Πώς θα καταλάβεις αν βιώνεις εργασιακή δυστυχία;

Υπάρχουν πολλοί που νιώθουν ότι δουλεύουν κι η εργασία τους δεν έχει κάποιο αντίκρισμα. Η αλήθεια είναι ότι οι μισθοί, ειδικά σε κάποια δύσκολα επαγγέλματα, δε συμβαδίζουν πάντα με τις απαιτήσεις που έχει η κάθε δουλειά. Τόσο ο Ελβετός συγγραφέας και φιλόσοφος, Alain de Botton, όσο και ο Αμερικανός δημοσιογράφος Geoffrey James, έρχονται να προτείνουν τον τρόπο που μπορεί αυτό να αλλάξει και να μειώσει την εργασιακή δυστυχία. Μιλούν για έναν τρόπο που θα σε βοηθήσει να αντιμετωπίσεις τη δουλειά σου πως κάτι που σε γεμίζει και σε ικανοποιεί, ακόμα κι αν οι απολαβές δεν είναι αυτές που θέλεις. Δηλαδή, από την εργασιακή δυστυχία που σε διακατέχει, να μπορέσεις να το γυρίσεις σε εργασιακή ευτυχία, που θα σου φέρει κάποια πληρότητα. Είναι κάτι περίεργο και πρωτάκουστο. Είναι άραγε κάτι εφικτό;

Σίγουρα το οικονομικό κομμάτι που εστιάζουμε όλοι είναι αυτό που μας φέρνει δυστυχία. Γιατί, πολύ απλά, οι ώρες που ξοδεύουμε για να δουλέψουμε, είναι δυσανάλογα πολλές σε αντιστοιχία με τις οικονομικές απολαβές που είναι αρκετά λιγότερες. Επιπλέον, κάποιες φορές ο χρόνος που ξοδεύουμε στη δουλειά μειώνει αισθητά τον προσωπικό μας χρόνο και αυτό επιβαρύνει πολλές φορές την ιδιωτική μας ζωή. Τόσο ο Botton, όσο και ο James προτείνουν την αλλαγή της οπτικής των πραγμάτων, όχι την αλλαγή της δουλειάς. Με απλά λόγια, οφείλουμε να αλλάξουμε το πώς αντιμετωπίζουμε εμείς τη δουλειά αυτή που κάνουμε, υπό το πρίσμα του τι θετικό αποφέρει η δουλειά μας σε τρίτους.

Για να εξηγήσουμε όμως αυτή την οπτική αξίζει να αναφέρουμε ένα παράδειγμα από μία συνεργασία που είχε ο James με έναν συνάδελφό του δημοσιογράφο. Συγκεκριμένα ο James αναφέρει ότι αυτός ο συνάδελφός του, για να συμπληρώσει τις οικονομικές του απολαβές, ξεκίνησε να κάνει μια έξτρα δουλειά, την οποία όμως έβρισκε βαρετή και δεν την έκανε με ευχαρίστηση. Όταν ο James τον ρώτησε αν αυτή η δουλειά που κάνει, είναι ωφέλιμη για κάποιους ανθρώπους, τότε ο συνάδελφός του απάντησε «Ναι» κι έλαμψε το πρόσωπό του. Αμέσως σχεδόν άλλαξε η οπτική του απέναντι σε αυτή τη δουλειά κι από τότε την έκανε με χαρά. Με λίγα λόγια, αυτό που προτείνουν είναι αλλάζοντας την οπτική, να αλλάξει ο τρόπος σκέψης σου απέναντι στη δουλειά που κάνεις. Να μη σκέφτεσαι μόνο πόσα λεφτά θα κερδίσεις το τέλος του μήνα και τρόπους να γλιτώσεις όσο το δυνατόν λιγότερες ώρες εργασίας, αλλά να σκέφτεσαι ότι η δουλειά σου έχει κάποιο θετικό αντίκτυπο στις ζωές των άλλων.

