Μερικοί χωρισμοί δεν πονάνε, ανακουφίζουν

Ξυπνάνε άντρες και γυναίκες ανά τον κόσμο κάθε πρωί με κατεύθυνση προς το μπάνιο, για να  κάνουν το καθιερωμένο τους πρωινό μποτέ. Καθημερινά, εκεί μπροστά στον καθρέφτη έρχονται αντιμέτωποι με την πραγματικότητα. Άλλοτε η όψη τους είναι λαμπερή μαρτυρώντας την προηγούμενη ερωτική νύχτα κι άλλες φορές πάλι θολή εξαιτίας της νοσταλγίας για όλες εκείνες τις νύχτες που έφυγαν ανεπιστρεπτί.

Κάθε πρωί, στέκονται εκεί, αυτοί σε ρόλο ψυχαναλυτή και τα είδωλά τους σε ρόλο θεραπευόμενου. Νίψιμο, περιποίηση δοντιών, μαλλιών, νυχιών, εκτελούνται με στρατιωτική πειθαρχία. Ειδικά όταν η όψη είναι θολή και κουρασμένη κάνουν τα πάντα για να την επαναφέρουν  στα μέχρι πρότινος εκθαμβωτικά της επίπεδα. Μην αναρωτιέστε άλλο, τα «κομμένα» μάτια έχουν όλες τις απαντήσεις. Είναι χωρισμένοι κι εμφανώς ταλαιπωρημένοι.

Περιεργάζονται τη φιγούρα τους στον καθρέφτη προσπαθώντας να τη συνηθίσουν μόνη της. Πέρασαν μεγάλο χρονικό διάστημα χαζεύοντας διπλά είδωλα πάνω σε καλογυαλισμένους καθρέφτες. Μερικοί, εμφανώς αδυνατισμένοι, ανεβαίνουν στη ζυγαριά να ελέγξουν την ακριβή απώλεια βάρους τους. Σαστίζουν, μπροστά στην παράλογη θέα της μέτρησης. Μείον 60 κιλά βλέπει ο άντρας, μείον 85 συνειδητοποιεί κι η γυναίκα με τη σειρά της. Σαν να λείπει ένας ολόκληρος άνθρωπος από πάνω τους.

Αν είναι όντως έτσι; Αν όντως έφυγε ένα τόσο μεγάλο βάρος από πάνω τους; Υπάρχει κι αυτή η -ανομολόγητη αίσθηση ανακούφισης μετά απ’ το χωρισμό. Ακριβώς όπως συμβαίνει και με τα κιλά των διακοπών. Αφήνεσαι σε αυτή την αίσθηση χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς , απολαμβάνοντας ένα ακόμα γεύμα ενοχής. Όταν περάσει αυτή η περίοδος το μόνο που θέλεις να κάνεις είναι να απαλλαχτείς, το συντομότερο δυνατό, απ’ τα περιττά κιλά. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν απόλαυσες τα φαγοπότια και τις λιχουδιές, απλώς ίσως να μην ήξερες πάντα τον ακριβή λόγο που έτρωγες γιγάντιες ποσότητες φαγητού.

«Έγκωσα», λένε στη Βόρειο Ελλάδα για να περιγράψουν το παραγεμισμένο στομάχι που δεν έχει άλλο χώρο για φαγητό. «Έσκασα» δηλώνουν, κάποια ζευγάρια, λίγο πριν την οριστική σύγκρουσή τους. Η ίδια αίσθηση δυσφορίας πρωταγωνιστεί και στις δύο περιπτώσεις. Πονάς, γκρινιάζεις, μετανιώνεις νιώθοντας είτε βουλιμία είτε απληστία μέχρι να σηκωθείς, λίγο καιρό μετά, ανακουφισμένος κι αποφασισμένος να βάλεις μέτρα και σταθμά στις ορέξεις σου, μέχρι εκεί που θέλεις κι αντέχεις.

Εσύ και μόνο εσύ. Μακριά από ανθρώπους που σου προκαλούσαν δυσπεψία. Έρχεται κι αυτή η ριμάδα μέρα της κρίσης που καλείσαι να  επιλέξεις αν θα κάνεις αυτό που είναι σωστό για τον οργανισμό σου ή αυτό που ικανοποιεί τις ορέξεις σου. Κοινώς, προς τα πού γέρνει η ζυγαριά; Μυαλό ή καρδιά; Το μεταβολίζεις το ταίρι σου ή σου κάθεται κομματάκι βαρύ;

Αναρωτιέσαι πώς ερωτεύτηκες έναν άνθρωπο τόσο διαφορετικό από εσένα, πώς παρέμεινες για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα μαζί του, πώς μεταμορφώθηκες δίπλα του, πώς άφησες τον εαυτό σου να πάρει τόσα παραπανίσια κιλά συνύπαρξης. Δύο δρόμοι παράλληλοι που δε βρήκαν ποτέ το σημείο διασταύρωσης ή δυο συνοδοιπόροι, σε κοινό δρόμο, που χάθηκαν κάπου στην κεντρική διασταύρωση;

Άπειρες ερωτήσεις που μπορεί ποτέ να μη βρουν τις απαντήσεις που γυρεύουν. Ερωτήματα που μένουν αναπάντητα, επειδή ίσως δε χρειάζονται πλέον τόση ανάλυση. Έχεις αυτή την αίσθηση ανακούφισης κι αυτό αρκεί. Λογικά νιώθεις ενοχή ακόμη και για αυτό το συναίσθημα όπως και για τόσα άλλα που ένιωσες ή σκέφτηκες κατά τη διάρκεια της σχέσης, αλλά και του καθαρτικού χωρισμού.

Θα επιλέξεις την ενοχή της ανακούφισης ή την επαναλαμβανόμενη επιλογή «ληγμένων» τροφίμων; Το Υπουργείο ψυχοσωματικών διαταραχών σε έχει προειδοποιήσει για τις παρενέργειες  που προκαλεί η «κατανάλωση» σχέσεων όταν παρέλθει η ημερομηνία λήξης τους. Δώσε ιδιαίτερη προσοχή στην αναγραφόμενη ένδειξη, είναι θέμα υγείας!