Αποδέχομαι λοιπόν, εκ των «από» και «δέχομαι», που σημαίνει δέχομαι κάτι που μου προσφέρεται χωρίς να το αρνούμαι. Μετά από αυτό το σύντομο μάθημα θεωρίας πάμε να δούμε πώς εφαρμόζουμε στην πράξη, αυτή τη φανταστικά απλή έννοια της αποδοχής.
Η Γη γυρίζει κι έχει σφαιρική μορφή. Ναι, κι αυτό αμφισβητήθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα από πολλούς, που πίστευαν ότι ο πλανήτης μας είναι επίπεδος και κάπου τελειώνει. Αφού το έψαξαν πολύ, περπάτησαν περισσότερο και βασάνισαν με διάφορους τρόπους τα εγκεφαλικά τους κύτταρα, τελικά το δέχτηκαν. Έπαψαν να προσπαθούν να τετραγωνίσουν τον κύκλο και σταμάτησαν να φοβούνται ότι κάποια στιγμή ενώ περπατάνε στον δρόμο, ξαφνικά θα πέσουν στην άβυσσο.
Σε βλέπω, ήδη κουράστηκες με τα μαθήματα της ιστορίας και της γλώσσας και μου είσαι έτοιμος για κοπάνα. Στάσου και σε αφορά, κάτι θα πάρεις απ’ την παράδοση. Το ξέρω βράζει το αίμα σου και δε σε χωράει ο τόπος. Μόνιμα κάτι σου φταίει και προσπαθείς να το αλλάξεις, να το φέρεις πιο πολύ στα μέτρα σου, να το καταλάβεις κι ίσως στο τέλος να το αποδεχτείς.
Πλησιάζοντας όμως πολύ σε ένα γεγονός, μια κατάσταση ή έναν άνθρωπο κινδυνεύεις να χάσεις τις πραγματικές του αναλογίες, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τις διαστάσεις των κτηρίων. Από μακριά σου φαίνονται μικρά, όσο όμως πλησιάζεις τόσο αυτά διογκώνονται, μέχρι που φτάνεις δίπλα τους και χάνεσαι στη σκιά τους. Έτσι και με τους ανθρώπινες σχέσεις, πλησιάζεις υπερβολικά πολύ, χάνεις την αντικειμενική σου κρίση και στην πορεία δυσκολεύεσαι να δεχτείς τα πράγματα όπως πραγματικά είναι κι όχι όπως εσύ τα είχες φανταστεί. Φτάνεις λοιπόν σ’ ένα σημείο τέτοιο που δεν μπορείς να κάνεις πίσω.
Καμιά φορά είναι ευκολότερο να δέχεσαι τα πράγματα όπως είναι χωρίς να ρίχνεσαι στη μάχη της αλλαγής. Είναι πολύ όμορφο, όταν οι προθέσεις είναι καλές, να γίνεται μια προσπάθεια που θα φέρει τη μεταρρύθμιση. Πώς ξέρεις όμως ότι έχει έρθει η σωστή στιγμή να αλλάξει κάτι ή κάποιος γύρω σου; Πολλές φορές δε γίνεται ή δε χρειάζεται καν κάτι τέτοιο.
Ειδικά στην περίπτωση των ανθρώπων και των σχέσεων που εμπλέκονται. Στις ερωτικές σου ας πούμε, έλκεσαι από συμπεριφορές και χαρακτηριστικά τα οποία στην πορεία τα θεωρείς επικίνδυνα. Από μακριά και στην πρώτη φάση το χιούμορ κι η διαχυτικότητα σε γοήτευσαν αφού είχαν παραλήπτη εσένα και μόνο. Αργότερα τρομάζεις στην ιδέα ότι αυτά μπορεί να γίνουν πόλος έλξης για κάποιους άλλους που θα πάρουν μακριά το ταίρι σου.
Στο τέλος πέφτεις στην παγίδα, προσπαθώντας να επιβάλεις τις αλλαγές σου, οι οποίες θα σε κάνουν να νιώσεις ασφάλεια. Η ειρωνεία όμως είναι ότι μετά δεν αποδέχεσαι το νέο «εξελιγμένο μοντέλο» συντρόφου που δημιούργησες, αφού δε θυμίζει σε τίποτα τον άνθρωπο που ερωτεύτηκες.
Τις ίδιες «μεταρρυθμίσεις» εφαρμόζεις και με τους πιο εσωστρεφείς φίλους ή συντρόφους. Προσπαθείς να ξεκλειδώσεις το κουτί και να ανακαλύψεις όλα τα μυστικά, αγνοώντας το δικαίωμα του άλλου στην ιδιωτικότητά του. Περίμενε λίγο, αν χρειαστούν κάτι θα στο ζητήσουν.
Ψαχουλεύεις τα ανοιγμένα κουτάκια της Πανδώρας, αδυνατώντας να βρεις κρυμμένους θησαυρούς. Αρνείσαι να δεχτείς τη σχέση όταν είσαι μέσα σε αυτή, αρνείσαι όμως να αποδεχτείς και το τέλος της. Εσύ πότε τελικά θα χαλαρώσεις για να απολαύσεις τις στιγμές και τους ανθρώπους που πρωταγωνιστούν σε αυτές;
Χάνεις τόσο χρόνο αναλύοντας τι πήγε λάθος, πού έφταιξες εσύ, τι θα μπορούσε να είχε γίνει διαφορετικά. Παραλύεις χαμένος σε υποθέσεις για το τι θα γινόταν «αν». Δυσκολεύεσαι να αποδεχτείς το παρόν εμμένοντας στο παρελθόν. Έτσι, ψυχαναγκαστικά, σχεδιάζεις το μέλλον με γνώμονα αυτά που «θα γίνουν» με διαφορετικό τρόπο γιατί έτσι σε βολεύουν.
Δυσανασχετείς με φίλους, συνεργάτες, συγγενείς που μπαίνουν εμπόδιο στην ονειροβασία σου. Κανείς δε σου λέει να πάψεις να ονειρεύεσαι, να συνεχίσεις να εναντιώνεσαι σε ό,τι θεωρείς άδικο, να ταράζεις τα νερά όταν αυτά βαλτώνουν όπως και τους ανθρώπους όταν πιάνουν πάτο.
Αυτό όμως που θα σου φέρει την εσωτερική σου γαλήνη είναι η ίδια αποδοχή της αποτυχίας. Εκεί βρίσκεται η επιτομή της αποδοχής, στο σημείο που συνειδητοποιείς ότι δεν περνάνε όλα απ’ τα δικά σου χέρια. Δε χρειάζονται όλες οι καταστάσεις αλλαγή, κάποιος λόγος θα υπάρχει που σου ήρθαν έτσι. Όσο για την απόρριψη, εκεί είναι το στοίχημα. Μπορείς να δεχτείς ότι δεν είσαι αρεστός σε όλους; Αν ναι, είσαι σε καλό δρόμο σημαίνει ότι τα έχεις βρει με την πάρτη σου κι αυτό σε κάνει σίγουρα πιο ήρεμο.
Επιμέλεια Κειμένου Κατερίνας Κάββουρα: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Κατερίνα Κάββουρα
