Ο καναπές δεν είναι έπιπλο, είναι συναίσθημα

Υπάρχει ένα μέρος μαγικό με απίστευτη ενέργεια, ικανό να σε χαλαρώσει και να σε ανακουφίσει απ’ ό,τι σε προβληματίζει. Δε χρειάζεται να το αναζητήσεις σε ταξιδιωτικούς οδηγούς ούτε στα άδυτα της φαντασίας σου. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να κάτσεις αναπαυτικά στον καναπέ σου και μόλις έφτασες.

Τόσο απλά και με μηδενικά έξοδα έχεις φτάσει σ’ ένα ειδυλλιακό τοπίο αναψυχής. Ακούγεται κάπως υπερβολικό σε αυτούς που δεν έχουν υπάρξει «εραστές του καναπέ» και ταυτόχρονα οικία περιγραφή σε όσους έχουν πέσει σε αυτόν τον έρωτα.

Τον έρωτα τον βιώνεις με όλες τις αισθήσεις επιτρέποντάς του είτε να σου ξυπνήσει κάποια συναισθήματα είτε να σου αποκοιμίσει άλλα. Εκτός απ’ τους ανθρώπους αυτή την ιδιότητα την έχουν και κάποια αντικείμενα, που έχουμε τη τάση να τα λατρεύουμε σε τέτοιο βαθμό.

Ο καθένας, αναλόγως, τα γούστα και τα χούγια του «κολλάει» με τα δικά του πράγματα. Ας το ομολογήσουμε όμως ότι ο καναπές, αποτελεί για όλους ιερό μέρος. Βέβαια, πάντα θα υπάρχουν, οι ιερόσυλοι, που θεωρούν την επιλογή του καναπέ απλή υπόθεση. Τους ακούς να λένε ότι θα επιλέξουν κάτι οικονομικό και μικρό για να μη τους «κλείσει» πολύ το σαλόνι. Ναι, στο οικονομικό για ευνόητους λόγους, αλλά επιτρέψτε μου να έχω μια ένσταση σε αυτή τ νωχελική, διάθεση έρευνας κι επιλογής. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια σοβαρή επένδυση που μπορεί να καταλήξει σε σχέση ζωής και κάποιοι ανίδεοι την ξεπετάνε σαν πρωινό σνακ.

Ας σοβαρευτούμε λοιπόν κι ας δείξουμε λίγο σεβασμό, στον φίλο καναπέ, που στέκεται βράχος δίπλα μας σε ό,τι τον χρειαστούμε. Ξυπνάς το πρωί, φτιάχνεις το καφεδάκι σου και σχεδόν υπνοβατώντας κάθεσαι στη θέση σου. Αν δε το έχεις παρατηρήσει έχεις συγκεκριμένο σημείο που εναποθέτεις τους γλουτιαίους σου. Ακόμη κι αν μένεις μόνος , δεν εκμεταλλεύεσαι όλα τα μαξιλάρια, παρά μόνο μερικά εκατοστά, τα οποία έχουν πάρει το σχήμα του κορμιού σου. Προσοχή λοιπόν στην αυξομείωση βάρους γιατί κινδυνεύεις να χάσεις τη βολή σου! Στη περίπτωση που συγκατοικείς ή μένεις στο πατρικό σου, νομίζω είναι περιττό να σου θυμίσω τις ηρωικές μάχες που έχουν δοθεί εκείνες τις φορές που κάποιος έχει τολμήσει να σου πάρει τη θέση.

Το απαιτητικό σου πρόγραμμα κάποιες μέρες χωράει τη λεγόμενη σιέστα. Αυτές τις δύο-τρεις ώρες βάλσαμο, που θα ξεκλέψεις το μεσημέρι ή νωρίς το απόγευμα παίρνοντας έναν ελαφρύ υπνάκο στον καναπέ σου. Άλλοι βολεύονται τόσο πολύ στις μεγάλες μαξιλάρες που έχουν μετατρέψει το συγκεκριμένο έπιπλο σε μόνιμη κρεβατοκάμαρά τους. Αν όχι οι ίδιοι σίγουρα ένα καλό φιλαράκι θα τους επισκέπτεται μια στο τόσο ξεχνώντας να φύγει στο τέλος της ταινίας, με την ελπίδα ότι θα διανυκτερεύσει στο αναπαυτικό καθιστικό.

