Ένα παιδί στην τρυφερή ηλικία των τεσσάρων ή των πέντε χρόνων, αν και δε σκέφτεται ώριμα και λογικά, αντιλαμβάνεται την επιρροή που έχει στον κάθε άνθρωπο γύρω του. Μπορεί να επινοήσει τρόπους για να κερδίσει την εύνοια ενός ενήλικα και να το κάνει μάλιστα με τόση δεξιοτεχνία που ο μεγάλος να μην πάρει και χαμπάρι, ή αν πάρει να μην τον νοιάξει καθόλου, αφού θα το έχει απολαύσει. Στόχος του παιδιού είναι κυρίως να ικανοποιήσει μια επιθυμία του, είτε αυτή είναι ένα καινούριο παιχνίδι, είτε ένα παγωτό στη μέση του Δεκέμβρη, είτε το να πάει στο κρεβάτι δέκα λεπτά αργότερα από την καθορισμένη του ώρα.
Οι τεχνικές που χρησιμοποιεί το κάθε νήπιο είναι σίγουρα απλές αλλά μπορούν να κερδίσουν και την πιο «σκληρή» καρδιά ενός μεγάλου. Σίγουρα οι δεσμοί αίματος παίζουν ρόλο, αλλά ακόμα και όταν δεν υφίστανται και ο ενήλικας είναι κάποιος τρίτος -όπως μια νηπιαγωγός ή ένας δάσκαλος μουσικής- οι τεχνικές τους μπορεί να αποδώσουν γρήγορα καρπούς.
1. Ματάκια· το πιο δυνατό τους χαρτί
Η πιο «ύπουλη» τεχνική είναι το πετάρισμα των ματιών. Όταν ένα νήπιο θέλει να του κάνεις μια χάρη, χρησιμοποιεί κατά κύριο λόγο το πιο δυνατό του χαρτί, που είναι τα μάτια. Ένα γλυκό κοίταγμα μπορεί να μαλακώσει και τον πιο δύσκολο άνθρωπο και συχνά να κάνει «ναι» σε δευτερόλεπτα τα πιο απόλυτά μας «όχι». Και αυτό όλοι γνωρίζουμε ότι μπορεί να ρίξει τον απέναντί μας σε κάθε ηλικία. Αρκεί να θυμηθούμε τη φράση «από τα μάτια πιάνεται…».
2. Παιχνίδι και μια μικρή δωροδοκία
Δύσκολο μεν και σίγουρα λιγότερο αποτελεσματικό από τα παιχνίδια με τα μάτια, αλλά κάποια νήπια το κάνουν. Προκειμένου να ρίξουν την αντίσταση ενός ενήλικα, δίνουν ένα μικρό παιχνιδάκι ως δώρο. Γνωρίζουν ότι σε αυτήν την ηλικία είναι σύνηθες φαινόμενο να κάνεις δώρα σε κάποιον για διάφορους λόγους, έχουν ακούσει μάλιστα και αρκετές φορές το «αν είσαι καλό παιδί, θα πάρουμε αυτό που θες» και επειδή στο μυαλό τους το δώρο έχει συνδεθεί με το παιχνίδι θεωρούν ότι έτσι θα κερδίσουν. Σου δίνουν ουσιαστικά πρώτα το δώρο κι αναμένουν μετά να είσαι εσύ το «καλό παιδί». Βέβαια τις περισσότερες φορές το παιχνίδι αυτό είναι ένα απλό, που ίσως να μην τους ενδιαφέρει, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
3. Και ποιος δεν έλιωσε με μια ζωγραφιά;
Όταν ένα νήπιο δε θέλει να διαθέσει τα παιχνίδια του, θα κάνει κάτι που ξέρει καλά. Θα φτιάξει μια ζωγραφιά και θα την προσφέρει με όλη του την καρδιά. Μια απλή ζωγραφιά -με ή χωρίς χρώματα- είναι το δώρο που δίνει ένα παιδί σε αυτήν την ηλικία απλόχερα. Κάποιες φορές προσπαθεί να γράψει και λέξεις, όπως το όνομά του και ας φαίνονται στα μάτια μας απλές γραμμές. Το νόημα το ξέρει το ίδιο το παιδί και ο στόχος να πείσει τον μεγάλο συνήθως επιτυγχάνεται. Αρκεί να τσεκάρει κάποιος το πόσες ζωγραφιές έχει καρφιτσωμένες με μαγνήτη στην πόρτα του ψυγείου.
4. «Πάρε μία καραμέλα»
Όταν ένας παππούς ή μια θεία λένε σε ένα νήπιο «πάρε μία καραμέλα», θα πρέπει να κρατήσουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι το παιδάκι που εκείνη την ώρα χαίρεται, σημειώνει ταυτόχρονα στο μυαλουδάκι του μια αποτελεσματική ατάκα και αυτή η τεχνική μπορεί να -και θα- χρησιμοποιηθεί και από την άλλη πλευρά. Το νήπιο θα σκεφτεί ότι με το να προσφέρει ένα κομμάτι από το γλυκό του ή μια καραμέλα θα μπορέσει να ζητήσει αυτό που θέλει, αφού κι εκείνο αντίστοιχα θα ήταν πρόθυμο να κάποια υποχώρηση για μια μικρή γεύση από γλυκιά φράουλα. Και επειδή αυτή η κίνηση μάς θυμίζει τα δικά μας παιδικά χρόνια, το κάστρο των μεγάλων υποκύπτει στην αντίσταση των μικρών.
