5 αιώνιες διαμάχες που γίνονται για το τίποτα

Ζούμε σε έναν κόσμο δομημένο από διλήμματα και είναι τόσα πολλά, που θα μπορούσαν να αποτελούν παιχνίδι από μόνα τους. Διλήμματα που εξελίσσονται σε fan και geek wars, που παίρνουν έκταση χειρότερη από τους ομηρικούς καβγάδες των πάλαι ποτέ «ορεινών» και «πεδινών» της Ελληνικής Βουλής. Μιλάμε για διλήμματα που μετατρέπουν τον κόσμο σε ένα απέραντο γαλατικό χωριό, όπου οι υπέρμαχοι των αντικρουόμενων απόψεων κονταροχτυπιούνται μεταξύ τους υποστηρίζοντάς τες, ενώ την ίδια στιγμή όσοι βρίσκονται κάπου στη μέση τείνουν να δέχονται τα πυρά και των δυο.

1. Ροκάδες vs Καρεκλάδες

Ξεκινάμε με έναν διαχωρισμό πιο παλιό, ωστόσο τόσο παροιμιώδη που τον μνημονεύουμε ακόμα και σήμερα. Πιο παλιά, είχες τους φανατικούς της ροκ από τη μια αλλά και τους glam χορευταράδες της disco από την άλλη, να προσπαθούν να σε πείσουν ότι η δικιά τους μουσική και ο δικός τους τρόπος διασκέδασης είναι ανώτερα. Ένα λεπτό, δικαίωμα, κύριε πρόεδρε: δεν μπορούμε, δηλαδή, το ένα βράδυ να πίνουμε μπίρα σε ένα αγαπημένο ροκάδικο στέκι υπό τους ήχους της κιθάρας του Eric Clapton και την άλλη να κουνιόμαστε σαν να μην υπάρχει αύριο σε μια discotheque φορώντας την παγιέτα μας με το Daddy Cool; Εμείς που τά αγαπάμε και τα δύο, δεν είμαστε μπερδεμένοι άνθρωποι, φίλοι της διασκέδασης είμαστε, οι οποίοι αναγνωρίζουν ότι η μουσική θα έπρεπε να ενώνει τους ανθρώπους αντί να τους χωρίζει σε στρατόπεδα, ανάλογα με το τι ακούν.

2. Πιτόγυρο vs Πίτσα

Εντάξει, μπορεί να έχουν μπει και άλλες επιλογές πια στο ελληνικό ντελίβερι, αλλά οι βασικές και θεμελιώδεις δύο θα είναι πάντα αυτές. Το αιώνιο debate σε μια μάζωξη παρέας σε σπίτι, αν δεν υπάρχει κάποιος που να έχει μαγειρέψει. Η ατμόσφαιρα μετατρέπεται σε εκλογικό πάνελ: από τη μια πλευρά οι πιτογυράδες παραθέτουν γαργαλιστικές περιγραφές επί του γύρου, ενώ οι πιτσάδες εκθειάζουν το πεπερόνι και την παρμεζάνα έναντι της τηγανιτής πατάτας (λιιιγο ιεροσυλία, αλλά για τις ανάγκες του debate, θα το υποστούμε). Κι αν είσαι ο «δεν έχω πρόβλημα, ό,τι θέλετε», τότε, μαγικά, εσύ είσαι αυτός που εμποδίζει την τελική απόφαση από το να παρθεί!

3. De Niro vs Pacino

Για μένα τεράστιο δίλημμα, έχω να σου πω! Υπέροχοι ηθοποιοί και οι δύο, που έχουν δώσει τα υποκριτικά διαπιστευτήριά τους σε ό,τι κι αν έχουν παίξει. Οι αγαπημένοι gangsters του διεθνούς κινηματογράφου, οι οποίοι αιχμαλωτίζουν τα μάτια των θεατών σε οποιονδήποτε ρόλο. Από εκεί και πέρα, είναι θέμα καθαρά δικό σου αν προτιμάς την τρέλα του Scarface ή του Taxi Driver!

4. R.I.E.N.D.S vs The Big Bang Theory

Ίσως αυτές να είναι και οι δυο πιο διάσημες τηλεοπτικές παρέες του κόσμου. Από τη μια έξι φίλοι που καθιέρωσαν το sitcom στη μικρή οθόνη σε διεθνές επίπεδο και από την άλλη μια τετραμελής αγοροπαρέα που άλλαξε για πάντα τον τρόπο με τον οποίο βλέπαμε μέχρι πρότινος τους geeks και τους nerds και μας έκανε να τους αγαπήσουμε. Από τη μια ένας Joey με χρυσή καρδιά, τρέλα για το φαγητό του και ματιές όλο νόημα σε στυλ “How you doin’?”, από την άλλη ένας Sheldon με βιτριολικά καυστικές ατάκες που προσπαθεί να ερμηνεύσει έναν κόσμο που για εκείνον δε βγάζει κανένα απολύτως νόημα. Οπωσδήποτε, όμως, στο τέλος της ημέρας, δύο διαφορετικές ανάλαφρες συντροφιές για τα χαλαρά, σαββατιάτικα μεσημέρια σου!

5. Βότκα ή Ουίσκι

Δίλημμα long-lost πλέον, αλλά μόνιμη αντιπαράθεση στις νυχτερινές εξόδους που περιλαμβάνουν φιάλη και άφθονο χορό μέχρι το πρωί. «Η βότκα έχει περισσότερους συνδυασμούς!» λένε οι μεν, ενώ οι δε γκαρίζουν «ναι, αλλά το ουίσκι με κόλα δε συγκρίνεται!», ενώ πάντα υπάρχει ο άκυρος (σε μουά!) που βγάζει εαυτόν από το δίλημμα και προτείνει τεκίλα, έτσι από μόνος του! Προφανώς, πάντα καταλήγει το θέμα να τίθεται επί ψηφοφορίας που θα ζήλευαν μέχρι και οι βουλευτές όταν καταφθάνει στο Κοινοβούλιο καινούριο νομοσχέδιο.

Αντί επιλόγου, φίλες και φίλοι, θα ήθελα να τεθεί στο τραπέζι ένας ακόμη πόλεμος στο βεληνεκές του Πελοποννησιακού, ο οποίος θέλει τη hip hop και τη low bap να κονταροχτυπιούνται σαν να μην υπάρχει αύριο. Οι low-bapers κραζουν τους hip hoppers ως «αναίσθητους και ακαλλιέργητους εκφυλισμένους κάγκουρες, που ενδιαφέρονται μόνο για ναρκωτικά, γυναίκες και λεφτά»,  ενώ οι hip hoppers πετάνε στα μούτρα των low bapers ατάκες όπως «κι εσείς το ίδιο ζητάτε, απλώς το παίζετε κουλτούρα και ευαισθησία». Ακουστικά, εν τω μεταξύ, οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως low bap καλλιτέχνες δημιουργούν μουσική η οποία δεν έχει καμία ουσιαστική διαφορά με τη hip hop, αλλά ποιος να τους το πει και να μην τον πάρουνε με τις πέτρες!