Χωρισμένος ή ελεύθερος;

Η κοινή γνώμη λέει πως δυο άνθρωποι δοκιμάζονται όταν γνωρίζονται κι αν περάσουν το «τεστ» συνάπτουν σχέση. Δυσκολεύομαι, όμως, πολύ να συμφωνήσω. Πιστεύω ακλόνητα πως η ίδια η σχέση είναι το στάδιο της δοκιμασίας. Η γνωριμία κι η φάση μέχρι την πρώτη συνάντηση  είναι απλά μια δοκιμαστική έκδοση της γνωριμίας.

Είναι σαν τις εφαρμογές που έχουν trial period. Είναι δωρεάν για λίγο καιρό. Μόλις περάσει η δωρεάν περίοδος σκέφτεσαι: «Να πληρώσω για τρεις μήνες συνδρομή;» Και το κάνεις. Μετά ανακαλύπτεις άλλη εφαρμογή που σου είναι πιο χρήσιμη και σε καλύπτει περισσότερο. Σταματάς να πληρώνεις συνδρομή στην πρώτη και ξεκινάς νέο trial period.

Όμως για να ανακαλύψουμε τι πραγματικά συμβαίνει, ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή: Βλέπεις έναν άνθρωπο, είτε από κοντά είτε απ’ το διαδίκτυο. Τον μελετάς. Τον παρακολουθείς -καλό θα ήταν μεταφορικά μονάχα. Στην πορεία ανακαλύπτεις ότι σε ελκύει. Ο χαρακτήρας του; Το ήθος του; Η εμφάνισή του; Ίσως ο συνδυασμός όλων αυτών. Παίρνεις τη μεγάλη απόφαση να του μιλήσεις. Ζητάς μια συνάντηση. Ενθουσιάζεσαι, κι αν γίνει αμοιβαίο, προχωράει. Περνάτε όλο και περισσότερο χρόνο μαζί, ώσπου κάποια στιγμή ανακαλύπτετε κι οι δυο πως βρίσκεστε σε σχέση. Προσπαθείτε να ορίσετε την ημερομηνία που «τα φτιάξατε» κι ίσως τελικά να διαλέξετε τη μέρα που ανταλλάξατε το πρώτο σας φιλί.

Όλα φαίνονται τόσο φυσιολογικά, κυλούν αβίαστα κι όμορφα. Καθώς περνάει, όμως, ο καιρός, συνήθως ένας απ’ τους δυο κάνει σκέψεις μεγαλύτερης δέσμευσης. Είτε αυτό λέγεται αρραβώνας, είτε γάμος, είτε παιδί. Όταν τον βασανίσει αρκετά αυτή η σκέψη, θα αποφασίσει να την μοιραστεί με τον άλλο. Αν η σκέψη είναι αμοιβαία, τότε τα πράγματα είναι και πάλι εύκολα. Φαντάζεστε την κατάληξη. Ή τουλάχιστον την έκβαση των γεγονότων. Στη περίπτωση, όμως, που η σκέψη αυτή δεν είναι αμοιβαία, ξεκινάνε τα προβλήματα.

Τα γραπτά όντως μένουν, όπως έλεγαν κι οι αρχαίοι, όμως εκτός απ’ τα γραπτά μένουν και τα λόγια που είπαμε. Ποτέ δεν ξεχνάς κάποιον που σου είπε «ποσό όμορφος είσαι σήμερα» ούτε όμως και κάποιον που σου είπε ποσό σε μισεί. Το ίδιο ισχύει για κάθε λέξη που ακούμε. Για κάθε προσδοκία που διατυπώνεται ενώπιόν μας.

Ξεκινάνε, λοιπόν, οι τάσεις φυγής. Ξεκινάει η φάση της απομάκρυνσης. Εκείνος που εξέφρασε την επιθυμία του για μεγαλύτερη δέσμευση νιώθει στον υπερθετικό βαθμό τη φυγή και γνωρίζει την αιτία. Ο άλλος απλά θέλει να φύγει. Μακριά. Ώσπου φεύγει. Ποιος είναι χωρισμένος και ποιος ελεύθερος;

Η απώλεια είναι όντως απώλεια, όταν χάνεις κάποιον που σε αγαπούσε όσο τον αγαπούσες. Που σε ήθελε όσο τον ήθελες. Που σε χρειαζόταν όσο τον χρειαζόσουν. Σε κάθε άλλη περίπτωση είναι απλώς λύτρωση.