Μπλέξαμε με μουσικούς και πώς να ξεκολλήσουμε;

«Μου τα ‘λεγε η μάνα μου, με μουσικό μην μπλέξω!», μας τραγουδά η Μιρέλα Πάχου και μπορώ να πω πως εν μέρει συμφωνώ μαζί της. Είμαστε ιδιαίτερα φρούτα ως προσωπικότητες. Περίεργα όντα, απροσδιόριστα, με μια καλλιτεχνικότητα που λίγο ελκύει και λίγο εκνευρίζει.

#Για_την_παρέα

Ξέρεις πολύ καλά για ποιον μιλάω! Το συγκεκριμένο είδος το βλέπεις να ευδοκιμεί στον φοιτητόκοσμο κυρίως και συνήθως, διακρίνεται σε δύο πιθανές υποκατηγορίες.

Σενάριο Α’: Τον έχεις δει να κινείται στις παρέες διακριτικά (αφού, γενικά, είναι χαμηλών τόνων παιδί) και στην πρώτη σας γνωριμία τον έχεις χαρακτηρίσει από αδιάφορο μέχρι γλυκάκι. Προφανώς, όλα αυτά ισχύουν μέχρι να βγάλει την κιθάρα από τη θήκη της και να αρχίσει να τραγουδά.

Σενάριο Β’ : Είναι η ψυχή της παρέας και τραβά αμέσως τα βλέμματα με το χιούμορ του και το ιδιαίτερο, καλλιτεχνικό στιλάκι του. Συνήθως το starter pack περιλαμβάνει κασκόλ σε ουδέτερο χρωματισμό το χειμώνα (για μια πιο κουλτουρίαρικη εσάνς) και καβουράκι, γιατί είμαστε και καλλιτέχνες, ενιγουέι!

Εννοείται πως δε χρειάζεται να είναι ο David Gilmour ούτε κιθαριστικά, ούτε φωνητικά! Μπορεί να ξέρει πέντε ακόρντα όλα κι όλα κι αυτά να μην τα έχει μάθει καν σε ωδείο. Δεν έχει, όμως, καμία σημασία! Ένα «Ρίτα-Ριτάκι» να σου πει, κοιτώντας σε με νόημα, άλλαξες άρδην άποψη κι ας μη σε λένε Ρίτα!

#Οι_performer 

Αχ! Αυτή η κατηγορία αποτελεί προσωπικό αγαπημένο! Είναι αυτοί οι μουσικοί που είναι κυρίως πρώτοι κιθαρίστες ή τραγουδιστές (ή μπορεί και τα δύο) ή, σε μικρότερη συχνότητα, ντράμερς, και σου παίρνουν τα μυαλά με το «καλημέρα σας!».

Θα τους δεις κυρίως σε μικρά μαγαζιά και μουσικές σκηνές, να βγάζουν το ψωμί τους και τη μαρμελάδα τους είτε ως τίμια λαϊκά παιδιά είτε ως rock stars της διπλανής πόρτας, να παίζουν τραγούδια γνωστά, δικά τους ή και διασκευές αγαπημένων κομματιών. Έχεις τραγουδήσει μαζί τους, έχεις συγκινηθεί μαζί τους και έχεις προσέξει πως έχουν κάτι μαγνητικό, ιδιαίτερο και ξεχωριστό, που σε κάνει να μη θέλεις να πάρεις τα μάτια σου από πάνω τους. Αν, δε, έχεις αράξει και μαζί τους μετά το live για μία μπίρα, ξέρεις από πρώτο χέρι ότι πρόκειται για παιδιά που δε μεγαλώνουν ποτέ, όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Είναι εκείνοι που εκπέμπουν τον αέρα του σταρ από χιλιόμετρα, εκείνοι που τους κοιτάς και νιώθεις ότι το spotlight από πάνω τους δε σβήνει ούτε όταν κατεβούν από τη σκηνή. Είναι βουτηγμένοι από την κορφή ως τα νύχια στο στιλ και στη συμπεριφορά του σταρ και ως εκ τούτου, κάποιους από αυτούς αυτό τους δημιουργεί μια υπεροψία, κάποιες φορές απλησίαστη από τον υπόλοιπο κόσμο. Το starter pack της κατηγορίας αυτής περιλαμβάνει συνήθως τσιγάρο στο χέρι και κλειστά ή μισόκλειστα μάτια στα τραγούδια των Πυξ-Λαξ.

Μπορεί να τους δεις περιτριγυρισμένους από δεκάδες θαυμαστές και για κάποιους απ’ αυτούς σχηματίζεις στην αρχή την άποψη ότι είναι λιγάκι πεταχτούληδες. Έλα μωρέ, καλά κάνουν. Αν κατακτήσεις μια τέτοια φιγούρα, θα έχεις να το λες ότι κατάφερες το ακατόρθωτο.

#Οι_rappers

Φυσικά και αξίζουν μια κατηγορία μόνοι τους, και τα άτομα που είναι fans του συγκεκριμένου είδους το ξέρουν αυτό πολύ καλά! Μιλάμε για τους underdogs, τους καλλιτέχνες εκείνους που υπηρετούν το είδος αυτό, που είναι από τη φύση του δυναμικό και επαναστατικό. Θα τους δεις με φαρδιά φούτερ και φόρμες, ακουστικά στα αυτιά και κατά πάσα πιθανότητα, θα γράφει, με ένα ξεκαπάκωτο, ταλαιπωρημένο Bic σε ένα φθαρμένο σχολικό τετράδιο, συχνά σε μη αποκρυπτογραφήσιμο γραφικό χαρακτήρα. Μπορεί να φαίνεται λιγάκι σοβαρός (οριακά και αντικοινωνικός) άνθρωπος και «κακό παιδί», μπορεί στην αρχή να φοβηθείς λιγάκι όσον αφορά στο μεταξύ σας, μα αργά ή γρήγορα θα καταλάβεις ότι διαθέτει μια πολύ ευαίσθητη ψυχοσύνθεση και ένα υπερ εύστροφο μυαλό. Στα live κάνει πάντα πανικό και βλέπεις να καταθέτει την ψυχή που διαθέτει επί σκηνής με τόσο πάθος, που μπορεί να μην έχει φωνή για μία εβδομάδα μετά!

#Κλασικές_αξίες 

Η άποψή μας για το παιδί αυτό είναι συχνά διαστρεβλωμένη από τα περιρρέοντα στερεότυπα που επικρατούν σχετικά με την ενασχόληση με το συγκεκριμένο είδος μουσικής. Η κλασική μουσική έχει συνδεθεί στο μυαλό της κοινής γνώμης με ντροπαλά, χαμηλών τόνων παιδιά, οικογενειακή καταπίεση, σχολικούς βαθμούς από 19 και πάνω και περιβολή επίσημη και ταυτόχρονα συντηρητική. Μη μου πεις! Ήδη τον έχεις χαρακτηρίσει μέσα σου από ξενέρωτο και νερόβραστο μέχρι πρίγκιπα της φακής!

Not always the case, αγαπητοί φίλοι και φίλες! Ως φανατική λάτρης του συγκεκριμένου μουσικού είδους, αλλά και ως κορίτσι που έχει περάσει μεγάλο μέρος της ζωής του μέσα σε αίθουσες ωδείων, μπορώ να σας πω ότι ο κλασσικός μουσικός μπορεί να εκπέμψει μεγάλη μαγεία και γοητεία, ειδικά επί σκηνής! Το όργανο δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία– πιανίστες, κλασσικοί κιθαρίστες, τσελίστες, βιολιστές– διαλέγεις και παίρνεις, είναι τόσα τα όργανα της κλασικής ορχήστρας! Ο κλασικός μουσικός συχνά έχει τεχνικά skills που παίρνουν κεφάλια, ένα πλατύ, καλοσυνάτο και εκτυφλωτικό χαμόγελο κι άφθονη –μα άφθονη!- ευαισθησία.

Bonus: Η εκλεπτυσμένη του αισθητική επί παντός του επιστητού, αλλά και το γεγονός ότι θα σε μυήσει σε έναν καινούριο, λαμπερό και γοητευτικότατο μουσικό κόσμο!

