«Για πίχι ιρακέμα». Ήθελα καιρό να γράψω γι’ αυτή τη μικρή προτασούλα που με συγκλόνισε όταν την πρωτοδιάβασα. Δε σημαίνει τίποτα άλλο πέρα από «σ’ αγαπώ», μεταφρασμένο στη γλώσσα των Ινδιάνων Γιανομάμι του Αμαζονίου ως «το είναι σου με έχει μολύνει». Απόλυτο, κατακτητικό, ολοκληρωτικά ερωτικό. Η ασθένεια μου, εσύ. Μέσα από σένα εγώ γεμίζω από την ύπαρξή σου. Θέλω να αφήνομαι σε σένα συνειδητά. Η «μόλυνση» αυτή να ‘ναι το μεγαλύτερο «σ’ αγαπώ». Η έμπρακτη απόδειξη της αγάπης μου.
Το «σ’ αγαπώ» δε ζητάει απάντηση. Δε ρωτάς ποτέ «εσύ;». Αγαπάς, ευχαριστείς, συγχωρείς και οδηγείσαι στην ολοκλήρωση. Αγαπώ εμένα για να μάθω να αγαπώ και σένα. Μπορεί να μη σ’ αγαπάω από επιλογή, αλλά από ανάγκη. Νομίζω πως θα σ’ αγαπούσα ακόμη κι αν δεν υπήρχες. Θα έψαχνα να σε βρω, θα σε είχα εφεύρει. Και ανάμεσα σε τόσους, θα σε ξεχώριζα. Θα σε έπλαθα, θα σε ζωγράφιζα και θα σε έκανα στίχο και μουσική. Τραγούδι. Και αυτό το σ’ αγαπώ δεν μπορεί να μου το κλέψει κανείς. Το θωράκισα με την αγάπη μου για σένα. Στοίχειωσε τα όνειρά μου. Δεν είσαι εσύ ο τυχερός της αγάπης μου, μάτια μου. Εγώ είμαι η τυχερή. Εγώ που μπορώ να αισθάνομαι, να αφουγκράζομαι, να έχω ενεργοποιήσει όλες τις αισθήσεις μου για σένα. Δε θέλω να σ’ αλλάξω. Δε θέλω να γίνεις κάτι άλλο. Δεν πιστεύω καν στους συμβιβασμούς και στις υποχωρήσεις.
Δεν ξέρω πώς αγαπάνε οι άλλοι. Ξέρω πώς αγαπάω εγώ. Ξέρω πως χρωματίζω τις μέρες μου και στολίζω με όνειρα τις νύχτες μου. Ξέρω πως παύω να έχω εγωισμό και περηφάνια. Γιατί στην αγάπη δε χωράνε μικρά συναισθήματα. Θες να προσφέρεις. Δε θες να μετράς, αλλά να χαρίζεις. Να κάνεις στην άκρη την αξιοπρέπειά σου, να καταθέτεις και να νιώθεις δέος και τρόμο. Χωρίς μέτρο και όριο.
Δε με νοιάζει να θυμάμαι το όνομά σου. Για μένα θα είσαι πάντα ο Ένας. Εκείνος ο μοναδικός που όμοιός του δε θα υπάρξει. Και ίσως να είσαι μια φαντασίωση. Και ίσως να μην υπάρχεις και να χρειαστεί να σε ψάξω. Αλλά αυτό θα είναι και το νόημα της αγάπης μου. Να σε αναζητήσω, να αλλάξω τις ρότες μου για να σε ανακαλύψω. Και να αποκτήσω δύναμη, να παλέψω για να σε κερδίσω. Και δεν ξέρω και αν σε κερδίσω. Ίσως τελικά να μην καταφέρω να το κάνω ποτέ, αλλά θα έχω δοκιμάσει τις δικές μου δυνάμεις. Μέσα από σένα θα γίνω εγώ καλύτερη. Θα είμαι μια άρρωστη που μπορεί να ιαθεί. Και με αυτές τις αντιθέσεις μου, θα πορευτώ.
Ο καθένας μας έχει ένα δικό του μοναδικό τρόπο να αγαπάει. Και είναι μοναδικός στον κόσμο και είναι η μόνη του αποκλειστικότητα. Και αυτός είναι ο δικός μου τρόπος. Να σκέφτομαι, να γράφω και να σου αφιερώνω το σ’ αγαπώ μου ως «Για πίχι ιρακέμα».
