Είναι κι άνθρωποι που χωρίς να σου είναι τίποτα, υπήρξαν τα πάντα

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που δένεσαι μαζί τους χωρίς να γνωρίζεστε χρόνια. Μπορεί να μένουν δίπλα σου, μπορεί να είναι μακριά σου. Δεν είναι απαραίτητα φίλοι κολλητοί, αλλά μπορεί, ούτε και συγγενείς. Είναι απλώς κάποιοι άνθρωποι που δεν περιμένεις ότι θα γνωρίσεις ποτέ αλλά η ζωή, η μοίρα, το πεπρωμένο τους φέρνουν στον δρόμο σου. Συνήθως συμβαίνει μία φορά στη ζωή σου. Και κάθε στιγμή που περνάς μαζί του τη ζεις, σαν να ζεις χίλιες στιγμές μαζί. Είναι αυτές οι λίγες στιγμές που δεν χρειάζεται να τις «αποθηκεύσεις» σε κάποιο φωτογραφικό ενσταντανέ.

Αυτοί οι άνθρωποι είναι σπάνιοι. Αν είσαι τυχερός και τους συναντήσεις στη ζωή σου, θα το καταλάβεις από τον τρόπο που θα νιώσεις. Δε θα είναι πεταλούδες στο στομάχι, ούτε ελαφριά ζαλάδα. Θα απορείς πώς μέσα σε λίγα λεπτά ένιωσες σαν να γνωρίζεστε χρόνια. Δε θα είστε απαραίτητα εραστές. Ίσως δε θα γίνετε και ποτέ. Συνήθως σε τέτοιες ενώσεις η σεξουαλική επαφή είναι κάτι αχρείαστο, μπορεί κι ευτελές. Κάτι ανούσιο που δεν είναι απαραίτητο, για να επικοινωνήσεις με τον άλλο.

Ίσως να μην είχατε γνωριστεί στην παιδική σας ηλικία. Να γνωριστήκατε σε μια πιο ώριμη φάση της ζωής που ξέρεις να ξεχωρίζεις τι θέλεις από κάποιον άνθρωπο και τι όχι. Ο άνθρωπος αυτός είναι περαστικός από τη ζωή σου. Έχει να σου μάθει πράγματα, όμως, που θα τα κουβαλάς για πάντα. Νιώθεις ότι ο ένας χρειάζεται τον άλλο και ψάχνετε δικαιολογίες, για να δώσετε παράταση. Σε αυτό που ζείτε και σ’ αυτό που νιώθετε. Όσα περισσότερα πάρεις κι όσα περισσότερα δώσεις, είναι κέρδος για σένα και γι’ αυτόν. Ξέρεις ότι σε χρειάζεται και ξέρει ότι τον χρειάζεσαι κι εσύ.

Όταν αυτό το δέσιμο κάνει τον κύκλο του, θα κλείσει με μια πίκρα κι ένα σφίξιμο στο στομάχι. Ίσως αν τον ξαναχρειαστείς, να βρεθεί μπροστά σου. Χωρίς να ειπωθούν λόγια. Μόλις φύγει το σφίξιμο στο στομάχι, θα κομπιάσεις σαν να μη μπορείς να γελάσεις όπως πριν. Κράτα όμως μόνο τα καλά. Μην είσαι αχάριστος. Κάποιοι άνθρωποι μόνοι ανάμεσά σε δήθεν φίλους και γνωστούς, δε θα συναντήσουν ποτέ έναν τέτοιο άνθρωπο.

Ψάχνεις να βάλεις μια ετικέτα αλλά καλύτερα οι ετικέτες να μένουν στα τετράδια κι όχι στους ανθρώπους. Δε θα είναι ο κολλητός που κάνετε γλέντια και διακοπές. Δε θα είναι ο εραστής που θα γεμίζει τα βράδια σου το διπλανό σου μαξιλάρι. Μπορείς να τον πεις «alter ego» αλλά και πάλι δε μοιάζετε. Ζηλεύεις λίγο από τη ζωή του, γιατί εσύ ζεις διαφορετικά. Αυτός θέλει να ζήσει πράγματα της δικής σου ζωής γιατί κάποτε κάποιες επιλογές του δεν άφησαν περιθώρια να ζήσει κάτι άλλο. Αλλά ξέρετε ότι ο ένας χρειάζεται τον άλλο έστω και για μια στιγμή.

Είναι το αποκούμπι, ο βράχος στη μέση του πελάγους, που χρειάζεσαι για λίγο να σταθείς να πάρεις μια ανάσα. Ακόμα κι όταν είναι σιωπηλός, βοηθάει. Τα λέει όλα ακόμα και με τη σιωπή. Αν θέλεις οπωσδήποτε να βάλεις μια ετικέτα, μην τον πεις σχέση ή φίλο ή κολλητό. Πες ότι αυτός ο άγνωστος είναι αυτός που κατάφερε να γίνει έστω και για λίγο ο δικός σου άνθρωπος. Αυτός που δε σε ξέρει πολύ αλλά θα σου ανοιχτεί, γιατί θα νιώσει το δίχτυ ασφαλείας ανάμεσα σας. Οι στιγμές σας μαζί θα είναι ο χρόνος που ο καθένας σας θα είναι ο εαυτός του χωρίς υπερβολές, χωρίς προσποιήσεις, χωρίς κρυφτούλι.

Αυτός ο άνθρωπος είναι ο θησαυρός σου. Μπορεί να παραμείνει για χρόνια μια ανάμνηση αλλά πάντα θα κουβαλάς ένα κομμάτι του μαζί σου. Είναι η ανάμνηση που θα καλύπτει πολλές άλλες δυσάρεστες. Λίγη τύχη χρειάζεσαι μόνο, για να τον συναντήσεις στον δρόμο σου. Και μόλις τον βρεις, θα είσαι ο πιο τυχερός άνθρωπος στον κόσμο.