Για παράδειγμα, η δουλειά του εκπαιδευτικού, η οποία από την πρώτη μέχρι και την τελευταία βαθμίδα εκπαίδευσης στις περισσότερες χώρες του κόσμου θεωρείται και είναι η πιο κακοπληρωμένη εργασία. Είναι, όμως, αναμφισβήτητα μια δουλειά που έχει κάποιο αντίκτυπο στις ζωές των μαθητών. Όταν εσύ επιμένεις να κολλάς εργασιακά στη μίζερη πλευρά του επαγγέλματος, δεν μπορείς να δεις καθαρά ότι το λειτούργημα του δασκάλου έχει άμεση θετική επίδραση στα μικρά παιδιά. Δεν μπορείς να ψάξεις να βρεις, εφόσον δε θέλεις να αλλάξεις καριέρα, εκείνο που θα σε κάνει να αισθάνεσαι πως η δουλειά σου δεν είναι μόνο όσα βγάζεις.

Αλλάζεις δηλαδή τον τρόπο σκέψης και  τότε αμέσως αλλάζει κι η διάθεσή σου για τη δουλειά που κάνεις. Δίνεις, δηλαδή, εσύ ο ίδιος νόημα σε αυτό που νομίζεις ότι δεν έχει νόημα. Αυτό άμεσα συνεπάγεται ότι θα βρίσκεις τη δουλειά σου σημαντική κι όχι απλά μία ανούσια εργασία που θα σε κουράζει σωματικά και ψυχικά. Κι έτσι, σε δεύτερο χρόνο θα σε βοηθήσει και να την υπερασπιστείς με τρόπο διαφορετικό. Σε έρευνα που έγινε μετά την πανδημία ειπώθηκε το συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι που κρίνουν τη δουλειά τους ως σημαντική, που έχει δηλαδή θετικό αντίκτυπο σε κάποιους άλλους ανθρώπους, είναι πιο πιθανό να πάρουν αύξηση στον μισθό και προαγωγή.

Σε κάποιο άλλο σχετικό κείμενο του ο James αναφέρει ότι ακόμα και ο πρωινός καφές στο γραφείο θεωρείται σημαντικός στην ψυχολογία του εργαζόμενου. Πολλές εταιρείες, κυρίως στο εξωτερικό, θορυβήθηκαν από έρευνες που έδειξαν ότι η εργασιακή δυστυχία έχει προκαλέσει ζημιά πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ. Αυτή η ζημιά, που είναι εμφανής τόσο στην οικονομία του κάθε κράτους, όσο και στην παγκόσμια οικονομία, έχει εγείρει το ενδιαφέρον των εταιρειών στο να βρουν τρόπους για να ενισχύσουν τους εργαζόμενούς τους ψυχικά και ψυχολογικά. Κύριος στόχος είναι η διαμόρφωση ενός λιγότερο αγχωτικού περιβάλλοντος που θα στοχεύει στην επιτυχία. Τα θεμέλια αυτού του περιβάλλοντος είναι η ευτυχία. Κι η ευτυχία είναι αυτή που φέρνει τη δημιουργικότητα και κατ’ επέκταση την παραγωγικότητα και τα κέρδη.

Η αλλαγή από εργασιακή δυστυχία σε εργασιακή ευτυχία δεν είναι εύκολη. Κυρίως γιατί σε αυτό το κομμάτι επιβάλλεται να αφήσεις τον εγωισμό στην άκρη και να σκεφτείς τι καλό κάνεις εσύ στους άλλους με τη δουλειά που κάνεις. Πώς εσύ προσφέρεις και γιατί είναι αυτό σημαντικό. Όταν το καταφέρεις να το βρεις, ακόμα και το πρωινό της Δευτέρας δε θα σου φαίνεται δύσκολο. Και σε συνδυασμό με διάφορα τρικ όπως το Bare Minimun Monday, μπορείς να καταφέρεις να αλλάξεις αυτό που εσύ νομίζεις ότι δεν μπορεί να αλλάξει ποτέ. Γιατί, όπως έλεγαν και οι S1ngles, όλα είναι θέμα οπτικής γωνίας. Η επιλογή από ποια πλευρά θα δεις τα πράγματα, είναι στο δικό σου χέρι.