«Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα», λοιπόν, που λέει και ο προσφιλής κατά τα άλλα αοιδός. Ήρθαν τα δύσκολα και ερωτεύτηκες και όπως όλοι μας, εύχεσαι, ελπίζεις και λυσσάς ώστε να είναι αμοιβαίο. Θέλεις να πάρεις την προσοχή, να γίνεις το επίκεντρο, να μετατρέψεις σε σκηνή σου την κατάσταση και να πάρεις επάνω σου τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Με δυο κουβέντες, θέλεις το αντικείμενο του πόθου σου να έχει μάτια μόνο για σένα, ωστόσο πρόσεξε: υπάρχει πάντα ο σωστός και ο λάθος τρόπος να διεκδικήσεις την προσοχή, μιλώντας πάντα σε συνάρτηση τόσο με την ηθική των μέσων που χρησιμοποιείς για να τη διεκδικήσεις όσο και με τα αποτελέσματα (επιθυμητά ή μη)  που φέρνει ο κάθε τρόπος.

Ως γνωστόν, λοιπόν, όταν είσαι ερωτευμένος, η μνήμη σου οξύνεται, δουλεύει στα κόκκινα, προσπαθεί να αποτυπώσει μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια. Ποιο είναι το αγαπημένο του χρώμα; Τι μουσική προτιμά; Ποια είναι τα μικρά εκείνα πράγματα μέσα στην ημέρα που φέρνουν στα χείλη του, έστω και στιγμιαία, ένα ασυναίσθητο χαμόγελο;

Κάθε πληροφορία, από την πιο αμελητέα ως την πιο βασική, έχει τεράστια σημασία. Ρωτάς δεξιά και αριστερά -ως άλλος επιθεωρητής Κλουζό- για τις «εγκυκλοπαιδικές» πληροφορίες, μα κυρίως παρατηρείς τον άνθρωπο που θέλεις να έχεις δίπλα σου εξονυχιστικά, άνευ όρων, αποκωδικοποιώντας και την παραμικρή κίνηση των μυών του προσώπου του, τις εκφράσεις του όταν σου μιλά για όσα του αρέσουν αλλά και για δε γουστάρει για κανένα λόγο.

Πώς σχετίζεται, όμως, όλη αυτή η παρατήρηση με την προσοχή που επιζητάς από τον άνθρωπο αυτόν; Άμεσα σχετίζεται και θα σου πω αμέσως το γιατί. Οι περισσότεροι από εμάς τείνουμε να δίνουμε λίγη περισσότερη προσοχή σε αυτά που μας αρέσουν και θεωρούμε συμβατά με εμάς. Ωστόσο, υπάρχει και κάτι λίγο πιο βαθύ σε αυτό το σημείο. Η αναφορά μας και η πολύ καλή μας μνήμη όσον αφορά σε λεπτομέρειες που αφορούν τον άνθρωπο που θέλουμε να έχουμε δίπλα μας τον κάνει αυτόματα να αισθάνεται σημαντικός. Το γεγονός αυτό ξεκάθαρα μας «δίνει πόντους», αφού δείχνουμε στον άνθρωπο με τον οποίο είμαστε ερωτευμένοι ότι τον ακούμε προσεκτικά και ότι μας ενδιαφέρει και μας αφορά τι του αρέσει και τι τον ενοχλεί.

Προσοχή, όμως: είναι πολύ σημαντικό οι αναφορές αυτές να έχουν να κάνουν είτε με πράγματα που σου είπε εκείνος κι εσύ θυμάσαι μετέπειτα είτε με πράγματα που πρόσεξες εσύ από μόνος σου. Όλα τα άλλα (πέρα από το γεγονός ότι είναι τουλάχιστον creepy να πετάξεις ως γνώση για κάποιον κάτι που ο ίδιος δε σου έχει εκμυστηρευτεί) αποτελεί υπερποσπάθεια, η οποία, πέραν του γεγονότος ότι δεν είναι απαραίτητη, υπάρχουν φορές που μπορεί να κάνει περισσότερο κακό παρά καλό. Σε πολλά πράγματα ισχύει ότι το απλό, όπως επίσης και αυτό το οποίο έρχεται φυσικά, είναι πάντα και το πιο σωστό, καθώς ότι είναι βεβιασμένο ενδεχομένως να δημιουργεί στο μυαλό μας το συνειρμό ότι έχουμε μπροστά μας κάτι το οποίο δεν είναι αληθινό.

Είναι σημαντικό, ακόμα, να αναγνωρίζουμε και να κρατάμε την ισορροπία μεταξύ της διάθεσής μας να τραβήξουμε την προσοχή του άλλου και του εαυτού μας. Όταν κάνουμε τα πάντα “for a fist full of dollars” για να μας προσέξει κάποιος, αυτό περιλαμβάνει και το να εντάξουμε επάνω μας ή στη συμπεριφορά μας στοιχεία που του αρέσουν ή που πιστεύουμε ότι του αρέσουν. Ωστόσο, στο τέλος της ημέρας θέλουμε να αρέσουμε σε κάποιον γι’ αυτό που είμαστε και όχι επειδή έχουμε πλασάρει μια εικόνα για τον εαυτό μας που, εν τέλει, όχι μόνο πατά στα πρότυπα κάποιου άλλου, αλλά δε μας ανήκει κιόλας. Besides, ποιος θέλει κάτι ψεύτικο στη ζωή του;

 

Συντάκτης: Έλενα Καργοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου