Γράφει η Βάσια Τσιουμάρη.
Λένε ότι όταν αγαπάς κάποιον θέλεις να είναι ευτυχισμένος, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα είναι με κάποιον άλλον. Όμως για έμενα δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Δε θέλω να είσαι ευτυχισμένος μακριά μου, όπως κι εγώ δεν μπόρεσα να είμαι ευτυχισμένη διπλά σου.
Όχι, δεν είναι εκδίκηση, είναι ανάγκη, ανάγκη να νιώσεις όσα ένιωθα εγώ τόσο καιρό. Θέλω να σου λείπω όπως μου έλειπες εσύ, θέλω να περιμένεις πάνω απ’ το κινητό σου μήπως και σου στείλω μήνυμα, όπως έτρεμε κι έμενα η κάρδια μου όταν άκουγα τον ήχο του κινητού μου, περιμένοντας κάθε φορά να είσαι εσύ, αγνοώντας όλα τα αλλά.
Θέλω τα βράδια που ξαπλώνεις διπλά της να αναρωτιέσαι πώς θα ήταν αν ήμουν εγώ στη θέση της, να αρνείσαι κάθε μορφή της και να ζητάς τη δική μου. Θέλω όταν ακούς το όνομά μου να με σκέφτεσαι και να κάνεις τη σκέψη σου εικόνα, όπως έκανα εγώ κάθε φορά που το άκουγα και χανόμουν. Θέλω να νομίζεις πως με βλέπεις παντού σε κάθε κοπέλα που μπορεί να σου θυμίζει κάτι από έμενα, ξέροντας πως αποκλείεται να βρίσκομαι εκεί.
Ξέρεις πώς είναι να νομίζω ότι είσαι κάπου διπλά μου, επειδή άκουσα τη φωνή σου κι αυτομάτως να γυρνώ να σε ψάχνω, αλλά να μην είσαι πουθενά; Να φαντάζομαι ότι σε βλέπω παντού κι οι παλμοί μου ξαφνικά να ανεβαίνουν, η καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή, η καημένη, αφού μόνο αυτό έχει μάθει να κάνει όταν σε βλέπει.
Θέλω να νιώθεις τύψεις για όλα τα δάκρυα που έχω ρίξει για εσένα κι όλο τον πόνο που έβλεπες στα μάτια μου καθώς τον μετέτρεπα σε γέλιο για να μη με καταλάβει κάνεις. Θέλω να μετανιώνεις για όλα αυτά που ενώ ήθελες να μου πεις, δεν είχες το θάρρος ποτέ σου να το κάνεις. Για όλες τις φορές που δεν ήσουν ξεκάθαρος και το μόνο που είχες μάθει να λες είναι «δεν ξέρω τι θέλω». Θέλω τα βράδια να με φέρνεις στη σκέψη σου και να με καληνυχτίζεις όπως έκανα κι εγώ -κι ακόμα το κάνω μερικές φορές όταν μου λείπεις.
Δεν είναι μίσος, αλήθεια, δε σε μισώ. Ποτέ μου δε σε μίσησα, πώς άλλωστε να το κάνω, βλέπεις, το μυαλό μερικές φορές δεν μπορεί να διατάξει την καρδιά και να ελέγξει τα συναισθήματα. Είναι επιθυμία να καταλάβεις όλα όσα ένιωσα για εσένα, όλες εκείνες τι φορές που με κοιτούσες και προσπαθούσες να καταλάβεις τι έχω και τι σκέφτομαι.
Εσένα, εσύ ήσουν η σκέψη μου, εσύ ήσουν αυτό το «τι έχω», που ρε γαμώτο, δεν μπόρεσα ποτέ να σε έχω όπως ήθελα. Θέλω… Θέλω να σβηστείς για πάντα απ’ το μυαλό μου παίρνοντας μαζί σου όλο αυτόν το χείμαρρο ανεξέλεγκτων συναισθημάτων μου για εσένα.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
