Τώρα θα φιλάς άλλα χείλη. Δεν το ξέρω, αλλά το υποθέτω. Πάει καιρός που σου ‘πα να το λήξουμε, να τραβήξουμε δρόμους χωριστούς. Έβλεπα πως δεν τραβούσε, ένιωθα πως δεν ήσουν εσύ για μένα κι εγώ για σένα, πως μαζί δεν κάναμε το ιδανικό ντουέτο στη ζωή. Μάλλον θα ‘χεις προχωρήσει, σ’ άλλη αγκαλιά θα βρίσκεσαι τούτη την ώρα.
Χάδια από σένα δε μού ‘λειψαν μήτε γλυκόλογα και τρυφερές στιγμές. Μα τα φιλιά σου τα πεθύμησα, να ξέρεις. Μου άρεσε η γεύση που ‘χαν τα χείλη σου, ο τρόπος που δάγκωνες απαλά το κάτω χείλος μου την ώρα που με φιλούσες. Μου άρεσε η διάρκεια, αφού δεν ήταν ξενέρωτα και πεταχτά, αλλά ζεστά και καθένα απ’ αυτά κρατούσε όλο και παραπάνω. Και τα φιλιά σου στο μάγουλο την ώρα που κοιμόμουν μ’ άρεσαν. Τα καταλάβαινα, να ξέρεις, κι ας έκανα πως κοιμόμουν κι ας μην κουνιόμουν καθόλου για να νομίζεις πως δε με ξυπνάν, πως δεν τα νιώθω και να μου δίνεις όσα εσύ θες. Κι εκείνα στο μέτωπο πριν κλείσεις την πόρτα και μου πεις -έστω και προσωρινό- αντίο.
Οι διαφωνίες μας πολλές, αταίριαστους θα μας έλεγες. Και δε μετανιώνω λεπτό που το λήξαμε, να ξέρεις. Κι άλλο να το κρατούσαμε, πάλι μέλλον δε θα ‘χαμε. Μα τα χείλη μου σαν εσένα δεν τα φίλησε ποτέ κανένας άλλος. Είχε μια μαγεία η δική μας ένωση, πιο δυνατή κι απ’ όλες τις στιγμές μας στο κρεβάτι. Ήταν λες και με κάποιο μαγικό τρόπο εκείνη τη στιγμή επικοινωνούσαμε, πως η δική μας χημεία είχε βρει αυτό τον ιδιαίτερο τρόπο να εκφράζεται.
Έχει περάσει πια καιρός απ’ τη φορά που δώσαμε το τελευταίο μας φιλί. Μα αυτό και το πρώτο μας, με βεβαιότητα θα πω πως τα θυμάμαι ξέχωρα απ’ τα άλλα. Στο τέλος, λίγο πριν σου πω πως ήρθε η ώρα να το λήξουμε είχα τους αισθητήρες μου ανοιχτούς, να μη χάσω τίποτα απ’ τη δική σου μυρωδιά, τη γεύση, την ένταση ή τη διάρκεια. Και κατάφερα να τα αποτυπώσω όλα. Στο πρώτο μας φιλί, δεν περίμενα το συναίσθημα που ένιωσα, ήταν για μένα πρωτόγνωρο κι ομολογώ πως εντυπωσιάστηκα. Έκανα ώρα να συνέλθω απ’ τη μαγεία της ένωσης των χειλιών μας.
Τώρα λοιπόν μάλλον θα φιλάς άλλα χείλη. Και πολύ καλά θα κάνεις, δεν το λέω με νοσταλγία ή παράπονο. Έκανα τις επιλογές μου, εσύ τις δικές σου, δεν κοιτάμε πίσω και συνεχίζουμε τις ζωές μας. Μια απορία μόνο θα ‘χω και χωρίς να νιώσω ίχνος ζήλιας σαν ακούσω την ειλικρινή απάντηση, θα ‘θελα πολύ να ‘χα την ευκαιρία να σε ρωτήσω ξεκάθαρα. Κάθε σου επόμενο φιλί ήταν όμοιο με τα δικά μας; Θέλω να ξέρω αν απλώς φταίει ο τρόπος που φιλάς, αν κατά κάποιο τρόπο έχεις μεγάλο ταλέντο στα χείλη ή αν η δική μας ένωση ήταν μοναδική. Όχι πως θα μου προσφέρει κάτι αυτή η πληροφορία, αλλά ήθελα να ‘ξερα αν τα δικά μας χείλη έκαναν το τέλειο maching ή αν τα δικά σου ήταν απλώς ξεχωριστά.
Να ξέρεις πως χαίρομαι για σένα αν έχεις όντως προχωρήσει. Δεν το ξέρω, υποθέσεις μόνο κάνω. Ήθελα απλώς να σου πω πως τα δικά μας τα φιλιά μού χουν μείνει αξέχαστα.
