Ρε παιδιά, οι βίδρες έχουν μία μικρή τσέπη στο δέρμα τους για τον πιο γλυκό λόγο!

Οι ενυδρίδες ή βίδρες είναι ίσως τα γλυκά μέλη του ζωικού βασιλείου και αυτό γιατί έχουν κάποιες ευγενικές συνήθειες που οι άνθρωποι τις βρίσκουν απλά υπέροχες. Τα μικρά αυτά θηλαστικά ζώα ζούνε κυρίως στις Βορειοαμερικανικές θαλάσσιες ακτές, αλλά και σε ποτάμια. Ζούνε μέσα και έξω από το νερό και έχουν ένα δικό τους τρόπο επικοινωνίας με τον άνθρωπο. Είναι ένα ιδιαίτερα χαρισματικό ζώο, το οποίο όμως αντιμετωπίζει κίνδυνο να εξαφανιστεί από τον πλανήτη.

Το πιο ίσως γνωστό –και σπάνιο για ζώο- χαρακτηριστικό για τις βίδρες είναι ο τρόπος που κοιμούνται. Επιπλέουν ανάσκελα στο νερό και, ενώ έχουν πέσει σε ύπνο, κρατιούνται χέρι χέρι. Αν και ένας άνθρωπος αυτό θα το έβρισκε ρομαντικό, στην πραγματικότητα για τις βίδρες αυτό είναι ένας τρόπος επιβίωσης. Με αυτή τη συνήθεια αλληλοπροστατεύονται και δεν παρασύρονται η μία μακριά από την άλλη. Τα μικρά τους, επειδή δεν έχουν μεγάλα χέρια, σκαρφαλώνουν πάνω στο σώμα της μαμάς τους και κρατιούνται από εκεί όση ώρα κοιμούνται. Εκτός από την απόλαυση του ύπνου, οι βίδρες τρώνε πολύ. Και όταν λέμε πολύ, το εννοούμε. Συγκεκριμένα τρώνε 20-35% του βάρους τους καθημερινά σε φαγητό. Παρόλο που καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες τροφής, μπορούν να κολυμπούν πολλές ώρες. Και αν στο διάβα τους βρούνε κάτι λαχταριστό, έχουν μία «τσεπούλα» που χρησιμεύει και ως εργαλείο επικοινωνίας.

Οι βίδρες, που ζούνε στις θαλάσσιες ακτές του Καναδά, έχουν ένα κομμάτι ξέχειλου δέρματος κάτω από το μπράτσο τους, το οποίο σχηματίζει μία τσεπούλα. Αυτό το σημείο του σώματός τους χρησιμεύει για πολλά πράγματα.  Εκεί συχνά βάζουν τροφή που θέλουν να καταναλώσουν αργότερα ή θέλουν να την κρατήσουν για τα μικρά τους. Στην πραγματικότητα όμως εκεί μέσα κρύβουν το δικό τους «θησαυρό».

Αυτός ο «θησαυρός» δεν είναι κάτι αξίας από ανθρώπινης πλευράς. Είναι μια μικρή πέτρα, η οποία ανήκει στην κάθε βίδρα ξεχωριστά. Η κάθε μία έχει τη δικιά της και τη χρησιμοποιεί ως εργαλείο, για να σπάσει τα όστρακα και να φάει το εσωτερικό τους. Αυτή η πέτρα είναι το ξεχωριστό που έχει η κάθε μία – όπως ο άνθρωπος έχει το δαχτυλικό τους αποτύπωμα. Με αυτήν κοιμούνται μαζί, με αυτήν κυκλοφορούν στη φύση. Και όταν τη χρειάζονται, αυτή είναι πάνω στο σώμα τους, χωμένη μέσα στην «τσέπη» τους. Είναι το δικό τους σύμβολο ασφάλειας και χαράς, το οποίο χρησιμοποιούν και για να επικοινωνήσουν με τον άνθρωπο. Πώς όμως μια τόση δα πετρούλα μπορεί να συνδέσει μία βίδρα με έναν άνθρωπο;

Κι όμως εκτός από εργαλείο για τη ζωή τους, εάν μια βίδρα πλησιάσει έναν άνθρωπο και του δώσει την πετρούλα της, τότε ουσιαστικά του ανοίγει την πόρτα του σπιτιού της. Με αυτή την κίνηση της του επιτρέπει να προχωρήσει μέσα στο χώρο της και να την πλησιάσει. Είναι τόσο σημαντική για το μικρό αυτό ζωάκι, που μπορεί να κρατήσει αυτή τη πετρούλα – την ίδια πετρούλα- για όλη του τη ζωή. Το να την προσφέρει σε κάποιον δείχνει αναμφισβήτητα ευγένεια και αγνότητα, παρόλο που ένας άνθρωπος μπορεί να μην το συνειδητοποιήσει. Δυστυχώς, παρόλο που οι βίδρες είναι τόσο γλυκά πλάσματα, ο άνθρωπος κοιτάει πέρα από την πετρούλα. Κάπως έτσι η Φύση μας δείχνει ότι τα μικρά πράγματα έχουν αξία στη ζωή.