Τα λογοπαίγνια με τις λέξεις «αδύναμος» κι «αδυναμία μου» μας δίνουν την εντύπωση πολλές φορές ότι θέλουμε να βρισκόμαστε σε έναν διαρκή πόλεμο μεταξύ των δύο φύλων. Μια σύγκρουση γιγάντων, μιας πλευράς δυνατών και μιας πλευράς που ίσως δεν έχουν συνειδητοποιήσει τη δύναμή τους. Μια σύγκρουση που μας κάνει να ξεχνάμε τους λόγους συνύπαρξής μας: το πάθος, τον έρωτα, την αγάπη.
Σε αντίστοιχο άρθρο αναφέρθηκαν αποτελέσματα έρευνας του Fair Share Education Fund (μη κερδοσκοπικού οργανισμού για την ισότητα όλων των ανθρώπων ανεξαρτήτως φύλου) που αφορούσαν τις απόψεις των παντρεμένων γυναικών για τους άντρες τους που φιλοτιμούνται να βάλουν ηλεκτρική σκούπα ή να πλύνουν τα πιάτα. Συγκεκριμένα, ένα μεγάλο ποσοστό των αντρών που αναλαμβάνουν από μόνοι τους να βοηθήσουν στις δουλειές του σπιτιού έχουν καλύτερη σεξουαλική ζωή με τη γυναίκα τους και για μεγάλο διάστημα της γαμήλιας ζωής τους. Οι γυναίκες αυτών των αντρών δηλώνουν χαρούμενες κι ήρεμες, ευτυχισμένες, θα λέγαμε, κι αυτό φαίνεται στον χρόνο που περνάει το ζευγάρι στην κρεβατοκάμαρα.
Σύμφωνα με την έρευνα αυτή, ο άντρας φεμινιστής είναι αυτός που περνάει καλύτερα από όλους τους υπόλοιπους στη συντροφική ζωή. Γιατί, όμως, θα πρέπει να υπάρχει τόσο έντονη αρνητικότητα απ’ την πλευρά των υπολοίπων και γιατί τόσα ταμπού που αφορούν τις δουλειές του σπιτιού;
Γιατί το σιδέρωμα ή το πλύσιμο των πιάτων θα πρέπει να θεωρούνται «προνόμια» του γυναικείου φύλου, απ’ τη στιγμή που κι οι δύο συμβιώνουν, άρα και λερώνουν ταυτοχρόνως; Και γιατί ένας άνδρας που κάνει το αυτονόητο, μοιράζεται τις δουλειές στον χώρο που ζει, αν δε χλευαστεί, θα επικροτηθεί που «βοηθάει», ενώ η σύντροφός του μπορεί παράλληλα να κουράζεται και στη δουλειά της πέρα απ’ το σπίτι, προσπαθώντας να τα ‘χει όλα έτοιμα για όλους και χωρίς συχνά να ακούει κάποιο μπράβο, θεωρώντας πως κάνει το πιο σύνηθες;
Αν βάλουμε κάτω όλα τα θετικά και τα αρνητικά, φαίνεται ότι οι γυναίκες που έχουν δουλειά και σπίτι να κουμαντάρουν, μπορούν να κάνουν περισσότερα πράγματα από ό,τι ένας άντρας που γυρίζει σπίτι και περιμένει να γίνουν οι δουλειές από άλλους. Όταν, όμως, ένας άντρας αποφασίσει μόνος του να μοιραστεί τις δουλειές του σπιτιού, αμέσως απελευθερώνει τη γυναίκα από ένα μεγάλο μέρος του άγχους της. Σε συνέχεια αυτού, δίνεται η δυνατότητα στη σύντροφό του να ‘ναι πιο ξεκούραστη, άρα και λιγότερο νευρική, και να αναζητάει τη χαλάρωση και τη διασκέδαση με τον άνθρωπό της, κάνοντας σεξ.
Η πλευρά των αντρών που δε συμμετέχει στις δουλειές του σπιτιού, κυρίως από –σεξιστική κι αναχρονιστική– άποψη, δείχνει ίσως μια αδιαφορία που μεταφράζεται ως έλλειψη σεβασμού στη σύντροφό τους. Συχνά αυτή η απραγία συνοδεύεται από επικριτικά σχόλια σε περιπτώσεις που κάποια απ’ τις δουλειές δεν έγινε σωστά ή μάλλον όπως θα την ήθελαν εκείνοι. Η συμπεριφορά αυτή φέρνει, με τη σειρά της, σχεδόν αναπόφευκτα εντάσεις, καβγάδες και δύσκολες ψυχολογικές καταστάσεις.
Αυτό που δεν έχει γίνει ακόμα κατανοητό μέχρι τώρα είναι το εξής ερώτημα: «Αφού δεν κάνουν δουλειές στο σπίτι, για ποιο λόγο σχολιάζουν επικριτικά και δυσανασχετούν, επιμένοντας να μη συμβάλλουν κι εκείνοι στο να διεκπεραιωθούν οι δουλειές αυτές στην εντέλεια ή έστω όπως θα τις ήθελαν αυτοί;»
Ακόμα και για την άποψη «Ναι, μα εγώ δεν ξέρω να σιδερώνω», υπάρχει απάντηση: Κανένας μας δε γεννήθηκε με αυτές τις γνώσεις κι όλοι τις αποκτήσαμε με εξάσκηση και στην πορεία της ζωής μας. Κι, εν τέλει, για αυτούς που εμμένουν σε αυτή τη σκέψη, θα μπορούσαμε να τους παραπέμψουμε στο σχετικό άρθρο για ένα σχολείο στην πόλη Vigo της Ισπανίας, το Colegio Montecastelo, όπου τα αγόρια εκεί διδάσκονται τις δουλειές του σπιτιού, στο πλαίσιο της άποψης ότι η ισότητα διδάσκεται με δράσεις.
Η ενεργή συμμετοχή των αντρών στις δουλειές που χρειάζεται ένα σπίτι, αν μη τι άλλο, αποτελεί μια ένδειξη σεβασμού στην εργαζόμενη γυναίκα και συμβάλλει στην αρμονική συμβίωση. Η γυναίκα βλέπει τον άντρα που τη βοηθάει στο πλύσιμο των πιάτων ως ένα μέλος της ομάδας και μαζί μπορούν να συνυπάρξουν ισότιμα για να βγάλουν ένα καλό αποτέλεσμα. Απ’ τη στιγμή που οι άντρες έχουν κατακτήσει την κουζίνα και διαπρέπουν ως διάσημοι σεφ ανά τον κόσμο, γιατί να μην μπορούν να σιδερώσουν ένα πουκάμισο ή να σκουπίσουν ένα χαλί;
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη