Η διαφορά, λένε, μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου, είναι ότι ο πρώτος επαναπαύεται στις δάφνες του ενώ ο δεύτερος συνεχίζει τη προσπάθεια μέχρι να φτάσει στο υψηλότερο βάθρο.
Όλοι κάποια στιγμή στη ζωή τους πλησιάζουν κοντά σ’ αυτό το αίσθημα της απόλυτης ευφορίας κι ολοκλήρωσης. Αγγίζουν ή σχεδόν κρατούν τα όνειρά τους στα χέρια τους κι ύστερα αφήνονται σε αυτή την αίσθηση.
Μπορεί να συμβεί μόνο για μια στιγμή, ή για μεγάλη χρονική περίοδο ή σε κάποιες περιπτώσεις να διαρκέσει ακόμη και χρόνια. Ναι, συμβαίνει καμιά φορά να λειτουργούν όλα σαν καλό κουρδισμένο ρολόι.
Μα αναρωτιέμαι, μπορεί άραγε κανείς να ξεγελάσει τον χρόνο; Να τον σταματήσει εκείνη, τη μαγική στιγμή, που οι μικροί και μεγάλοι στόχοι, εκπληρώνονται. Όταν τα κουτάκια στη λίστα των επιθυμιών έχουν μαρκαριστεί με το πράσινο χρώμα κι ένας αναστεναγμός ανακούφισης, ξεγλιστρά απ’ τα μέχρι πρότινος, μουδιασμένα χείλη του.
Φαντάσου ότι η καθημερινή σου ζωή είναι σαν ένα χωράφι κι εσύ είσαι ο αγρότης, που το φροντίζεις επιμελώς μέχρι να σου αποδώσει καρπούς. Σχεδιάζεις, φυτεύεις, ποτίζεις κι αναμένεις τη μέρα της συγκομιδής. Φτάνει εκείνη η ώρα και τρέχεις να συλλέξεις τα καλούδια σου. Αν είσαι ολιγαρκής πας με ένα καλάθι, αν πάλι όχι ανοίγεις το τσουβάλι και το γεμίζεις μέχρι πάνω. Η επιτυχία είναι ίδια και στις δύο περιπτώσεις, είτε μαζέψεις πολλούς καρπούς, είτε λιγότερους. Επένδυσες χρόνο, χρήμα, προσωπική δουλειά, συναισθήματα κι ανταμείφτηκες εκείνη τη δεδομένη στιγμή για τη προσπάθειά σου.
Το πρώτο ρίσκο το πήρες και βγήκες κερδισμένος. Το μεγάλο στοίχημα όμως είναι η συνέχεια. Τι κάνεις μετά με το χωράφι; Θα συνεχίσεις να το περιποιείσαι σχολαστικά ή θα το αφήσεις στην τύχη του, έχοντας δεδομένη και την επόμενη σοδειά, ως καλή. Αυτό το ερώτημα καλείσαι να απαντήσεις, πολλές φορές, στη διάρκεια της ζωής σου. Ο χρόνος όμως σε ξεγελά και χωρίς να το καταλάβεις, φτάνεις πάλι στο σημείο απ’ όπου ξεκίνησες, ή πολύ πιο πίσω απ’ την αφετηρία.
Ένας αγρότης όμως, οφείλει να τα προβλέπει αυτά. Το πέρας του χρόνου, την εναλλαγή των εποχών, τα ακραία καιρικά φαινόμενα, ακόμη και τον δικό του κακό προγραμματισμό. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για το κομμάτι γης που του αναλογεί. Όταν όμως όλα πηγαίνουν καλά στην καθημερινότητά μας, αρχίζουμε ασυναίσθητα να παραμελούμε πολλά γύρω μας, θεωρώντας τα δεδομένα.
Τίποτα δε φαίνεται ικανό να διαταράξει την ησυχία μας. Έχουμε τη δουλειά που θέλουμε, αυτή που στην αρχή πασχίσαμε να μάθουμε καλά. Μια επιτυχημένη περίοδος αρκεί για να νιώσουμε ασφάλεια. Η συνταγή πλέον είναι δοκιμασμένη και δεν υπάρχει λόγος για παραλλαγές.
