Run clubs: «Tρεχάτε ποδαράκια μου, να βρω ένα ωραίο ταίρι»!

Μέχρι τώρα οι ελεύθεροι άνθρωποι αυτού του κόσμου, όταν ήθελαν να μπουν σε μία σχέση, εξαντλούσαν τη λίστα γνωστών, φίλων και συγγενών από τις ατζέντες τους και τις ατζέντες των γνωστών, φίλων και συγγενών τους αντίστοιχα. Τα τελευταία χρόνια άρχισαν να βγαίνουν ραντεβού και να μπαίνουν σε ένα αέναο κυνήγι αναζήτησης συντρόφου μέσω εφαρμογών γνωριμιών. Και τώρα έρχεται ένα νέο trend που καλεί τους «κουρασμένους από τη ζωή» και όλους αυτούς και αυτές που ένιωθαν ότι έχουν τον μ@γνήτη να ενωθούν και να βγουν στους δρόμους να τρέξουν με σκοπό να γνωρίσουν το άλλο τους μισό.

Με σύνθημά τους το «Αφήνω το φως του κινητού και τρέχω στο φως του ήλιοι» καθημερινά χιλιάδες δρομείς δίνουν ραντεβού στις κεντρικές πλατείες των πιο γνωστών πρωτευουσών του κόσμου για να τεντωθούν, να ζεσταθούν, να τρέξουν και να συζητήσουν. Για πολλούς, αυτά τα πρωινά τρεξίματα προσφέρουν την ευκαιρία να συνδεθούν με πιθανούς συντρόφους, ενώ παράλληλα παραμένουν σε φόρμα και υγιείς. Η στροφή από τις εφαρμογές γνωριμιών στις λέσχες τρεξίματος έχει αποκτήσει δυναμική μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, με τους χρήστες στο TikTok και το Instagram να καταγράφουν πλέον ζωντανά τις περισσότερες φορές τις εμπειρίες τους. Αυτό που ξεκίνησε ως μια περιστασιακή πρόσκληση μεταξύ φίλων να συμμετάσχουν σε τοπικές ομάδες τρεξίματος εξελίχθηκε γρήγορα σε ένα παγκόσμιο φαινόμενο που συνεχώς εξαπλώνεται.  Οι δρόμοι είναι πια τα σημεία που η γυμναστική και η κοινωνικοποίηση διασταυρώνονται.

Ο ένας με τον άλλον πείθονται να φορέσουν τα αθλητικά τους ρούχα και παπούτσια, βλέποντας βιντεάκια από τα κοινωνικά δίκτυα γνωστών αλλά και αγνώστων. Παίρνουν μέρος στην πομπή των δρομέων και συνομιλούν με ανθρώπους που κρατούν την πινακίδα «Είμαι ελεύθερος/η, τρέξε μαζί μου». Κατά τη διάρκεια του τρεξίματος ή του περπατήματος μοιράζονται στιγμές και προσωπικά στοιχεία. Τα «run clubs», όπως ονομάζονται, προσφέρουν μια εναλλακτική λύση στην πραγματική ζωή σε σχέση με τις εφαρμογές γνωριμιών, οι οποίες δε λειτουργούν για όλους. Ορισμένοι άνθρωποι λειτουργούν καλύτερα στην πραγματική ζωή και σε πραγματικές συνθήκες, χωρίς άγχος και επιτηδευμένα πράγματα. Οι άνθρωποι θέλουν να βλέπουν ο ένας τον άλλον στην πιο ωμή τους κατάσταση, χωρίς αλκοόλ, το πρωί. Να έχουν απλές και καθημερινές συζητήσεις που ξεκινούν ως φιλίες. Αρχικά, μπαίνουν στη λογική να κάνουν φίλους, αλλά μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι περισσότερο αν το θέλουν και οι δύο πλευρές. Είναι ένα εξαιρετικό και πρωτότυπο  σημείο για την πρώτη επαφή μεταξύ δύο ή περισσοτέρων ατόμων. Σε πολλά τέτοια clubs οι ελεύθεροι που ψάχνουν να βρουν ταίρι φορούν λευκά ρούχα και έτσι αυτοί που ενδιαφέρονται λαμβάνουν το μήνυμα. (Μεταξύ μας ίσως είναι καλύτερο να περπατάς σε δημόσιους δρόμους φορώντας λευκά, παρά να κρατάς ανάποδα έναν ανανά και να κόβεις βόλτες στους διαδρόμους των σουπερμάρκετ).,

Αρχικά,  ξεκινούν με ένα αργό, συζητήσιμο τρέξιμο τριών χιλιομέτρων ή ένα περπάτημα 1,5 χιλιομέτρου, ενώ ακολουθεί κοινωνικοποίηση σε ένα μπαρ. Ένας από τους διοργανωτές ενός τέτοιου run club, o Cole  δήλωσε ότι το πρώτο του τρέξιμο ξεκίνησε με περίπου 20 με 30 άτομα και τώρα έχει φτάσει να έχει 500 και επιπλέον άτομα. Τόσοι πολλοί singles μαζεμένοι σε ένα μέρος, να νιώθουν άνετα χωρίς να κρύβονται πίσω από την οθόνη του κινητού τους, προσπαθώντας να σκεφτούν έξυπνες ατάκες και να δείχνουν ρετουσαρισμένες φωτογραφίες τους σε μία εφαρμογή γνωριμιών.

Φαντάζομαι ότι πολλοί από εσάς πηγαίνετε ήδη γυμναστήριο και κοιτάζετε όλα αυτά τα γυμνασμένα κορμιά να αθλούνται. Σκοπός δεν είναι να γνωριστείτε και να τρέχετε μαζί αλλά μέσω της γυμναστικής να γίνουμε οι άνθρωποι πιο κοινωνικοί και πιο ανοιχτοί στις συναναστροφές. Οι περισσότερες λέσχες τρεξίματος, ορίζουν το τέλος της διαδρομής να καταλήγει σε ένα μπαρ όπου οι άνθρωποι θα συνομιλήσουν για τις εμπειρίες τους. Άμα το μπαρ έχει και φαγητό, εγώ ψήθηκα να τρέξω κανά χιλιόμετρο πάντως γιατί μόνο με το αλκοόλ και τους χυμούς δε γίνεται δουλίτσα. Σηκωθείτε λοιπόν, βρείτε ωραία αθλητικά ρούχα και άνετα παπούτσια και πού ξέρετε εσείς οι ελεύθεροι; Μπορεί και να το βρείτε το άλλο σας μισό, απλά ίσως χρειαστεί να το κυνηγήσετε ή να τρέξετε δίπλα του. Και να ξέρετε ότι υπάρχουν ανά τον κόσμο, πολλές περιπτώσεις ζευγαριών που γνωρίστηκαν σε run clubs και αφού είδαν ότι ταίριαζαν, αποφάσισαν να ενώσουν τις ζωές τους και τα αθλητικά τους ρούχα και ζουν πλέον ευτυχισμένοι, παντρεμένοι και σε φόρμα. Από το «Τρέξε Λόλα, τρέξε»,  το «run Forest» και από το δικό μας «Στάσου μύγδαλα» θα καταλήξουμε στο «τρεχάτε ποδαράκια μου, να βρω ένα ωραίο ταίρι». Ακόμα όμως και εκεί να μην καταλήξει, το σίγουρο είναι ότι θα περάσουμε καλά και θα γίνουμε και κορμιά! Τα σπορτέξ (έτσι λέγαμε προϊστορικά τα αθλητικά παπούτσια) μας λοιπόν κουρασμένοι της ζωής και φύγαμε…