Αν προσποιείσαι πώς να καταλάβει ότι δε σ’ αρέσει;

Πόσες φορές το άλλο μας μισό έδειχνε κάτι διαφορετικό στον χαρακτήρα του που μας τρόμαζε; Πόσες φορές αναρωτηθήκαμε, αν ο άνθρωπος που στέκεται δίπλα μας τόσο καιρό είναι, στην πραγματικότητα, αυτός που γνωρίσαμε την πρώτη φορά; Όσο καλοί ηθοποιοί κι αν είμαστε, βέβαια, οι μεγαλύτερες θεατρικές παραστάσεις δίνονται στο σεξ. Πόσα πράγματα έχουμε προσποιηθεί ότι μας αρέσουν και πόσες φορές το παραδεχτήκαμε ανοικτά ότι δε μας τρελαίνουν, τελικά;

Ξεκινώντας μια σχέση είθισται να δίνουμε χώρο και χρόνο στον άλλο για να μας δείξει τι του αρέσει και πώς λειτουργεί μέσα απ’ την ερωτική πράξη, και συγχρόνως δείχνουμε κι εμείς τα «θέλω» μας. Ή μήπως όχι;

Λέγοντας τη φράση «προσποίηση στο σεξ» οι άντρες θα μιλήσουν για τον γυναικείο οργασμό. Οι γυναίκες, όμως, θα απαντήσουν με εκείνη την υπέροχη δήλωση της πρωταγωνίστριας του Βασικού Ενστίκτου, Σάρον Στόουν, η οποία είχε πει ότι μπορεί οι γυναίκες να προσποιούνται οργασμούς, αλλά οι άντρες προσποιούνται ολόκληρες σχέσεις. Κι έτσι χωριζόμαστε σε δύο στρατόπεδα, χωρίς να κερδίζεται ή να χάνεται κάποιος πόλεμος.

Το σωστό στις περισσότερες περιπτώσεις είναι να ‘σαι αληθινός. Ναι, ο γυναικείος οργασμός είναι μια ψυχολογική τόνωση του αντρικού εγωισμού, αλλά για τη γυναίκα το να τον προσποιείται είναι μια αγγαρεία χωρίς λόγο κι αιτία. Συνήθως, όμως, όταν ο άντρας καταλαβαίνει ότι κάτι δεν τελείωσε σωστά, προσπαθεί να το τελειοποιήσει, για να μείνει το φινάλε του αξέχαστο. Με τον ίδιο τρόπο λειτουργεί κι η άλλη πλευρά. Νομίζετε ότι όλοι οι άντρες τρελαίνονται, για παράδειγμα, για τα προκαταρκτικά; Όχι φυσικά, κι ίσως κι η πλειοψηφία τους να τα βαριέται όσο δεν πάει.

Για τον λόγο αυτό βοηθάει να μιλάς με τον/τη σύντροφό σου. Και φυσικά ούτε λόγος για ντροπή. Δεν ντρέπεσαι (και καλά κάνεις) να σε βλέπει ο άλλος όπως σε γέννησε η μαμά σου, αλλά ντρέπεσαι να μιλήσεις γι’ αυτά που θέλεις; Κανένας δε γεννήθηκε μάντης για να ξέρει τι σου αρέσει και τι όχι. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι χαρακτήρες κι ίδιες προσωπικότητες, δεν αντιδράμε όλοι με τον ίδιο τρόπο στα διάφορα ερεθίσματα, και φυσικά κανείς δεν είναι ειδικός του σεξ -εντάξει, εξαιρούνται προφανώς οι σεξολόγοι.

Η λύση δεν είναι η υποχώρηση. Το να συμβιβάζεσαι φέρνει απογοήτευση κι η απογοήτευση οδηγεί απευθείας στη βαρεμάρα. Με μαθηματική ακρίβεια, έρχεται η ρουτίνα στη σχέση με αποτέλεσμα να ξενερώνεις, να ψάχνεις αυτά που θέλεις σε άλλους και να επιλέγεις τον χωρισμό. Μόνο που έτσι, μέσα σε σιωπές και προσποιήσεις, η άλλη πλευρά δε θα μπορέσει ποτέ να καταλάβει τι πήγε λάθος. Δε φταίει ο «μάντης» που δε διάβασε σωστά τα σημάδια, αλλά  αυτός που δε μίλησε για τον εαυτό του, όταν έπρεπε.

Για αυτό, λοιπόν, ας μιλήσουμε ανοικτά στον σύντροφό μας για το σεξ, αφού αυτός/αυτή είναι ο άμεσος ενδιαφερόμενος. Συζητήσεις κι υπεραναλύσεις στην καφετέρια με φίλους και συγγενείς είναι βασισμένες σε εικασίες κι υποθέσεις. Κανένας δεν ξέρει καλύτερα το σώμα σου από εσένα και κανείς δεν μπορεί να κατευθύνει κανέναν καλύτερα για την ικανοποίησή σου απ’ ό,τι εσύ.

Αν δε σου αρέσει κάτι στο σεξ –ή και σε οτιδήποτε άλλο– κάνε μια κουβέντα, χωρίς να προσβάλλεις κι εξήγησε τι σε χαλάει. Πρότεινε εναλλακτικές, δοκίμασε κι εσύ, με τη σειρά σου, να βρεις τρόπους και τεχνικές, για να ανακαλύψεις τα γούστα του παρτενέρ σου και να τα ταιριάξεις με τα δικά σου. Μην προσποιείσαι ότι είσαι κάποιος άλλος, γιατί έτσι κοροϊδεύεις τον εαυτό σου κι όχι τον άλλο. Επιδίωξε τη συζήτηση με ήρεμο τρόπο πάντα, γιατί ο καθένας μας έχει κάτι να τον εκνευρίζει και να τον φοβίζει γύρω απ’ το σεξ -κι όχι μόνο.

Λίγος χαμηλός φωτισμός, κλειστά κινητά, χαμηλή μουσική, δύο ποτήρια κρασί (όχι παραπάνω) και μια αγκαλιά μπορούν να φέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα, κι ας αφήσουμε τις προσποιήσεις για το ποδόσφαιρο. Εκεί ταιριάζουν περισσότερο!