωρινούς ανθρώπους. Φτάνει! Άσ’ τους να πάνε στο καλό και κοίτα εσύ να είσαι καλά. Γιατί μπορείς να είσαι καλά και χωρίς αυτούς, πίστεψέ με!
Το είπε κι ο μεγάλος εξάλλου «μια ανάσα η ζωή μας, μα προλαβαίνουμε». Προλαβαίνεις, λοιπόν! Μη μαζέψεις τα κομμάτια σου, χάρισέ τους τα! Αφού δεν κατάφεραν να σε κρατήσουν ολόκληρο, άφησέ τους λίγα κομμάτια απ’ τον εαυτό σου να σε θυμούνται. Φτιάξε καινούργια. Κι όταν έρθει ο κατάλληλος δε θα αφήσει ούτε μια φλούδα να σου φύγει.
Ζήσε, λοιπόν, χωρίς αυτούς στη ζωή σου. Θα είναι πολύ καλύτερα -στο υπόσχομαι!
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
