Γράφει η Γιώτα.
Με βλέπεις να αγκομαχώ, έτσι δεν είναι; Νομίζεις πως θέλω να σε κάνω να με αγαπήσεις, να σ’ αλλάξω και να με δεις αλλιώς; Παραμένεις κρυμμένος και καχύποπτος σε μια γωνίτσα απορώντας για το πού το πάω, γιατί κάνω ό,τι κάνω, γιατί μένω και τι ζητάω. Ή μάλλον πώς γίνεται να μένω τη στιγμή που όλα στη ζωή σου είναι ακατάλληλα για μένα.
Ναι, ξέρω ότι έχεις μια ζωή τακτοποιημένη και γεμάτη υποθετικά, ισχυρίζεσαι ότι θες να περάσεις καλά χωρίς δεσμεύσεις, μα γιατί βάζεις με το μυαλό σου τέτοιες σκέψεις; Επειδή δηλαδή είμαι λιγάκι πιο ρομαντική και συναισθηματική παραπάνω; Σου κάνω για ονειροπόλα κι άτομο που πετάει στα σύννεφα; Αν σου κάνω, τότε έχεις πέσει διάνα, σε συγχαίρω. Αλλά δεν είμαι μόνο έτσι.
Να σου πω λοιπόν δυο λόγια για μένα, γιατί μ’ έχεις παρεξηγήσει. Δεν είμαι το κορίτσι που «κολλάει». Είμαι η γυναίκα που ερωτεύεται. Έχει διαφορά.
Το κοριτσάκι θα αλλάξει χίλια δυο χρώματα όταν σε δει, ενώ εγώ έχω το θράσος να σε καρφώνω μέσα στα μάτια δείχνοντάς σου πόσο σε γουστάρω. Το κορίτσι θα παίξει με μηνύματα, τραγουδάκια και τούφες από μαλλιά για να σου δείξει ότι σε θέλει. Εγώ τολμώ και στο λέω ευθέως. Πού είναι το κακό; Σε διεκδικώ δίχως να αμφιβάλλω λεπτό για ό,τι κάνω. Θα με αγγίξεις και δε θα κρύψω τη νευρικότητά μου, δε θα το παίξω υπεράνω, θα τρώω τα μούτρα μου μαζί σου και θα μ’ αρέσει.
Είμαι λοιπόν η γυναίκα που ντόμπρα και σταράτα σου ξεκαθαρίζω τη θέση μου. Νιώθω πράγματα, αλλά αυτό δε με κάνει αδύναμη, ώστε να τρέξω να βρω τρύπα να κρυφτώ ή να κάτσω μόνη μου και να τρώω τα λυσσακά μου από φόβο μήπως εκτεθώ συναισθηματικά και πληγωθώ.
Αντιθέτως, νιώθω δυνατή και πιο συγκεκριμένα, είμαι έτοιμη να πληγωθώ. Βγαίνω λοιπόν έξω στο φως, στέκομαι απέναντι σου τετ α τετ και σου εκστομίζω χωρίς φόβο και με πάθος, όσα δεν αντέχουν τα αυτιά σου ν’ ακούσουν.
Αναρωτιέσαι τι στο διάολο συμβαίνει με μένα. Πώς είναι δυνατόν να μπαίνω έτσι με χίλια. Και κάπου εκεί ασφυκτιάς, νιώθεις ότι το κάνω για να σε καταφέρω, να σε κάνω να ρίξεις τις άμυνές σου και να σε εκθέσω. Κι αρχίζεις τότε να χώνεσαι βαθύτερα στη σκοτεινή σπηλιά σου, καθήμενος να απορείς τι πράμα είναι τούτο πάλι που σε βρήκε και να έρχεσαι αντιμέτωπος με τις φοβίες σου, για το τι σκοπό έχω και πού αποβλέπω, τι ζητάω να πετύχω και γιατί μου το επιτρέπεις. Είναι σαν να διαβάζω μια-μια τις σκέψεις σου, σαν να μου τις έχεις γράψει σε χαρτί. Και σου απαντώ.
Είμαι εκείνο το περίεργο κράμα ανθρώπου που είναι γεμάτο αντιθέσεις. Είμαι ντροπαλή, αλλά μέχρι να ερωτευτώ. Οπισθοχωρώ, αλλά είναι μέχρι να μου βάλεις δύσκολα. Δοκιμάζω όσα φοβάμαι, γιατί μου αρέσει να κυριαρχώ πάνω σε κάθε μου φόβο και να νιώθω δυνατή. Και δυνατή είμαι όταν με πάθος κάνω αυτό που θέλω. Η θέλησή μου υπερνικάει κάθε εμπόδιο. Βασικά, βάλε μου εμπόδια και με έχεις.
Στην περίπτωσή σου λοιπόν, δε με πτοεί τίποτα και κανένας. Ούτε εσύ ο ίδιος. Αν με ρωτάς τι σκοπό έχω θα σου πω πως θέλω να ζήσω την ιστορία μας. Δεν έχω σκοπό να την κάνω ντε και καλά να έχει ένα αίσιο τέλος, αλλά να τη ζήσω ως το μεδούλι.
Δεν προσπαθώ να σε κατακτήσω έχοντάς σε στο νου μου σαν ενα κάστρο που θέλω να μπω και να σε λεηλατήσω. Έχω σκοπό να μπω για να βάλω τραγουδια, να φυτεύω λουλούδια και να κάνω πρόσωπα, τα δικά μας πρόσωπα, να γελούν.
Δεν προσπαθώ να αποδείξω τίποτα. Σου φανερώνομαι όπως είμαι, με τον κίνδυνο να πληγωθώ, αλλά η διαφορά μας είναι ότι εμένα δε με πειράζει. Αφήνω αυτό που με τρώει να με κάψει. Αφήνω όσα νιώθω να με καταστρέψουν. Ποιος σου είπε ότι θέλω να πατάω σε ασφαλή νερά; Αναζητώ την πρόκληση, το βυθό και το απίστευτο.
Αν είμαι ονειροπόλα, είναι γιατί παρ’ ότι γνωρίζω ακριβώς τους κινδύνους, είμαι έτοιμη να τους γευτώ. Είναι επιλογή μου και υποχρέωσή μου να ονειρεύομαι. Δουλεύω στο να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα. Κι ας κυνηγάω το άφταστο κι ας πονέσω. Δεν ξέρεις τι γλύκα ειναι να γεύεσαι τον έρωτα με μια δόση κινδύνου μέσα!
Είμαι λοιπόν το πιο ριψοκίνδυνο άτομο που έχεις γνωρίσει ποτέ σου. Βγαίνω με το αληθινό μου πρόσωπο, χωρίς καμιά μάσκα. Βγάλε κι εσύ τη δικιά σου. Ό,τι κι αν κρύβεις από κάτω, είμαι εδώ για να το αγαπήσω μέχρι τέλους.