5. Χαμόγελο (το φαφούτικο) που κάνει θαύματα
Απλό, λιτό και ανέξοδο. Ειδικά όταν λείπουν και κάνα δυο νεογιλά δοντάκια από τα μπροστινά, τότε εκεί κάπου το μυαλό λυγίζει. Είναι αυτά τα χαμόγελα που έχουν αποθανατίσει οι γονείς μας σε ανέμελες στιγμές της παιδικής μας ηλικίας, αλλά δε θέλουμε να βλέπουμε τα δικά μας φαφούτικα χαμόγελα. Όταν όμως ένα νέο τέτοιο χαμόγελο μας ζητήσει να του κάνουμε τα χατίρια, εκεί μας φαίνεται υπέροχο.
6. «Θα σου κάνω το χατίρι»
Όσο και να μη θέλουμε να το πιστέψουμε, υπάρχουν νήπια που προκειμένου να τους πάρεις ένα καινούργιο παιχνίδι ή να τους πας μια βόλτα στο πάρκο, θα κάνουν όποιο χατίρι τους ζητήσεις. Και εκεί δε χρειάζεται και πολλή διεργασία. Σε τουμπάρουν εύκολα γιατί έχεις βάλει έναν όρο που δέχονται. «Αν καθίσεις ήσυχος το μεσημέρι, το απόγευμα θα πάμε για παγωτό» και κάπως έτσι πάει. Αυτό που δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να εξηγήσουμε είναι γιατί όταν δεν κάνουν αυτό το χατίρι που τους ζητάμε, το απόγευμα πάμε τελικά για παγωτό.
7. Τα νάζια που όλους μας τουμπάρουν
Η πιο δύσκολη τεχνική που θα αντιμετωπίσεις είναι το παιδικό νάζι. Και αυτό γιατί δεν μπορούμε απλά να του αντισταθούμε. Είναι ο συνδυασμός ματιάς, φωνής και σωματικής κίνησης που δε σε αφήνει να κοιτάξεις αλλού και όταν υπάρχει και επιμονή εκεί δε σου αφήνει και πολλές επιλογές. Και μόλις το νήπιο πάρει αυτό που θέλει, η ανταμοιβή έρχεται με ένα φιλί και με μια απορία του στιλ «πώς με κατάφερε πάλι;».
8. Αχ αυτά τα φιλιά
Ώρες-ώρες το παιδικό φιλί -έστω κι από απόσταση- είναι πιο γλυκό και από το ερωτικό. «Ένα φιλάκι είναι λίγο, πολύ λίγο, δύο φιλάκια είναι λίγα, τι να πω, τρία φιλάκια είναι λίγο, πολύ λίγο, δώσε μου τέσσερα αν θες να σ’ αγαπώ…» λέει το γνωστό τραγούδι και για τα νήπια αυτό έχει γίνει η απόλυτη μέθοδος επίτευξης στόχων με τη λιγότερη δυνατή ζημιά. Ακόμα και αν είναι φιλί στην παλάμη που το στέλνει με μια πνοή ή φιλί στην οθόνη της βιντεοκλήσης, είναι αρκετό για να κάνει σχεδόν κάθε ενήλικα λιώμα ή αλλιώς «ένα με το πάτωμα». Και όποιος δηλώνει ότι με κάτι τέτοια δεν πέφτει, απλά δε το έχει ζήσει ακόμα.
9. Υποσχέσεις· οι αποτελεσματικές
«Κυρία θα είμαι το καλύτερο παιδί για μια εβδομάδα» είναι μία φράση που θα ακούσει σε καθημερινή βάση ένας νηπιαγωγός. Και όχι μόνο. «Ναι μαμά θα συμμαζέψω» και κάπως έτσι η μαμά νιώθει ήσυχη ότι θα γίνει αυτό που θέλει και το νήπιο μετά θα πάρει την ανταμοιβή του. Και όπως με τα νάζια και τα χατίρια, έτσι και εδώ κάπου δεν ξέρουμε για πότε οι υποσχέσεις μένουν υποσχέσεις και παρ’ όλ’ αυτά το νήπιο παίρνει αυτό που θέλει.
10. Η αγκαλιά που καταφέρνει τα πάντα
Η αλήθεια είναι ότι το σφίξιμο δύο χεριών, όταν σε περικυκλώνουν, δε σου επιτρέπει να αντισταθείς και πολύ. Ακόμα και όταν αυτά τα δύο χέρια δεν έχουν την πυγμή ενός ενήλικου ατόμου, αλλά την αφέλεια και τη γλύκα ενός νηπίου. Και τα νήπια ξέρουν ότι έτσι θα πετύχουν αυτό που θέλουν. Και έτσι και το πετύχουν πολλές φορές, τότε θα χρησιμοποιούν την τεχνική αυτή για μια ζωή.
Επιμέλεια κειμένου: Μαρία Ρουσσάκη