#Οι_Djs

Εντάξει, μην πυροβολείτε τον πιανίστα, κάποιοι θα μου πείτε ότι δεν είναι ακριβώς μουσικός και το αναγνωρίζω! Ωστόσο, δε θα μπορούσε να λείπει από ένα άρθρο σαν κι αυτό ο –αφανής;- ήρωας των απανταχού πάρτι. Ο ειδικός στην ανίχνευση του σφυγμού της κάθε στιγμής, ο keeper of the keys, η καρδιά και το μυαλό που επενδύει μουσικά πολλές από της στιγμές μας σε μπαράκια και night clubs. Άλλες φορές μες την καλή χαρά και άλλες φορές πιο σοβαρός, ο Dj υπήρξε η ψυχή του πάρτι και ενεργό μέλος της παρέας των ωραίων υπάρξεων στα λυκειακά μας χρόνια κι αυτό το attitude τείνει να μην τον εγκαταλείπει και στην ενήλικη ζωή του.

Θα τον δεις απλά ντυμένο, προαιρετικά με διακριτικά hints που προδίδουν ελαφρά τις αγαπημένες του μουσικές επιλογές, να σμίγει τα φρύδια του παιχνιδιάρικα, απόλυτα συγκεντρωμένο σε αυτό που κάνει, ώστε να πετύχει τις ιδανικές εναλλαγές των κομματιών. Πού και πού σηκώνει τα μάτια του από τον υπολογιστή, προκειμένου να εκτιμήσει την κατάσταση και να προβεί στις απαραίτητες μουσικές προσαρμογές ή/και να απολαύσει το θρίαμβό του, βλέποντας τον κόσμο να διασκεδάζει και να χορεύει.

#Metal_power

Η μέταλ μουσική αποτελεί αναντίρρητα ένα αρκετά παρεξηγημένο μουσικό είδος, άρρηκτα συνδεδεμένο στο μυαλό της κοινής γνώμης με ανίερα ουρλιαχτά, φασαρία αλυσοπρίονων, έρεβος, θάνατο και μαύρο eyeliner. Δεν μπορώ να σας πω ότι δεν υπάρχει και αυτό, μα κάποιοι μουσικοί της μέταλ πολεμούν επάξια τον κανόνα αυτό με ιδιαίτερα απαιτητικές μελωδικές γραμμές σε όργανα και φωνές, καθώς και απαράμιλλο στιλ και γοητεία.

Ω ναι, υπάρχει και αυτός ο μεταλάς που έχει μακρύ, ίσιο, φροντισμένο μαλλί που ακτινοβολεί τη λάμψη των προβολέων και μουσάκι και είναι βγαλμένος από κάποια ιστορία με νεράιδες, δράκους και δάση. Αυτός ο μεταλάς με τις ωραίες γωνίες στο πρόσωπο, που δε θα έρθει ποτέ να σου την πέσει- ανεξαρτήτως φύλου-, όχι γιατί είναι ευγενική ψυχή, αλλά γιατί θέλει να δείχνει απρόσιτο στιλ.

Με την όμορφη, μελωδική φωνή, ο τύπου Bruce Dickinson στα νιάτα του ή Vile Valo, που κυκλοφορεί με μακριά, μαύρη καπαρντίνα, αρβύλες, διάφορα περίεργα κοσμήματα και τατουάζ που αποτελούν έργα τέχνης. Όταν δε βρίσκεται επί σκηνής, θα τον δεις σε κάποιο metal μαγαζί κάποιας πόλης, με μία μπίρα στο χέρι, συχνά χαμένο σε σκέψεις και αργά ή γρήγορα, θα μπεις στον πειρασμό να εξερευνήσεις τι σκέφτεται.

Κάπου εδώ, η εξερεύνησή μας στο μαγικό κόσμο των μουσικών έλαβε τέλος και το συμπέρασμα είναι ένα, κυρίες και κύριοι! Όποιο είδος και να υπηρετεί, ό,τι μουσική κι αν παίζει, η ευαισθησία που συνοδεύει τον καλλιτέχνη σε κάθε του βήμα δεν τον εγκαταλείπει ποτέ! Και σε τελική ανάλυση, το να είσαι η κρυφή έμπνευση ενός μουσικού είναι ολίγον τι κινηματογραφικό, isn’t it?