Χρησιμοποιώντας το χθες καταδικάζουμε το τώρα

Όλοι έχουμε κομμάτια μας συνδεδεμένα με το χθες. Το πρόβλημα είναι ότι κάποια άτομα δεν μπορούν να δεχτούν ότι το παρελθόν ανήκει εκεί ακριβώς, στο παρελθόν. Το να χρησιμοποιεί κάποιος κάτι που έζησες κι είπες πάλαι ποτέ για να κρίνει τη ζωή που έχεις σήμερα δεν είναι σπάνιο φαινόμενο. Ο κόσμος έχει μάθει να χρησιμοποιεί γεγονότα του παρελθόντος για να ακυρώσει τη συμπεριφορά που έχεις σήμερα. Ίσως να είναι δύσκολο να μπορέσουμε να κατανοήσουμε ότι οι άνθρωποι που κάποτε ήμασταν αφορούσαν άλλα άτομα και διαφορετικές συνθήκες κι αναπόφευτκα δεν υπάρχουν πια ακριβώς το ίδιο.

Είναι εύκολο να σε διαβάσει κάποιος με βάση αυτά που ήδη ξέρει ή νομίζει πως ξέρει παρά να προσπαθήσει να σε μάθει όπως είσαι τώρα. Βλέπεις, όσο μεγαλώνουμε ωριμάζουμε κι αλλάζουμε αντιλήψεις, ωστόσο γινόμαστε και πιο πολύπλοκοι. Δεν είσαι αυτός που ήσουν χθες αλλά ούτε κι αυτός που θα είσαι αύριο. Εννοείτε ότι το παρελθόν σου είναι μέρος της ζωής σου αλλά δεν καθορίζει ό, τι ζεις σήμερα ούτε και το μέλλον σου- κατ’ αποκλειστικότητα. Αντιθέτως, μπορεί να διαμόρφωσε το χαρακτήρα σου και να σε βοήθησε να χτίσεις τα πιστεύω που έχεις σήμερα κι ενώ μπορεί να κρατάει κάποιο ρόλο στις επιλογές σου σήμερα, δεν έχει καθοριστικό ρόλο στις πράξεις σου.

Κι όταν κι αν έρθεις  ξανά αντιμέτωπος με το ίδιο περιστατικό, δε σημαίνει ότι θα το αντιμετωπίσεις με τον ίδιο τρόπο. Το πρόβλημα είναι πως τα άτομα που σε κρίνουν με βάση το παρελθόν σου περιμένουν ακριβώς αυτό, να χειριστείς με τον ίδιο τρόπο την κατάσταση. Το παρελθόν δεν μπορεί να αλλάξει αλλά αυτό δε δίνει το δικαίωμα σε κανένα να το χρησιμοποιεί για να στοιχειώνει το παρόν σου. Σίγουρα όλα όσα επέλεξες να κάνεις ή σου έτυχε να ζήσεις, είναι η παρακαταθήκη σου. Δεν πρέπει να σε στοιχειώνει αλλά να σε μορφώνει, να σου δίνει μαθήματα ζωής ως προς το πώς να αποκτήσεις ένα βαθύτερο επίπεδο αυτογνωσίας, να πάρεις ορθότερες αποφάσεις. Το ότι δεν άγγιξες το τέλειο, άλλωστε κανείς δεν το φτάνει, δεν πρέπει να δίνει το δικαίωμα να είσαι διαρκώς υπόλογος για τις πράξεις σου, ειδικά του παρελθόντος, αλλά να είναι πόλος έλξης για να προσπαθήσεις να γίνεις καλύτερος. Κι αυτό είναι μια αξία που αν όλοι μας υιοθετούσαμε, θα γεμίζαμε με περισσότερους ήρεμους ψυχολογικά μα και συνάμα τολμηρούς ανθρώπους κι η ανασφάλεια κι η ενοχή ίσως έκαναν για λίγο στην άκρη, για να δώσουν χώρο σε μια εσωτερική ακμή να ζήσει και να υπάρξει.

Σίγουρα υπάρχει κι ο κόσμος που προτιμά να ζει στο παρελθόν του, δεν πρέπει να σε επηρεάζει, όμως, ούτε να σε προτρέπει να ζεις και εσύ στο γνωστό σου χθες. Δεν αξίζει να το κρατάς κορνίζα το παρελθόν σου, γιατί έτσι κι αλλιώς τι θα κάνεις, θα το έχεις έκθεμα στον τοίχο μια ζωή; Είναι ιστορία, συνέβη, πέρασε, έχει τελειώσει. Εσύ το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να συνεχίσεις με τη ζωή σου, να προχωρήσεις μπροστά κι αν υπάρχουν άτομα που θέλουν να ζουν εκεί, τότε ίσως πρέπει να τους αφήσεις κι εσύ πίσω. Άλλωστε, άνθρωποι που επιλέγουν μόνο το χθες, δε βλέπουν τι δώρα φέρνει το τώρα. Κι αυτά, πρέπει να είσαι παρών για να τα λάβεις.