Μην ξεχνάμε τη μεγάλη απαγόρευση της εφηβείας που αργότερα έγινε καθημερινό βίωμα. Τόσο μεγάλο απωθημένο έμεινε στις συνειδήσεις όλων, το χιλιοειπωμένο, «Μην τρως στον καναπέ» που στην ενήλικη ζωή μας δεν μπήκαμε καν στον κόπο να αγοράσουμε τραπεζαρία. Ανέμελοι πλέον, απολαμβάνουμε όλα μας τα γεύματα επάνω στον καναπέ γεμίζοντας τον τόπο ψίχουλα (μαμά!).

Μιας κι αναφέραμε τη συνείδηση ας κατέβουμε λίγο πιο χαμηλά, στα σκοτεινά του υποσυνείδητου και στον πατέρα της ψυχανάλυσης κύριο Φρόιντ. Σε μια ντιβανοκασέλα ξάπλωνε όλο τον κόσμο προσπαθώντας να τον κάνει να αισθανθεί άνετα, βγάζοντάς του στην επιφάνεια όλες τις κρυφές σκέψεις κι επιθυμίες. Ναι, έχεις ξαπλώσει κι εσύ στον καναπέ σε ρόλο θεραπευόμενου με το γιατρό φίλο σου δίπλα σου, να μην προλαβαίνει να κρατάει σημειώσεις από το παραλήρημά σου.

Σκοτάδια, ξάπλωμα, παραλήρημα, γνώριμες ερωτικές λέξεις, έτσι; Έλα, ομολόγησε στον κύριο Φρόιντ ότι απολαμβάνεις τις ερωτικές περιπτύξεις στον καναπέ. Το έχεις κάνει, σου άρεσε και θα το επαναλάβεις.

Για το τέλος αφήσαμε την μεγαλύτερη εξομολόγηση. Βαριέσαι! Υπάρχουν και κάποιες ώρες δίχως σκοπό, νόημα, με μηδαμινή παραγωγικότητα που απλά θέλεις να κάτσεις ανάσκελα, σαν τον αξιαγάπητο κόπρο της γειτονιάς, κάτω απ’ τον ήλιο και να σαπίσεις. Ακριβώς έτσι λοιπόν, θα κοιτάς πότε το ταβάνι, πότε το κινητό και πότε τη τηλεόραση που ώρα τώρα παίζει κάτι που δεν έχεις μπει στον κόπο να παρακολουθήσεις.

Όχι αγαπητέ, δεν είσαι τεμπελόσκυλο που απολαμβάνεις τις στιγμές οκνηρίας, ούτε νεάντερταλ επειδή επιλέγεις να ζεις πάνω στον καναπέ σου. Τουναντίον, έχεις αυξημένο δείκτη νοημοσύνης αφού έχεις αναγνωρίσει, από νωρίς, τις όμορφες εμπειρίες που μπορεί να σου προσφέρει αυτό το ταπεινό έπιπλο.

Γι’ αυτό αν δεν έχεις δοκιμάσει κάτι από τα παραπάνω καν’ το γρήγορα.  Επίσης, αν ακόμη δεν έχεις βρει τον καναπέ που σου ταιριάζει, τρέξε στο κοντινότερο κατάστημα κάνοντας ένα τεστ. Ξάπλωσε πάνω σε όλα τα μαξιλάρια, βρες αυτό που σου αρμόζει κι αγόρασε ένα φίλο. Ακούγεται λίγο επιφανειακό, αλλά πίστεψέ με αυτή η σχέση έχει βάθος!

Καλές ξάπλες!