Ήταν έρωτας με τη πρώτη ματιά. Μπήκες σαν σίφουνας στην ήρεμη και όμορφα τακτοποιημένη ζωή μου και τάραξες τα νερά. Τι τάραξες τα νερά, τσουνάμι ολόκληρο σήκωσες!
Έχω τώρα μπροστά μου, σαν να ήταν χθες, τη πρώτη στιγμή που σε αντίκρισα, τα πρώτα λόγια που ανταλλάξαμε. Ήμουν σκυμμένη στα έγγραφά μου, όταν άνοιξε με ορμή η πόρτα του γραφείου μου και μπήκες μέσα. Η παρουσία σου γέμισε όλο τον χώρο. Στο απορημένο μου βλέμμα απάντησες ότι ψάχνεις τον συνάδελφο μου και ρώτησες αν μπήκες σε λάθος γραφείο. Σου απάντησα ότι είσαι στο σωστό γραφείο, αλλά αυτός που ψάχνεις λείπει με άδεια. Σε ρώτησα αν μπορώ να σ’ εξυπηρετήσω εγώ σε κάτι. Μου απάντησες ένα «δεν πειράζει, θα ξαναπεράσω». Αυτό το ύφος, το cool και το απόμακρο, σ’ έκανε ακόμα πιο γοητευτικό.
Το επόμενο διάστημα είχα την ευκαιρία μου να σε γνωρίσω καλύτερα και διαπίστωσα ότι δεν είσαι απρόσιτος, όπως νόμιζα αρχικά. Δεν σε είχα ερμηνεύσει σωστά στη πρώτη μας συνάντηση. Ήσουν συνεσταλμένος κι ελαφρώς ντροπαλός. Κάτι που σ’ έκανε αδιανόητα σέξι. Κι ήσουν ήδη πάρα πολύ ερωτικός.
Όσοι και όσες σε είδαν να μπαίνεις στο γραφείο μου, εκείνη τη πρώτη μέρα, με ρώτησαν ποιος ήταν αυτός ο ψηλός θεός, ο ήλιος ο καλοκαιρινός. Δεν ήξερα αλλά ήθελα πολύ να μάθω. Ούτε όνομα δεν είχες αφήσει για να πω στο συνάδελφο ποιος τον ζήτησε.
Ήρθες πράγματι ξανά, μας σύστησε ο συνάδελφος κι έμαθα ότι θα συνεργαζόμασταν σε ένα κοινό πρότζεκτ. Μου έριχνες κάτι ματιές, αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω αν ήταν από ενδιαφέρον ή από απλή ευγένεια για να μη μένω αμέτοχη στη συζήτηση σας. Ήσουν ξεκάθαρα πιο άνετος αυτή τη φορά, ίσως επειδή ήταν εκεί ο κοινός μας γνωστός που έσπασε τον πάγο.
Το επόμενο διάστημα, άρχισα να σε βλέπω συχνά-πυκνά, αφού οι εταιρείες μας έπρεπε να συνεργαστούν από κοινού για το συγκεκριμένο πρότζεκτ. Στα διαλείμματα που κάναμε από τη δουλειά, αρχίσαμε να γνωριζόμαστε με χαζοκουβεντούλες της καθημερινότητας, που είχαν και μία εσάνς υποβόσκοντος φλερτ. Δεν ήμουν σίγουρη όμως. Σκεφτόμουν ότι μπορεί να οργίαζε απλά η φαντασία μου. Το θέμα είναι ότι είχα αρχίσει να σε σκέφτομαι και σε ώρες εκτός δουλειάς.
Είχε αρχίσει να βραδιάζει και μετά από ώρες δουλειάς και ανταλλαγής mail, σχετικών με τη δουλειά πάντα, ήρθες στο γραφείο και με ρώτησες αν θα ήθελα να πεταχτούμε μέχρι τη πλατεία για παγωτό. Να ξελαμπικάρουμε και να κατεβάσουμε καινούριες ιδέες για το πρότζεκτ που δουλεύαμε.
Ήταν μη αναμενόμενη αυτή η πρόταση σου, όπως και μη αναμενόμενη η παρουσία σου στη ζωή μου. Και ακόμα δεν μου περνούσε καν από το μυαλό το πόσο σημαντικός και απαραίτητος θα γινόσουν στη ζωή μου. Δεν ήξερα ότι θα σε αγαπούσα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή απλά μου άρεσε η συνεργασία μας, αλλά αν ήθελα να είμαι κι ειλικρινής, κάθε φορά που έβλεπα στην οθόνη του υπολογιστή μου το «you ‘ve got mail» ένιωθα να πετάνε πεταλούδες στο στομάχι μου, οι οποίες κάνανε αεροπλανικά, όταν ερχόμασταν face to face.
Θυμάμαι ότι δίστασα να σου απαντήσω, αν και γνώριζα πριν ολοκληρώσεις τη πρότασή σου ότι η απάντηση μου θα ήταν θετική. Ποιος θα μπορούσε να σου αρνηθεί και να σου αντισταθεί για το οτιδήποτε άλλωστε. Και το πιο ελκυστικό πάνω σου ήταν ότι δεν το ήξερες. Δεν είχες αντιληφθεί τι δύναμη ασκούσες πάνω στους ανθρώπους.
Πήγαμε και πήραμε από ένα παγωτό μηχανής, σοκολάτα εγώ και βανίλια εσύ. Πρότεινες να το φάμε σ’ ένα παγκάκι στην πλατεία. Τρώγαμε το παγωτό μας κι ευτυχώς που καθόμασταν γιατί τα πόδια μου τρέμανε.
Υποσυνείδητα ήξερα ότι κάτι θα συμβεί κι ένιωθα την παρόρμηση να σηκωθώ και να φύγω τρέχοντας, σαν να ‘θελα ν’ αποφύγω έναν κίνδυνο. Απ’ την άλλη, όμως, καμία δύναμη του κόσμου δε θα ήταν αρκετή για να με κάνει να κουνηθώ από ‘κει που ήμουν. Δίπλα σου, σε μια πολυσύχναστη πλατεία, ανάμεσα σε μικροπωλητές που διαλαλούσαν τη πραμάτεια τους, κόσμο να περπατά βιαστικά κι εμείς σιωπηλοί, ν’ απολαμβάνουμε τα παγωτά μας.
Κάποια στιγμή, λίγο πριν τελειώσουμε το παγωτό μας, ξαφνικά, έσκυψες και μου έδωσες ένα απαλό, δροσερό, γευστικό φιλί. Ανακατεύτηκε η βανίλια με τη σοκολάτα και δημιουργήθηκε μια αίσθηση μοναδική. Ο χρόνος σταμάτησε σ’ εκείνο το φιλί. Κι άλλα σαράντα χρόνια να περάσουν, ό,τι κι αν έχει γίνει ανάμεσα μας, αυτό το κινηματογραφικό σκηνικό με το πρώτο μας φιλί, θα το έχω πάντα στη μνήμη μου, στη γεύση μου, σαν να ήταν χθες.
Επιμέλεια κειμένου: Ελευθερία Παπασάββα.
