Κάποιοι άνθρωποι είναι καμένα χαρτιά

Όπως και στην πραγματική τράπουλα έτσι και στα μοιράσματα που κάνει η ζωή, υπάρχουν τα καλά χαρτιά, οι μπαλαντέρ και τα χαρτιά που καίγονται χωρίς να δείξουν τι μπορούν να κάνουν. Έτσι κι οι άνθρωποι πολλές φορές γίνονται καμένα χαρτιά, αχρηστεύονται από άλλους ενώ μπορεί να είναι τα καλύτερα χαρτιά της τράπουλας. Τόσο στον έρωτα, όσο και στις φιλίες υπάρχουν αυτοί που προσαρμόζονται στις ανάγκες των άλλων και αυτοπυρπολούνται, ξεχνώντας τι νιώθουν αυτοί.

Καμένο χαρτί μπορεί να γίνει αυτός που είναι χρόνια σε μια σχέση και δέχεται την κριτική του συντρόφου του σε καθημερινή βάση, ακόμα και σε στιγμές που τα όρια της υπομονής και της αξιοπρέπειας ξεπερνιούνται. Δε θα μιλήσει, γιατί θεωρεί ότι τα πολλά χρόνια της σχέσης είναι γερά θεμέλια σ’ αυτό που έχουν. Ξεχνάει ίσως ότι τα θεμέλια της σχέσης είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι με τα ελαττώματα και τα προτερήματά τους. Όταν ο ένας επιβάλλει τις αλλαγές που θέλει στον άλλο, τότε το θεμέλιο είναι σαθρό. Κι ο άλλος είναι ένα χαρτί που είχε να προσφέρει αλλά καίγεται χωρίς σταματημό, γιατί νομίζει ίσως ότι έτσι είναι ο έρωτας κι έτσι αγαπάνε οι άνθρωποι.

Καμένο χαρτί μπορεί να γίνει αυτός που δεν έχει μάθει να λέει ποτέ όχι. Κανείς δεν του έχει πει ότι η άρνηση βοηθάει στο να πας εσύ μπροστά κάποιες φορές. Νομίζει ότι με το κάνει όλα τα χατίρια και να μη χαλάει καρδιές, θα τον αποδεχτούν και θα τον αγαπούν. Κι έτσι, δε δείχνει την αξία του στο παιχνίδι και καίγεται σε κάθε γύρο. Γιατί είναι αυτός που βοηθάει όλους τους άλλους κι όταν αυτός φωνάξει βοήθεια, δεν υπάρχει κανείς δίπλα του.

Καμένο χαρτί είναι αυτός που δεν τολμάει να αλλάξει, να κάνει κάτι διαφορετικό. Πιθανόν γιατί φοβάται ότι θα χάσει το έδαφος κάτω από τα πόδια του. Ξεχνάει όμως ότι ο φόβος δε βοήθησε ποτέ κανέναν να προχωρήσει μπροστά. Ακόμα και σε μια σχέση χρόνων, ο φόβος της μοναξιάς είναι αυτός που ενώνει παρά ο έρωτας. Κι όταν το συνειδητοποιήσει αυτό κάποιος, θα έχει ήδη καεί. Θα έχει χάσει πολύτιμο χρόνο ζωής. Ενώ θα θεωρεί τον εαυτό του ώριμο, ουσιαστικά δεν έμαθε ποτέ τι είναι έρωτας.

Καμένο χαρτί μπορεί να είναι κι αυτός που δεν έχει μάθει να ξεχωρίζει το σπίτι των γονιών και το σπίτι του συντρόφου. Το πρώτο παρέχει τη σιγουριά και την ασφάλεια που μεγάλωσε και τον προετοιμάζει για ν’ ανοίξει το δικό του. Το δεύτερο είναι η δικιά του επιλογή. Όλα τα πράγματα έχουν αρχή και τέλος. Έτσι κι εδώ, από το ένα σπίτι αρχίζεις και στο άλλο καταλήγεις. Όπως στο κολύμπι, στην αρχή μαθαίνεις με τα μπρατσάκια και μετά μόνος σου. Το να ξαναφορέσεις τα μπρατσάκια τι νόημα έχει; Καις τον εαυτό σου γιατί δεν μπορείς να διαχωρίσεις τους ρόλους των ανθρώπων που αγαπάς στη ζωή σου. Μήπως κι αυτό λέγεται φόβος;

Καμένο χαρτί είναι ο χειριστικός άνθρωπος, εκείνος που θέλει μόνο να παίρνει και δε δίνει ποτέ. Ή δίνει μόνο ψίχουλα κι αυτά για το συμφέρον του και μόνο. Κάποιος θα σκεφτεί τότε γιατί αυτός ο άνθρωπος που παίρνει από παντού ό,τι θέλει κι επιθυμεί η καρδιά του να είναι καμένο χαρτί. Και η απάντηση είναι απλή: γιατί δεν έχει καταλάβει –και μάλλον δε θα καταλάβει ποτέ- τι σημαίνει να δίνεις χωρίς να περιμένεις να πάρεις. Δεν κατανοεί ή δεν αποδέχεται ουσιαστικά την ερμηνεία της αγάπης. Προσφέρει έναν εαυτό κοψοχρονιά μετά από πολλά χρόνια, καθώς έχει μάθει να φεύγει όταν δεν ικανοποιούνται πλήρως οι δικές του επιθυμίες. Και καίγεται κάπου μεσοπέλαγα, καθώς δε βρίσκει λιμάνι ν’ αράξει πουθενά.

Η ερώτηση εδώ δεν είναι γιατί κάποιοι άνθρωποι είναι καμένα χαρτιά. Είναι η απάντηση στις απορίες μας για τους ανθρώπους που βλέπουμε γύρω μας να αναλώνονται σε σχέσεις χωρίς νόημα. Πόση δύναμη όμως χρειάζεται να δει από μόνος του αυτός ο άνθρωπος τη φωτιά που έρχεται κατά πάνω του- αυτό δηλαδή που βλέπουν όλοι άλλοι; Χρειάζεται δύναμη και κουράγιο για να γυρίσει το παιχνίδι υπέρ του. Και να πάψει να καίγεται σε κάθε παρτίδα. Γιατί το καμένο χαρτί μπορεί να γυρίσει την παρτίδα. Αρκεί ν’ αφήσει τον φόβο στην άκρη.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!