Κάπου εκεί αρχίζουν όλα να μοιάζουν άνοστα. Πόσο καιρό μπορείς να μείνεις στάσιμος στην ίδια θέση με τα βασικά προσόντα που ξεκίνησες χωρίς καμιά απολύτως αλλαγή; Πώς θα προχωρήσεις παρακάτω αν δε θέσεις τον επόμενο, υψηλότερο στόχο;
Οι εξελίξεις στα επαγγελματικά προχωρούν κι εσύ μένεις πίσω, ως απλός παρατηρητής. Έτσι, κινδυνεύεις να χάσεις κάθε ενδιαφέρον γι’ αυτό που κάνεις ή ακόμα και την ίδια τη δουλειά. Ακόμα κι η αναζήτηση διαφορετικού επαγγέλματος, μια απόλυτη στροφή, είναι ένα σημάδι εξέλιξης. Δε σημαίνει ότι αυτό που επέλεξες αρχικά να ασχοληθείς είναι το ιδανικό για εσένα.
Αναζήτηση κι αφύπνιση λοιπόν, είναι οι απαντήσεις και όχι η επανάπαυση. Οτιδήποτε, παραμελείς, αργά ή γρήγορα, παρακμάζει, ώσπου τελικά σου αφήνει αυτή την αίσθηση της αποτυχίας. Όχι, για κάτι που δεν κατάφερες να φέρεις εις πέρας, αλλά για την αφέλειά σου. Για αυτή σου την ψευδαίσθηση, ότι όλες οι μέρες θα είναι καρποφόρες.
Οι ανθρώπινοι που ζουν στη γη σου, είναι το πρώτο πράγμα που πλήττεται όταν εσύ τους αμελείς. Επαναπαύεσαι στις παιδικές φιλίες και σε εκείνα τα ανιδιοτελή αισθήματα που είχες πρωτονιώσει με τους φίλους σου. Οι φίλοι όμως μεγαλώνουν κι αλλάζουν, όπως κι εσύ. Άρα δεν μπορείς να στηρίζεσαι σε εκείνο το «για πάντα» που ειπώθηκε εκείνο το μεθυσμένο καλοκαιρινό βράδυ.
Το ίδιο «για πάντα», που ξεστομίζουν τόσοι και τόσοι, χαζεύοντας τους συντρόφους τους την ώρα που κοιμούνται. Ξαπλώνουν στο διπλανό μαξιλάρι και δίνουν παράταση στο όνειρό τους.
Τίποτα όμως δεν μπορεί να μείνει σταθερό μέσα στον χρόνο. Ό,τι έχεις κάνει, πριν ένα μόνο λεπτό, ανήκει ήδη στο παρελθόν. Οπότε ήδη ζεις ένα διαφορετικό παρόν το οποίο στην από κάτω κιόλας παράγραφο, θα έχει διαγράψει το σύντομό σου μέλλον.
Άρα είναι τουλάχιστον ουτοπικό να πιστεύεις ότι τίποτα δεν αλλάζει. Οικογένεια, φίλοι, σύντροφοι, επάγγελμα, υγεία. Τα πάντα μεταβάλλονται γύρω σου. Όταν κι εσύ με τη σειρά σου σταματάς την όποια προσπάθεια καλλιέργειας και φροντίδας, πώς περιμένεις να έχεις πάντα μια καλοφροντισμένη και καρποφόρα έκταση;
Δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να βγαίνεις πάντα νικητής και να παραμένεις σε αυτή τη θέση. Μπορείς όμως να διδαχτείς απ’ την επιμονή του άλλου «αγρότη» που δεν τα κατάφερε τόσο καλά στο θέρισμα. Δεν μπορεί και δε θέλει να επαναπαυτεί σε κάποιο δεδομένο, γιατί απλούστατα τίποτα δεν αποτελεί δεδομένο για εκείνον. «Δουλεύει», με όλες τις σχέσεις και τις καταστάσεις γύρω του.
Τις προσέχει και τις περιποιείται καθημερινά. Είναι προετοιμασμένος για το απρόβλεπτο έχοντας φυλάξει σε ασφαλές μέρος τους καλύτερούς του σπόρους, έτοιμος να ξεκινήσει απ’ την αρχή, αν χρειαστεί.
Επιμέλεια Κειμένου Κατερίνας Κάββουρα: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Κατερίνα Κάββουρα
