«Άδραξε την μέρα» ακούς και εσύ ή αλλιώς «Carpe diem» που λένε και στο χωριό μου. Αποφασίζεις, ένα πρωινό να το κάνεις μότο ζωής. Αγοράζεις λοιπόν, ένα χαλάκι με γραμμένη τη παραπάνω φράση και το τοποθετείς δίπλα στο κρεβάτι σου (ναι, το έχω κάνει). Κατεβάζεις, με κόπο τα πόδια από το στρώμα, πατάς γερά πάνω στο κουρέλι, σκας ένα χαμόγελο, μουρμουράς και ένα μάντρα και ξεκινάς ντοπαρισμένος τη μέρα σου.
Δουλειά, υποχρεώσεις, ψώνια, γυμναστήρια, σεμινάρια, ένα πέρασμα από το πατρικό, 2- 3 βόλτες το ζωντανό, να δεις και ένα φίλο, αν προλάβεις, και το βράδυ –διορθώνω, αργά το βράδυ– πίσω στο σπίτι. Η πρώτη σου ασυναίσθητη κίνηση είναι να βγάλεις τα παπούτσια και να κάτσεις στον καναπέ. Πιάνεις ένα αφράτο μαξιλάρι, βάζοντας το προσεχτικά χαμηλά στη μέση μήπως και σου ισιώσει λίγο την πλάτη σου. Ξαπλώνεις, τεντώνοντας τα πόδια πάνω στο χαμηλό σου τραπεζάκι και κοιτάς το ταβάνι. Αναρωτιέμαι αν έχεις φάει, αν έχεις χαμογελάσει, έχεις ακούσει μουσική, αν πρόλαβες να σκεφτείς κάτι όμορφο ή ακόμη καλύτερα να πράξεις κάτι ομορφότερο. Είπες άραγε ένα δυνατό «όχι» σε κάτι που δε γούσταρες σήμερα; Μεταξύ μας μαι φρεντ, μια από τα ίδια ήταν η μέρα σου. Έβαλες στον αυτόματο πιλότο σώμα και μυαλό και πέταξες αυθημερόν προς Μαρμότα.
Κάπου εκεί έρχεται η συνειδητοποίηση, ενόσω χαζεύεις ακόμη αποχαυνωμένος το αισθητά χαμηλωμένο σου ταβάνι. Κάνεις απαλό μασάζ στα πρησμένα δάχτυλα των ποδιών σου και ασυναίσθητα γυρίζεις το κεφάλι σου δεξιά. Κανείς, σκέφτεσαι. Η διπλανή θέση στον καναπέ παραμένει κενή. Τα μάτια σου βλέπουν αυτό που το μυαλό σου εθελοτυφλεί, ότι είσαι πάλι μόνος σου όπως τόσα και τόσα βράδια που έχουν περάσει. Το φούλαρες το πρόγραμμα σου ξεκάθαρα, τα τίγκαρες τα 24ωρα ξεχνώντας να κολλήσεις στην ατζέντά σου ένα post it, «να μην ξεχάσω να ερωτευτώ». Για το τικ ούτε λόγος, άλλωστε στο μαρτυράει και ο άδειος σου καναπές. Λείπει εκείνος/η που έχεις φανταστεί κάτι τέτοια βράδια, κάποια πρωινά στην κίνηση της Κηφισίας ή σε κάτι απογευματινές υπερωρίες στο γραφείο.
Δεν είναι η απουσία του φιλικού ή συγγενικού προσώπου που σε στεναχωρεί αλλά εκείνου του μυστήριου, του ερωτικού. Το πρόσωπο που θέλεις να σου κάνει εκείνη την ώρα λίγο μασάζ στους ώμους, να σου γκρινιάξει που ακουμπάς τα πόδια στο τραπεζάκι, να δώσετε μια ηρωική μάχη διεκδικώντας το τηλεκοντρόλ. Ύστερα νικητής και ηττημένος να βρεθείτε στο κρεβάτι απολαμβάνοντας το αέναο παρόν αφήνοντας στο παρελθόν τη μέρα που πέρασε και αδιαφορώντας για την επόμενη που θα έρθει. Σημασία αυτή την ώρα έχει να εκπληρώνεις το μότο σου και να αδράξεις το σημαντικότερο όλων, τον έρωτα!
Τι φταίει και δεν το έχεις κάνει; Άγνωστο. Μπορεί οι επιλογές που έκανες ή που δεν έκανες τελικά, ίσως η γενικότερη κατάσταση φρενίτιδας που επικρατεί γύρω σου, η προσφορά και η ζήτηση στην αγορά των εραστών, τα κατάλοιπα από το σπίτι, οι προσωπικές σου ανασφάλειες, η στραβή σου η μοίρα, η ώρα που γεννήθηκες κ.τ.λ. Μην προσπαθείς να φτιάξεις πάτο για το βαρέλι των «γιατί» σου, είναι άδικος κόπος.
Παλεύεις να βρεις λύση σ ‘ένα πρόβλημα που ούτε καν ξέρεις πώς και πότε ξεκίνησε. Αυτό βέβαια ισχύει στη περίπτωση που το θεωρείς πρόβλημα, γιατί μπορεί πραγματικά να μη θες να μοιραστείς ούτε το χρόνο σου ούτε το χώρο σου με κάποιον άνθρωπο. Απλά αναρωτιέμαι, ποιος ο λόγος να κοπιάζεις όλη μέρα για να καλύψεις τις επιθυμίες σου αν δεν μπορείς να τις μοιραστείς. Ποιος ο λόγος να πασχίζεις για τα επιθυμητά όταν δεν έχεις καλύψει τις βασικές σου ανάγκες. Δες τα θεμέλια, εκείνης της περιβόητης πυραμίδας του Μάσλοου, ακριβώς μετά από τις βιολογικές ανάγκες έρχεται ή αίσθηση της ασφάλειας, της συντροφικότητας και του «ανήκειν». Να χαρείς, μη μου ακυρώνεις την πυραμίδα, θα με αναγκάσεις να φάω για δείπνο το πτυχίο μου και δεν το κάνω όρεξη.
Προτείνω λοιπόν, για σήμερα να μαγειρέψουμε ένα γρήγορο και νόστιμο γεύμα. Η μερίδα θα είναι μικρή και για ένα άτομο. Ξεπλένοντας όμως το πιάτο και λίγο πριν ξαπλώσεις θυμήσου να κολλήσεις ένα post it υπενθύμισης στο μυαλό σου: Nα μην ξεχάσω να μοιράζομαι τις στιγμές μου, να φτάσω την κορυφή της αυτοπραγμάτωσης μου, να ερωτευτώ έστω για λίγο αλλά να το ζήσω πολύ.
Επιμέλεια Κειμένου Κατερίνας Κάββουρα: Κατερίνα Κεχαγιά.
Συντάκτης: Κατερίνα Κάββουρα
